Luke 22
1 Ἐπλησίαζε δὲ ἡ ἐορτή τῶν ἀζύμων, λεγομένη Πάσχα.
2 Καὶ ἐζήτουν οἱ ἀρχιερεῖς καὶ οἱ γραμματεῖς τὸ πῶς νὰ θανατώσωσιν αὐτὸν διότι ἐφοβοῦντο τὸν λαόν.
3 Εἰσῆλθε δὲ ὁ Σατανᾶς εἰς τὸν Ἰούδαν τὸν ἐπονομαζόμενον Ἰσκαριώτην, ὄντα ἐκ τοῦ ἀριθμοῦ τῶν δώδεκα,
4 καὶ ὑπῆγε καὶ συνελάλησε μετὰ τῶν ἀρχιερέων καὶ τῶν στρατηγῶν τὸ πῶς νὰ παραδώσῃ αὐτὸν εἰς αὐτούς.
5 Καὶ ἐχάρησαν καὶ συνεφώνησαν νὰ δώσωσιν εἰς αὐτὸν ἀργύριον·
6 καὶ ἔδωκεν ὑπόσχεσιν καὶ ἐζήτει εὐκαιρίαν νὰ παραδώσῃ αὐτὸν εἰς αὐτοὺς χωρὶς θορύβου.
7 Ἦλθε δὲ ἡ ἡμέρα τῶν ἀζύμων, καθ᾿ ἥν ἔπρεπε νὰ θυσιάσωσι τὸ πάσχα,
8 καὶ ἀπέστειλε τὸν Πέτρον καὶ Ἰωάννην, εἰπών· Ὑπάγετε καὶ ἑτοιμάσατε εἰς ἡμᾶς τὸ πάσχα, διὰ νὰ φάγωμεν.
9 Οἱ δὲ εἶπον πρὸς αὐτόν· Ποῦ θέλεις νὰ ἑτοιμάσωμεν;
10 Ὁ δὲ εἶπε πρὸς αὐτούς· Ἰδού, ὅταν εἰσέλθητε εἰς τὴν πόλιν, θέλει σᾶς συναπαντήσει ἄνθρωπος βαστάζων σταμνίον ὕδατος· ἀκολουθήσατε αὐτὸν εἰς τὴν οἰκίαν ὅπου εἰσέρχεται.
11 Καὶ θέλετε εἰπεῖ πρὸς τὸν οἰκοδεσπότην τῆς οἰκίας· Ὁ Διδάσκαλος σοὶ λέγει, Ποῦ εἶναι τὸ κατάλυμα, ὅπου θέλω φάγει τὸ πάσχα μετὰ τῶν μαθητῶν μου;
12 καὶ ἐκεῖνος θέλει σᾶς δείξει ἀνώγεον μέγα ἐστρωμένον· ἐκεῖ ἑτοιμάσατε.
13 Ἀφοῦ δὲ ὑπῆγον, εὗρον καθὼς εἶπε πρὸς αὐτούς, καὶ ἡτοίμασαν τὸ πάσχα.
14 Καὶ ὅτε ἦλθεν ἡ ὧρα, ἐκάθησεν εἰς τὴν τράπεζαν, καὶ οἱ δώδεκα ἀπόστολοι μετ᾿ αὐτοῦ.
15 Καὶ εἶπε πρὸς αὐτούς· Πολὺ ἐπεθύμησα νὰ φάγω τὸ πάσχα τοῦτο μὲ σᾶς πρὸ τοῦ νὰ πάθω·
16 διότι σᾶς λέγω, ὅτι δὲν θέλω φάγει πλέον ἐξ αὐτοῦ, ἑωσοῦ ἐκπληρωθῇ ἐν τῇ βασιλείᾳ τοῦ Θεοῦ.
17 Καὶ λαβὼν τὸ ποτήριον, εὐχαρίστησε καὶ εἶπε· Λάβετε τοῦτο καὶ διαμοιράσατε εἰς ἀλλήλους·
18 διότι σᾶς λέγω ὅτι δὲν θέλω πίει ἀπὸ τοῦ γεννήματος τῆς ἀμπέλου, ἑωσοῦ ἔλθῃ ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ.
19 Καὶ λαβὼν ἄρτον, εὐχαριστήσας ἔκοψε καὶ ἔδωκεν εἰς αὐτούς, λέγων· Τοῦτο εἶναι τὸ σῶμά μου τὸ ὑπὲρ ὑμῶν διδόμενον· τοῦτο κάμνετε εἰς τὴν ἰδικήν μου ἀνάμνησιν.
20 Ὡσαύτως καὶ τὸ ποτήριον, ἀφοῦ ἐδείπνησαν, λέγων· Τοῦτο τὸ ποτήριον εἶναι ἡ καινή διαθήκη ἐν τῷ αἵματί μου, τὸ ὑπὲρ ὑμῶν ἐκχυνόμενον.
