Numbers 30
1 Καὶ ἐλάλησεν ὁ Μωϋσῆς πρὸς τοὺς ἄρχοντας τῶν φυλῶν τῶν υἱῶν Ἰσραήλ, λέγων, Οὗτος εἶναι ὁ λόγος τὸν ὁποῖον προσέταξεν ὁ Κύριος·
2 Ὅταν ἄνθρωπός τις κάμῃ εὐχήν πρὸς τὸν Κύριον ἤ ὁμόσῃ ὅρκον, ὥστε νὰ δέσῃ τὴν ψυχήν αὑτοῦ μὲ δεσμόν, δὲν θέλει παραβῆ τὸν λόγον αὑτοῦ θέλει κάμει κατὰ πάντα ὅσα ἐξῆλθον ἐκ τοῦ στόματος αὐτοῦ.
3 Ἐὰν δὲ γυνή τις κάμῃ εὐχήν πρὸς τὸν Κύριον καὶ δέσῃ ἑαυτήν μὲ δεσμὸν ἐν τῇ οἰκίᾳ τοῦ πατρὸς αὑτῆς εἰς τὴν νεότητα αὑτῆς,
4 καὶ ἀκούσῃ ὁ πατήρ αὐτῆς τὴν εὐχήν αὐτῆς καὶ τὸν δεσμὸν αὐτῆς διὰ τοῦ ὁποίου ἔδεσε τὴν ψυχήν αὑτῆς καὶ σιωπήσῃ πρὸς αὐτήν ὁ πατήρ αὐτῆς, τότε πᾶσαι αἱ εὐχαὶ αὐτῆς θέλουσι μένει καὶ πᾶς δεσμός, διὰ τοῦ ὁποίου ἔδεσε τὴν ψυχήν αὑτῆς, θέλει μένει.
5 Ἐὰν δὲ ὁ πατήρ αὐτῆς δὲν συγκατανεύσῃ εἰς αὐτήν, καθ᾿ ἥν ἡμέραν ἀκούσῃ, πᾶσαι αἱ εὐχαὶ αὐτῆς ἤ οἱ δεσμοὶ αὐτῆς, διὰ τῶν ὁποίων ἔδεσε τὴν ψυχήν αὑτῆς, δὲν θέλουσι μένει καὶ ὁ Κύριος θέλει συγχωρήσει αὐτήν, διότι ὁ πατήρ αὐτῆς δὲν συγκατένευσεν εἰς αὐτήν.
6 Ἐὰν ὅμως ἔχουσα ἄνδρα ηὐχήθη ἤ ἐπρόφερέ τι διὰ τῶν χειλέων αὑτῆς, διὰ τοῦ ὁποίου ἔδεσε τὴν ψυχήν αὑτῆς,
7 καὶ ἤκουσεν ὁ ἀνήρ αὐτῆς καὶ ἐσιώπησε πρὸς αὐτήν, καθ᾿ ἥν ἡμέραν ἤκουσε, τότε αἱ εὐχαὶ αὐτῆς θέλουσι μένει καὶ οἱ δεσμοὶ αὐτῆς, διὰ τῶν ὁποίων ἔδεσε τὴν ψυχήν αὑτῆς, θέλουσι μένει.
8 Ἐὰν ὅμως ὁ ἀνήρ αὐτῆς δὲν συγκατένευσεν εἰς αὐτήν, καθ᾿ ἥν ἡμέραν ἤκουσε, τότε θέλει ἀκυρώσει τὴν εὐχήν αὐτῆς, τὴν ὁποίαν ηὐχήθη, καὶ ὅ, τι ἐπρόφερε διὰ τῶν χειλέων αὑτῆς, διὰ τοῦ ὁποίου ἔδεσε τὴν ψυχήν αὑτῆς· καὶ ὁ Κύριος θέλει συγχωρήσει αὐτήν.
9 Πᾶσα ὅμως εὐχή χήρας ἤ γυναικὸς ἀποβεβλημένης, διὰ τῆς ὁποίας ἔδεσε τὴν ψυχήν αὐτῆς, θέλει μένει ἐπ᾿ αὐτήν.
10 Καὶ ἐὰν ηὐχήθη ἐν τῇ οἰκίᾳ τοῦ ἀνδρὸς αὑτῆς ἤ ἔδεσε τὴν ψυχήν αὑτῆς μὲ δεσμὸν ὅρκου,
11 καὶ ἤκουσεν ὁ ἀνήρ αὐτῆς καὶ ἐσιώπησε πρὸς αὐτήν καὶ δὲν ἠναντιώθη εἰς αὐτήν, τότε πᾶσαι αἱ εὐχαὶ αὐτῆς θέλουσι μένει καὶ πάντες οἱ δεσμοί, διὰ τῶν ὁποίων ἔδεσε τὴν ψυχήν αὑτῆς, θέλουσι μένει.
12 Ἐὰν ὅμως ὁ ἀνήρ αὐτῆς ἠκύρωσεν αὐτὰ ῥητῶς, καθ᾿ ἥν ἡμέραν ἤκουσε, πᾶν ὅ, τι ἐξῆλθεν ἐκ τῶν χειλέων αὐτῆς περὶ τῶν εὐχῶν αὐτῆς καὶ περὶ τοῦ δεσμοῦ τῆς ψυχῆς αὐτῆς δὲν θέλει μένει· ὁ ἀνήρ αὐτῆς ἠκύρωσεν αὐτὰ καὶ ὁ Κύριος θέλει συγχωρήσει αὐτήν.
13 Πᾶσαν εὐχήν καὶ πάντα ὅρκον ὑποχρεόνοντα εἰς κακουχίαν ψυχῆς ὁ ἀνήρ αὐτῆς δύναται νὰ ἐπικυρώσῃ ἤ ὁ ἀνήρ αὐτῆς δύναται νὰ ἀκυρώσῃ·
14 ἐὰν ὅμως ὁ ἀνήρ αὐτῆς σιωπήσῃ διόλου πρὸς αὐτήν ἀπὸ ἡμέρας εἰς ἡμέραν, τότε ἐπικυρόνει πάσας τὰς εὐχὰς αὐτῆς ἤ πάντας τοὺς δεσμοὺς αὐτῆς, οἵτινες εἶναι ἐπ᾿ αὐτήν· αὐτὸς ἐπεκύρωσεν αὐτά, διότι ἐσιώπησε πρὸς αὐτήν, καθ᾿ ἥν ἡμέραν ἤκουσεν.
15 Ἐὰν ὅμως ἠκύρωσεν αὐτὰ ῥητῶς ἀφοῦ ἤκουσε, τότε θέλει βαστάσει τὴν ἁμαρτίαν αὐτῆς.
16 Ταῦτα εἶναι τὰ διατάγματα, τὰ ὁποῖα προσέταξε Κύριος εἰς τὸν Μωϋσῆν, μεταξὺ ἀνδρὸς καὶ γυναικὸς αὐτοῦ καὶ μεταξὺ πατρὸς καὶ θυγατρὸς αὐτοῦ ἐν τῇ νεότητι αὐτῆς ἐν τῇ οἰκίᾳ τοῦ πατρὸς αὐτῆς.