Mark 12
1 Καὶ ἤρχισε νὰ λέγῃ πρὸς αὐτοὺς διὰ παραβολῶν· Ἄνθρωπός τις ἐφύτευσεν ἀμπελῶνα καὶ περιέβαλεν εἰς αὐτὸν φραγμὸν καὶ ἔσκαψεν ὑπολήνιον καὶ ᾠκοδόμησε πύργον, καὶ ἐμίσθωσεν αὐτὸν εἰς γεωργοὺς καὶ ἀπεδήμησε.
2 Καὶ ἐν τῷ καιρῷ τῶν καρπῶν ἀπέστειλε πρὸς τοὺς γεωργοὺς δοῦλον, διὰ νὰ λάβῃ παρὰ τῶν γεωργῶν ἀπὸ τοῦ καρποῦ τοῦ ἀμπελῶνος.
3 Ἐκεῖνοι δὲ πιάσαντες αὐτὸν ἔδειραν καὶ ἀπέπεμψαν κενόν.
4 Καὶ πάλιν ἀπέστειλε πρὸς αὐτοὺς ἄλλον δοῦλον· καὶ ἐκεῖνον λιθοβολήσαντες, ἐπλήγωσαν τὴν κεφαλήν αὐτοῦ καὶ ἀπέπεμψαν ἠτιμωμένον.
5 Καὶ πάλιν ἀπέστειλεν ἄλλον· καὶ ἐκεῖνον ἐφόνευσαν, καὶ πολλοὺς ἄλλους, τοὺς μὲν ἔδειραν, τοὺς δὲ ἐφόνευσαν.
6 Ἔτι λοιπὸν ἔχων ἕνα υἱόν, ἀγαπητὸν αὑτοῦ, ἀπέστειλε καὶ αὐτὸν πρὸς αὐτοὺς ἔσχατον, λέγων ὅτι θέλουσιν ἐντραπῆ τὸν υἱὸν μου.
7 Ἐκεῖνοι δὲ οἱ γεωργοὶ εἶπον πρὸς ἀλλήλους ὅτι οὗτος εἶναι ὁ κληρονόμος· ἔλθετε, ἄς φονεύσωμεν αὐτόν, καὶ θέλει εἶσθαι ἡμῶν ἡ κληρονομία.
8 Καὶ πιάσαντες αὐτὸν ἐφόνευσαν καὶ ἔρριψαν ἔξω τοῦ ἀμπελῶνος.
9 Τί λοιπὸν θέλει κάμει ὁ κύριος τοῦ ἀμπελῶνος; Θέλει ἐλθεῖ καὶ ἀπολέσει τοὺς γεωργοὺς καὶ θέλει δώσει τὸν ἀμπελῶνα εἰς ἄλλους.
10 Οὐδὲ τὴν γραφήν ταύτην δὲν ἀνεγνώσατε, Ὁ λίθος, τὸν ὁποῖον ἀπεδοκίμασαν οἱ οἰκοδομοῦντες, οὗτος ἔγεινε κεφαλή γωνίας·
11 παρὰ Κυρίου ἔγεινεν αὕτη καὶ εἶναι θαυμαστή ἐν ὀφθαλμοῖς ἡμῶν.
12 Καὶ ἐζήτουν νὰ πιάσωσιν αὐτὸν καὶ ἐφοβήθησαν τὸν ὄχλον· ἐπειδή ἐνόησαν ὅτι πρὸς αὐτοὺς εἶπε τὴν παραβολήν· καὶ ἀφήσαντες αὐτὸν ἀνεχώρησαν.
13 Καὶ ἀποστέλλουσι πρὸς αὐτὸν τινὰς τῶν Φαρισαίων καὶ τῶν Ἡρωδιανῶν, διὰ νὰ παγιδεύσωσιν αὐτὸν εἰς λόγον.
14 Καὶ ἐκεῖνοι ἐλθόντες, λέγουσι πρὸς αὐτόν· Διδάσκαλε, ἐξεύρομεν ὅτι εἶσαι ἀληθής καὶ δὲν σὲ μέλει περὶ οὐδενός· διότι δὲν βλέπεις εἰς πρόσωπον ἀνθρώπων, ἀλλ᾿ ἐπ᾿ ἀληθείας τὴν ὁδὸν τοῦ Θεοῦ διδάσκεις. Εἶναι συγκεχωρημένον νὰ δώσωμεν δασμὸν εἰς τὸν Καίσαρα, ἤ οὐχί; νὰ δώσωμεν ἤ νὰ μή δώσωμεν;
15 Ὁ δὲ γνωρίσας τὴν ὑπόκρισιν αὐτῶν, εἶπε πρὸς αὐτούς· Τί μὲ πειράζετε; φέρετέ μοι δηνάριον διὰ νὰ ἴδω.