21 Πλήν ἰδού, ἡ χεὶρ ἐκείνου ὅστις μὲ παραδίδει, εἶναι μετ᾿ ἐμοῦ ἐπὶ τῆς τραπέζης.
22 Καὶ ὁ μὲν Υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ὑπάγει κατὰ τὸ ὡρισμένον· πλήν οὐαὶ εἰς τὸν ἄνθρωπον ἐκεῖνον, δι᾿ οὗ παραδίδεται.
23 Καὶ αὐτοὶ ἤρχισαν νὰ συζητῶσι πρὸς ἀλλήλους τὸ ποῖος τάχα ἦτο ἐξ αὐτῶν, ὅστις ἔμελλε νὰ κάμῃ τοῦτο.
24 Ἔγεινε δὲ καὶ φιλονεικία μεταξὺ αὐτῶν, περὶ τοῦ τίς ἐξ αὐτῶν νομίζεται ὅτι εἶναι μεγαλήτερος.
25 Ὁ δὲ εἶπε πρὸς αὐτούς· οἱ βασιλεῖς τῶν ἐθνῶν κυριεύουσιν αὐτά, καὶ οἱ ἐξουσιάζοντες αὐτὰ ὀνομάζονται εὐεργέται.
26 Σεῖς ὅμως οὐχὶ οὕτως, ἀλλ᾿ ὁ μεγαλήτερος μεταξὺ σας ἄς γείνῃ ὡς ὁ μικρότερος, καὶ ὁ προϊστάμενος ὡς ὁ ὑπηρετῶν.
27 Διότι τίς εἶναι μεγαλήτερος, ὁ καθήμενος εἰς τὴν τράπεζαν ἤ ὁ ὑπηρετῶν; οὐχὶ ὁ καθήμενος; ἀλλ᾿ ἐγὼ εἶμαι ἐν μέσῳ ὑμῶν ὡς ὁ ὑπηρετῶν.
28 Σεῖς δὲ εἶσθε οἱ διαμείναντες μετ᾿ ἐμοῦ ἐν τοῖς πειρασμοῖς μου·
29 ὅθεν ἐγὼ ἑτοιμάζω εἰς ἐσᾶς βασιλείαν, ὡς ὁ Πατήρ μου ἡτοίμασεν εἰς ἐμέ,
30 διὰ νὰ τρώγητε καὶ νὰ πίνητε ἐπὶ τῆς τραπέζης μου ἐν τῇ βασιλείᾳ μου, καὶ νὰ καθήσητε ἐπὶ θρόνων, κρίνοντες τὰς δώδεκα φυλὰς τοῦ Ἰσραήλ.
31 Εἶπε δὲ ὁ Κύριος· Σίμων, Σίμων, ἰδού, ὁ Σατανᾶς σᾶς ἐζήτησε διὰ νὰ σᾶς κοσκινίσῃ ὡς τὸν σίτον·
32 πλήν ἐγὼ ἐδεήθην περὶ σοῦ διὰ νὰ μή ἐκλείψῃ ἡ πίστις σου· καὶ σύ, ὅταν ποτὲ ἐπιστρέψῃς, στήριξον τοὺς ἀδελφοὺς σου.
33 Ὁ δὲ εἶπε πρὸς αὐτόν· Κύριε, ἕτοιμος εἶμαι μετὰ σοῦ νὰ ὑπάγω καὶ εἰς φυλακήν καὶ εἰς θάνατον.
34 Ὁ δὲ εἶπε· Σοὶ λέγω, Πέτρε, δὲν θέλει φωνάξει σήμερον ὁ ἀλέκτωρ, πρὶν ἀπαρνηθῇς τρὶς ὅτι δὲν μὲ γνωρίζεις.
35 Καὶ εἶπε πρὸς αὐτούς· Ὅτε σᾶς ἀπέστειλα χωρὶς βαλαντίου καὶ σακκίου καὶ ὑποδημάτων, μήπως ἐστερήθητέ τινος; οἱ δὲ εἶπον· Οὐδενός.
36 Εἶπε λοιπὸν πρὸς αὐτούς· Ἀλλὰ τώρα ὅστις ἔχει βαλάντιον ἄς λάβῃ αὐτὸ μεθ᾿ ἑαυτοῦ, ὁμοίως καὶ σακκίον, καὶ ὅστις δὲν ἔχει ἄς πωλήσῃ τὸ ἰμάτιον αὑτοῦ καὶ ἄς ἀγοράσῃ μάχαιραν.
37 Διότι σᾶς λέγω ὅτι ἔτι τοῦτο τὸ γεγραμμένον πρέπει νὰ ἐκτελεσθῇ εἰς ἐμέ, τό, Καὶ μετὰ ἀνόμων ἐλογίσθη. Διότι τὰ περὶ ἐμοῦ γεγραμμένα λαμβάνουσι τέλος.
