Philippians 2
1 Ἐὰν λοιπὸν ὑπάρχῃ τις παρηγορία ἐν Χριστῷ ἤ τις παραμυθία ἀγάπης, ἤ τις κοινωνία Πνεύματος ἤ σπλάγχνα τινὰ καὶ οἰκτιρμοί,
2 κάμετε πλήρη τὴν χαρὰν μου, νὰ φρονῆτε τὸ αὐτό, ἔχοντες τὴν αὐτήν ἀγάπην, ὄντες ὁμόψυχοι καὶ ὁμόφρονες,
3 μή πράττοντες μηδὲν ἐξ ἀντιζηλίας ἤ κενοδοξίας, ἀλλ᾿ ἐν ταπεινοφροσύνῃ θεωροῦντες ἀλλήλους ὑπερέχοντας ἑαυτῶν.
4 Μή ἀποβλέπετε ἕκαστος τὰ ἑαυτοῦ, ἀλλ᾿ ἕκαστος καὶ τὰ τῶν ἄλλων.
5 Τὸ αὐτὸ δὲ φρόνημα ἔστω ἐν ὑμῖν, τὸ ὁποῖον ἦτο καὶ ἐν τῷ Χριστῷ Ἰησοῦ,
6 ὅστις ἐν μορφῇ Θεοῦ ὑπάρχων, δὲν ἐνόμισεν ἁρπαγήν τὸ νὰ ἦναι ἴσα μὲ τὸν Θεόν,
7 ἀλλ᾿ ἑαυτὸν ἐκένωσε λαβὼν δούλου μορφήν, γενόμενος ὅμοιος μὲ τοὺς ἀνθρώπους,
8 καὶ εὑρεθεὶς κατὰ τὸ σχῆμα ὡς ἄνθρωπος, ἐταπείνωσεν ἑαυτὸν γενόμενος ὑπήκοος μέχρι θανάτου, θανάτου δὲ σταυροῦ.
9 Διὰ τοῦτο καὶ ὁ Θεὸς ὑπερύψωσεν αὐτὸν καὶ ἐχάρισεν εἰς αὐτὸν ὄνομα τὸ ὑπὲρ πᾶν ὄνομα,
10 διὰ νὰ κλίνῃ εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Ἰησοῦ πᾶν γόνυ ἐπουρανίων καὶ ἐπιγείων καὶ καταχθονίων,
11 καὶ πᾶσα γλῶσσα νὰ ὁμολογήσῃ ὅτι ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς εἶναι Κύριος εἰς δόξαν Θεοῦ Πατρός.
12 Ὥστε, ἀγαπητοὶ μου, καθὼς πάντοτε ὑπηκούσατε, οὐχὶ ὡς ἐν τῇ παρουσίᾳ μου μόνον, ἀλλὰ τώρα πολὺ περισσότερον ἐν τῇ ἀπουσίᾳ μου, μετὰ φόβου καὶ τρόμου ἐργάζεσθε τὴν ἑαυτῶν σωτηρίαν·
13 διότι ὁ Θεὸς εἶναι ὁ ἐνεργῶν ἐν ὑμῖν καὶ τὸ θέλειν καὶ τὸ ἐνεργεῖν κατὰ τὴν εὐδοκίαν αὑτοῦ.
14 Πράττετε τὰ πάντα χωρὶς γογγυσμῶν καὶ ἀμφισβητήσεων,
15 διὰ νὰ γίνησθε ἄμεμπτοι καὶ ἀκέραιοι, τέκνα Θεοῦ ἀμώμητα ἐν μέσῳ γενεᾶς σκολιᾶς καὶ διεστραμμένης, μεταξὺ τῶν ὁποίων λάμπετε ὡς φωστῆρες ἐν τῷ κόσμῳ,
16 κρατοῦντες τὸν λόγον τῆς ζωῆς, διὰ καύχημά μου ἐν τῇ ἡμέρᾳ τοῦ Χριστοῦ, ὅτι δὲν ἔτρεξα εἰς μάτην οὐδὲ εἰς μάτην ἐκοπίασα.
17 Ἀλλ᾿ ἐὰν καὶ προσφέρω ἐμαυτὸν σπονδήν ἐπὶ τῆς θυσίας καὶ λειτουργίας τῆς πίστεώς σας, χαίρω καὶ συγχαίρω μετὰ πάντων ὑμῶν·
18 ὡσαύτως δὲ καὶ σεῖς χαίρετε καὶ συγχαίρετε μετ᾿ ἐμοῦ.
19 Ἐλπίζω δὲ ἐπὶ τὸν Κύριον Ἰησοῦν νὰ πέμψω πρὸς ἐσᾶς ταχέως τὸν Τιμόθεον, διὰ νὰ εὐφραίνωμαι καὶ ἐγὼ μαθὼν τὴν κατάστασίν σας·
20 διότι δὲν ἔχω οὐδένα ἰσόψυχον, ὅστις νὰ μεριμνήσῃ γνησίως περὶ τῆς καταστάσεώς σας·
21 ἐπειδή πάντες ζητοῦσι τὰ ἑαυτῶν, οὐχὶ τὰ τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ·
22 γνωρίζετε δὲ τὴν δοκιμασίαν αὐτοῦ, ὅτι ὡς τέκνον μετὰ τοῦ πατρὸς ἐδούλευσε μετ᾿ ἐμοῦ εἰς τὸ εὐαγγέλιον.
23 Τοῦτον λοιπὸν ἐλπίζω νὰ πέμψω εὐθύς, καθὼς ἴδω τὸ τέλος τῶν ὑποθέσεών μου·
24 πέποιθα δὲ ἐπὶ τὸν Κύριον ὅτι καὶ ἐγὼ θέλω ἐλθεῖ ταχέως.
25 Ἐστοχάσθην ὅμως ἀναγκαῖον νὰ πέμψω πρὸς ἐσᾶς τὸν Ἐπαφρόδιτον τὸν ἀδελφὸν καὶ συνεργὸν καὶ συστρατιώτην μου, ἀπεσταλμένον δὲ ἀπὸ σᾶς καὶ ὑπηρετήσαντα εἰς τὴν χρείαν μου,
26 ἐπειδή ἐπεπόθει ὅλους ἐσᾶς καὶ ἐλυπεῖτο, διότι ἠκούσατε ὅτι ἠσθένησε.
27 Καὶ τῳόντι ἠσθένησε μέχρι θανάτου· ἀλλ᾿ ὁ Θεὸς ἠλέησεν αὐτόν, οὐχὶ δὲ αὐτὸν μόνον, ἀλλὰ καὶ ἐμέ, διὰ νὰ μή λάβω λύπην ἐπὶ λύπην.
28 Ὅθεν ἔπεμψα αὐτὸν μετὰ περισσοτέρας σπουδῆς, διὰ νὰ χαρῆτε ἰδόντες αὐτὸν πάλιν, καὶ ἐγὼ νὰ ἔχω ὀλιγωτέραν λύπην.
29 Δέχθητε λοιπὸν αὐτὸν ἐν Κυρίῳ μετὰ πάσης χαρᾶς καὶ τιμᾶτε τοὺς τοιούτους,
30 ἐπειδή διὰ τὸ ἔργον τοῦ Χριστοῦ ἐπλησίασε μέχρι θανάτου, καταφρονήσας τὴν ζωήν αὑτοῦ, διὰ νὰ ἀναπληρώσῃ τὴν ἔλλειψιν ὑμῶν τῆς εἰς ἐμὲ ὑπηρεσίας.