16 Καὶ ἐκεῖνοι ἔφεραν. Καὶ λέγει πρὸς αὐτούς· Τίνος εἶναι ἡ εἰκὼν αὕτη καὶ ἡ ἐπιγραφή; οἱ δὲ εἶπον πρὸς αὐτόν· Τοῦ Καίσαρος.
17 Καὶ ἀποκριθεὶς ὁ Ἰησοῦς εἶπε πρὸς αὐτούς· Ἀπόδοτε τὰ τοῦ Καίσαρος εἰς τὸν Καίσαρα καὶ τὰ τοῦ Θεοῦ εἰς τὸν Θεόν. Καὶ ἐθαύμασαν δι᾿ αὐτόν.
18 Καὶ ἔρχονται πρὸς αὐτὸν Σαδδουκαῖοι, οἵτινες λέγουσιν ὅτι δὲν εἶναι ἀνάστασις, καὶ ἠρώτησαν αὐτόν, λέγοντες·
19 Διδάσκαλε, ὁ Μωϋσῆς μᾶς ἔγραψεν ὅτι ἐὰν ἀποθάνῃ τινὸς ὁ ἀδελφὸς καὶ ἀφήσῃ γυναῖκα καὶ τέκνα δὲν ἀφήσῃ, νὰ λάβῃ ὁ ἀδελφὸς αὐτοῦ τὴν γυναῖκα αὐτοῦ καὶ νὰ ἐξαναστήσῃ σπέρμα εἰς τὸν ἀδελφὸν αὑτοῦ.
20 Ἦσαν λοιπὸν ἑπτὰ ἀδελφοί. Καὶ ὁ πρῶτος ἔλαβε γυναῖκα, καὶ ἀποθνήσκων δὲν ἀφῆκε σπέρμα·
21 καὶ ἔλαβεν αὐτήν ὁ δεύτερος καὶ ἀπέθανε, καὶ οὐδὲ αὐτὸς ἀφῆκε σπέρμα· καὶ ὁ τρίτος ὡσαύτως.
22 Καὶ ἔλαβον αὐτήν οἱ ἑπτά, καὶ δὲν ἀφῆκαν σπέρμα. Τελευταία πάντων ἀπέθανε καὶ ἡ γυνή.
23 Ἐν τῇ ἀναστάσει λοιπόν, ὅταν ἀναστηθῶσι, τίνος αὐτῶν θέλει εἶσθαι γυνή; διότι καὶ οἱ ἑπτὰ ἔλαβον αὐτήν γυναῖκα.
24 Καὶ ἀποκριθεὶς ὁ Ἰησοῦς, εἶπε πρὸς αὐτούς· Δὲν πλανᾶσθε διὰ τοῦτο, μή γνωρίζοντες τὰς γραφὰς μηδὲ τὴν δύναμιν τοῦ Θεοῦ;
25 Διότι ὅταν ἀναστηθῶσιν ἐκ νεκρῶν οὔτε νυμφεύουσιν οὔτε νυμφεύονται, ἀλλ᾿ εἶναι ὡς ἄγγελοι οἱ ἐν τοῖς οὐρανοῖς.
26 Περὶ δὲ τῶν νεκρῶν ὅτι ἀνίστανται, δὲν ἀνεγνώσατε ἐν τῇ βίβλῳ τοῦ Μωϋσέως, πῶς εἶπε πρὸς αὐτὸν ὁ Θεὸς ἐπὶ τῆς βάτου, λέγων, Ἐγὼ εἶμαι ὁ Θεὸς τοῦ Ἀβραὰμ καὶ ὁ Θεὸς τοῦ Ἰσαὰκ καὶ ὁ Θεὸς τοῦ Ἰακώβ;
27 Δὲν εἶναι ὁ Θεὸς νεκρῶν, ἀλλὰ Θεὸς ζώντων· σεῖς λοιπὸν πλανᾶσθε πολύ.
28 Καὶ προσελθὼν εἷς τῶν γραμματέων, ὅστις ἤκουσεν αὐτοὺς συζητοῦντας, γνωρίζων ὅτι καλῶς ἀπεκρίθη πρὸς αὐτούς, ἠρώτησεν αὐτόν· Ποία ἐντολή εἶναι πρώτη πασῶν;
29 Ὁ δὲ Ἰησοῦς ἀπεκρίθη πρὸς αὐτὸν ὅτι πρώτη πασῶν τῶν ἐντολῶν εἶναι· Ἄκουε Ἰσραήλ, Κύριος ὁ Θεὸς ἡμῶν εἶναι εἷς Κύριος·
30 καὶ θέλεις ἀγαπᾷ Κύριον τὸν Θεὸν σου ἐξ ὅλης τῆς καρδίας σου, καὶ ἐξ ὅλης τῆς ψυχῆς σου, καὶ ἐξ ὅλης τῆς διανοίας σου, καὶ ἐξ ὅλης τῆς δυνάμεώς σου· αὕτη εἶναι ἡ πρώτη ἐντολή.