38 38. Οι δε είπον• Κύριε, ιδού, ήδη δύο μάχαιραι. Ο δε είπε προς αυτούς• Ικανόν είναι.
39 39. Και εξελθών υπήγε κατά την συνήθειαν εις το όρος των Ελαιών• ηκολούθησαν δε αυτόν και οι μαθηταί αυτού.
40 Ἀφοῦ δὲ ἦλθεν εἰς τὸν τόπον, εἶπε πρὸς αὐτούς· Προσεύχεσθε, διὰ νὰ μή εἰσέλθητε εἰς πειρασμόν.
41 Καὶ αὐτὸς ἐχωρίσθη ἀπ᾿ αὐτῶν ὡς λίθου βολήν, καὶ γονατίσας προσηύχετο,
42 λέγων· Πάτερ, ἐὰν θέλῃς νὰ ἀπομακρύνῃς τὸ ποτήριον τοῦτο ἀπ᾿ ἐμοῦ· πλήν οὐχὶ τὸ θέλημά μου, ἀλλὰ τὸ σὸν ἄς γείνῃ.
43 Ἐφάνη δὲ εἰς αὐτὸν ἄγγελος ἀπ᾿ οὐρανοῦ ἐνισχύων αὐτόν.
44 Καὶ ἐλθὼν εἰς ἀγωνίαν, προσηύχετο θερμότερον, ἔγεινε δὲ ὁ ἱδρὼς αὐτοῦ ὡς θρόμβοι αἵματος καταβαίνοντες εἰς τὴν γῆν.
45 Καὶ σηκωθεὶς ἀπὸ τῆς προσευχῆς, ἦλθε πρὸς τοὺς μαθητὰς αὑτοῦ καὶ εὗρεν αὐτοὺς κοιμωμένους ἀπὸ τῆς λύπης,
46 καὶ εἶπε πρὸς αὐτούς· Τί κοιμᾶσθε; σηκώθητε καὶ προσεύχεσθε, διὰ νὰ μή εἰσέλθητε εἰς πειρασμόν.
47 Ἐνῷ δὲ αὐτὸς ἐλάλει ἔτι, ἰδοὺ ὄχλος, καὶ ὁ λεγόμενος Ἰούδας, εἷς τῶν δώδεκα, ἤρχετο πρὸ αὐτῶν καὶ ἐπλησίασεν εἰς τὸν Ἰησοῦν, διὰ νὰ φιλήσῃ αὐτόν.
48 Ὁ δὲ Ἰησοῦς εἶπε πρὸς αὐτόν· Ἰούδα, μὲ φίλημα παραδίδεις τὸν Υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου;
49 Ἰδόντες δὲ οἱ περὶ αὐτὸν τί ἔμελλε νὰ γείνῃ, εἶπον πρὸς αὐτόν· Κύριε, νὰ κτυπήσωμεν μὲ τὴν μάχαιραν;
50 Καὶ ἐκτύπησεν εἷς ἐξ αὐτῶν τὸν δοῦλον τοῦ ἀρχιερέως καὶ ἀπέκοψεν αὐτοῦ τὸ τίον τὸ δεξιόν.
51 Ἀποκριθεὶς δὲ ὁ Ἰησοῦς, εἶπεν· Ἀφήσατε ἕως τούτου· καὶ πιάσας τὸ τίον αὐτοῦ ἰάτρευσεν αὐτόν.
52 Εἶπε δὲ ὁ Ἰησοῦς πρὸς τοὺς ἐλθόντας ἐπ᾿ αὐτὸν ἀρχιερεῖς καὶ στρατηγοὺς τοῦ ἱεροῦ καὶ πρεσβυτέρους. Ὡς ἐπὶ ληστήν ἐξήλθετε μετὰ μαχαιρῶν καὶ ξύλων;
53 καθ᾿ ἡμέραν ἤμην μεθ᾿ ὑμῶν ἐν τῷ ἱερῷ καὶ δὲν ἡπλώσατε τὰς χεῖρας ἐπ᾿ ἐμέ. Ἀλλ᾿ αὕτη εἶναι ἡ ὥρα σας καὶ ἡ ἐξουσία τοῦ σκότους.
54 Συλλαβόντες δὲ αὐτόν, ἔφεραν καὶ εἰσήγαγον αὐτὸν εἰς τὸν οἶκον τοῦ ἀρχιερέως. Ὁ δὲ Πέτρος ἠκολούθει μακρόθεν.
55 Ἀφοῦ δὲ ἀνάψαντες πῦρ ἐν τῷ μέσω τῆς αὐλῆς συνεκάθησαν, ἐκάθητο ὁ Πέτρος ἐν μέσῳ αὐτῶν.
56 Ἰδοῦσα δὲ αὐτὸν μία τις δούλη καθήμενον πρὸς τὸ φῶς καὶ ἐνατενίσασα εἰς αὐτόν, εἶπε· Καὶ οