Psalms 107
1 Δοξολογεῖτε τὸν Κύριον, διότι εἶναι ἀγαθός, διότι τὸ ἔλεος αὐτοῦ μένει εἰς τὸν αἰῶνα.
2 Ἄς λέγωσιν οὕτως οἱ λελυτρωμένοι τοῦ Κυρίου, τοὺς ὁποίους ἐλύτρωσεν ἐκ χειρὸς τοῦ ἐχθροῦ·
3 καὶ συνήγαγεν αὐτοὺς ἐκ τῶν χωρῶν, ἀπὸ ἀνατολῆς καὶ δύσεως ἀπὸ βορρᾶ καὶ ἀπὸ νότου.
4 Περιεπλανῶντο ἐν τῇ ἐρήμῳ, ἐν ὁδῷ ἀνύδρῳ· οὐδὲ εὕρισκον πόλιν διὰ κατοίκησιν.
5 Ἦσαν πεινῶντες καὶ διψῶντες· ἡ ψυχή αὐτῶν ἀπέκαμνεν ἐν αὐτοῖς.
6 Τότε ἐβόησαν πρὸς τὸν Κύριον ἐν τῇ θλίψει αὑτῶν· καὶ ἠλευθέρωσεν αὐτοὺς ἀπὸ τῶν ἀναγκῶν αὐτῶν.
7 Καὶ ὡδήγησεν αὐτοὺς δι᾿ εὐθείας ὁδοῦ, διὰ νὰ ὑπάγωσιν εἰς πόλιν κατοικίας.
8 Ἄς ὑμνολογῶσιν εἰς τὸν Κύριον τὰ ἐλέη αὐτοῦ καὶ τὰ θαυμάσια αὐτοῦ τὰ πρὸς τοὺς υἱοὺς τῶν ἀνθρώπων·
9 Διότι ἐχόρτασε ψυχήν διψῶσαν, καὶ ψυχήν πεινῶσαν ἐνέπλησεν ἀπό ἀγαθῶν.
10 Τοὺς καθημένους ἐν σκότει καὶ σκιᾷ θανάτου, τοὺς δεδεμένους ἐν θλίψει καὶ ἐν σιδήρῳ·
11 διότι ἠπείθησαν εἰς τὰ λόγια τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν βουλήν τοῦ Ὑψίστου κατεφρόνησαν·
12 διὰ τοῦτο ἐταπείνωσε τὴν καρδίαν αὐτῶν ἐν κόπῳ· ἔπεσον, καὶ δὲν ὑπῆρχεν ὁ βοηθῶν.
13 Τότε ἐβόησαν πρὸς τὸν Κύριον ἐν τῇ θλίψει αὑτῶν, καὶ ἔσωσεν αὐτοὺς ἀπὸ τῶν ἀναγκῶν αὐτῶν·
14 ἐξήγαγεν αὐτοὺς ἐκ τοῦ σκότους καὶ ἐκ τῆς σκιᾶς τοῦ θανάτου καὶ τὰ δεσμὰ αὐτῶν συνέτριψεν.
15 Ἄς ὑμνολογῶσιν εἰς τὸν Κύριον τὰ ἐλέη αὐτοῦ καὶ τὰ θαυμάσια αὐτοῦ τὰ πρὸς τοὺς υἱοὺς τῶν ἀνθρώπων·
16 διότι συνέτριψε πύλας χαλκίνας καὶ μοχλοὺς σιδηροὺς κατέκοψεν.
17 Οἱ ἄφρονες βασανίζονται διὰ τὰς παραβάσεις αὑτῶν καὶ διὰ τὰς ἀνομίας αὑτῶν.
18 Πᾶν φαγητὸν βδελύττεται ἡ ψυχή αὐτῶν, καὶ πλησιάζουσιν ἕως τῶν πυλῶν τοῦ θανάτου.
19 Τότε βοῶσι πρὸς τὸν Κύριον ἐν τῇ θλίψει αὑτῶν, καὶ σώζει αὐτοὺς ἀπὸ τῶν ἀναγκῶν αὐτῶν·
20 ἀποστέλλει τὸν λόγον αὑτοῦ καὶ ἰατρεύει αὐτοὺς καὶ ἐλευθερόνει ἀπὸ τῆς φθορᾶς αὐτῶν.