31 Καὶ δευτέρα ὁμοία, αὕτη· Θέλεις ἀγαπᾷ τὸν πλησίον σου ὡς σεαυτόν. Μεγαλητέρα τούτων ἄλλη ἐντολή δὲν εἶναι.
32 Καὶ εἶπε πρὸς αὐτὸν ὁ γραμματεύς· Καλῶς, Διδάσκαλε, ἀληθῶς εἶπας ὅτι εἶναι εἷς Θεός, καὶ δὲν εἶναι ἄλλος ἐκτὸς αὐτοῦ·
33 καὶ τὸ νὰ ἀγαπᾷ τις αὐτὸν ἐξ ὅλης τῆς καρδίας καὶ ἐξ ὅλης τῆς συνέσεως καὶ ἐξ ὅλης τῆς ψυχῆς καὶ ἐξ ὅλης τῆς δυνάμεως, καὶ τὸ νὰ ἀγαπᾷ τὸν πλησίον ὡς ἑαυτόν, εἶναι πλειότερον πάντων τῶν ὁλοκαυτωμάτων καὶ τῶν θυσιῶν.
34 Καὶ ὁ Ἰησοῦς, ἰδὼν αὐτὸν ὅτι φρονίμως ἀπεκρίθη, εἶπε πρὸς αὐτόν· Δὲν εἶσαι μακρὰν ἀπὸ τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ. Καὶ οὐδεὶς πλέον ἐτόλμα νὰ ἐρωτήσῃ αὐτόν.
35 Καὶ ἀποκριθεὶς ὁ Ἰησοῦς, ἔλεγε διδάσκων ἐν τῷ ἱερῷ· Πῶς λέγουσιν οἱ γραμματεῖς ὅτι ὁ Χριστὸς εἶναι υἱὸς τοῦ Δαβίδ;
36 Διότι αὐτὸς ὁ Δαβὶδ εἶπε διὰ τοῦ Πνεύματος τοῦ Ἁγίου· Εἶπεν ὁ Κύριος πρὸς τὸν Κύριόν μου, Κάθου ἐκ δεξιῶν μου, ἑωσοῦ θέσω τοὺς ἐχθροὺς σου ὑποπόδιον τῶν ποδῶν σου.
37 Αὐτὸς λοιπὸν ὁ Δαβὶδ λέγει αὐτὸν Κύριον· καὶ πόθεν εἶναι υἱὸς αὐτοῦ; Καὶ ὁ πολὺς ὄχλος ἤκουεν αὐτὸν εὐχαρίστως.
38 Καὶ ἔλεγε πρὸς αὐτοὺς ἐν τῇ διδαχῇ αὑτοῦ· Προσέχετε ἀπὸ τῶν γραμματέων, οἵτινες θέλουσι νὰ περιπατῶσιν ἐστολισμένοι καὶ ἀγαπῶσι τοὺς ἀσπασμοὺς ἐν ταῖς ἀγοραῖς
39 καὶ πρωτοκαθεδρίας ἐν ταῖς συναγωγαῖς καὶ τοὺς πρώτους τόπους ἐν τοῖς δείπνοις.
40 Οἵτινες κατατρώγουσι τὰς οἰκίας τῶν χηρῶν, καὶ τοῦτο ἐπὶ προφάσει ὅτι κάμνουσι μακρὰς προσευχάς· οὗτοι θέλουσι λάβει μεγαλητέραν καταδίκην.
41 Καὶ καθήσας ὁ Ἰησοῦς ἀπέναντι τοῦ γαζοφυλακίου, ἐθεώρει πῶς ὁ ὄχλος ἔβαλλε χαλκὸν εἰς τὸ γαζοφυλάκιον. Καὶ πολλοὶ πλούσιοι ἔβαλλον πολλά·
42 καὶ ἐλθοῦσα μία χήρα πτωχή ἔβαλε δύο λεπτά, τουτέστιν, ἕνα κοδράντην.
43 Καὶ προσκαλέσας τοὺς μαθητὰς αὑτοῦ, λέγει πρὸς αὐτούς· Ἀληθῶς σᾶς λέγω ὅτι ἡ χήρα αὕτη ἡ πτωχή ἔβαλε περισσότερον πάντων, ὅσοι ἔβαλον εἰς τὸ γαζοφυλάκιον·
44 διότι πάντες ἐκ τοῦ περισσεύοντος εἰς αὐτοὺς ἔβαλον· αὕτη ὅμως ἐκ τοῦ ὑστερήματος αὑτῆς ἔβαλε πάντα ὅσα εἶχεν, ὅλην τὴν περιουσίαν αὑτῆς.