21 Ἄς ὑμνολογῶσιν εἰς τὸν Κύριον τὰ ἐλέη αὐτοῦ, καὶ τὰ θαυμάσια αὐτοῦ τὰ πρὸς τοὺς υἱοὺς τῶν ἀνθρώπων·
22 καὶ ἄς θυσιάζωσι θυσίας αἰνέσεως καὶ ἄς κηρύττωσι τὰ ἔργα αὐτοῦ ἐν ἀγαλλιάσει.
23 Οἱ καταβαίνοντες εἰς τὴν θάλασσαν μὲ πλοῖα, κάμνοντες ἐργασίας ἐν ὕδασι πολλοῖς,
24 αὐτοὶ βλέπουσι τὰ ἔργα τοῦ Κυρίου καὶ τὰ θαυμάσια αὐτοῦ τὰ γινόμενα εἰς τὰ βάθη·
25 Διότι προστάζει, καὶ ἐγείρεται ἄνεμος καταιγίδος, καὶ ὑψόνει τὰ κύματα αὐτῆς.
26 Ἀναβαίνουσιν ἕως τῶν οὐρανῶν καὶ καταβαίνουσιν ἕως τῶν ἀβύσσων· ἡ ψυχή αὐτῶν τήκεται ὑπὸ τῆς συμφορᾶς.
27 Σείονται καὶ κλονίζονται ὡς ὁ μεθύων, καὶ πᾶσα ἡ σοφία αὐτῶν χάνεται.
28 Τότε κράζουσι πρὸς τὸν Κύριον ἐν τῇ θλίψει αὑτῶν, καὶ ἐξάγει αὐτοὺς ἀπὸ τῶν ἀναγκῶν αὐτῶν.
29 Κατασιγάζει τὴν ἀνεμοζάλην, καὶ σιωπῶσι τὰ κύματα αὐτῆς.
30 Καὶ εὐφραίνονται, διότι ἡσύχασαν· καὶ ὁδηγεῖ αὐτοὺς εἰς τὸν ἐπιθυμητὸν λιμένα αὐτῶν.
31 Ἄς ὑμνολογῶσιν εἰς τὸν Κύριον τὰ ἐλέη αὐτοῦ καὶ τὰ θαυμάσια αὐτοῦ τὰ πρὸς τοὺς υἱοὺς τῶν ἀνθρώπων·
32 καὶ ἄς ὑψόνωσιν αὐτὸν ἐν τῇ συνάξει τοῦ λαοῦ, καὶ ἐν τῷ συνεδρίῳ τῶν πρεσβυτέρων ἄς αἰνῶσιν αὐτόν.
33 Μεταβάλλει ποταμοὺς εἰς ἔρημον καὶ πηγὰς ὑδάτων εἰς ξηρασίαν·
34 τὴν καρποφόρον γῆν εἰς ἁλμυράν, διὰ τὴν κακίαν τῶν κατοικούντων ἐν αὐτῇ.
35 Μεταβάλλει τὴν ἔρημον εἰς λίμνας ὑδάτων καὶ τὴν ξηρὰν γῆν εἰς πηγὰς ὑδάτων.
36 Καὶ ἐκεῖ κατοικίζει τοὺς πεινῶντας, καὶ συγκροτοῦσι πόλεις εἰς κατοίκησιν·
37 καὶ σπείρουσιν ἀγροὺς καὶ φυτεύουσιν ἀμπελῶνας, οἵτινες κάμνουσι καρποὺς γεννήματος.
38 Καὶ εὐλογεῖ αὐτούς, καὶ πληθύνονται σφόδρα, καὶ δὲν ὀλιγοστεύει τὰ κτήνη αὐτῶν.
39 Ὀλιγοστεύουσιν ὅμως ἔπειτα καὶ ταπεινόνονται, ἀπὸ τῆς στενοχωρίας, τῆς συμφορᾶς καὶ τοῦ πόνου.
40 Ἐπιχέει καταφρόνησιν ἐπὶ τοὺς ἄρχοντας καὶ κάμνει αὐτοὺς νὰ περιπλανῶνται ἐν ἐρήμῳ ἀβάτῳ.
41 Τὸν δὲ πένητα ὑψόνει ἀπὸ τῆς πτωχείας καὶ καθιστᾷ ὡς ποίμνια τὰς οἰκογενείας.
42 Οἱ εὐθεῖς βλέπουσι καὶ εὐφραίνονται· πᾶσα δὲ ἀνομία θέλει ἐμφράξει τὸ στόμα αὑτῆς.
43 Ὅστις εἶναι σοφὸς ἄς παρατηρῇ ταῦτα· καὶ θέλουσιν ἐννοήσει τὰ ἐλέη τοῦ Κυρίου.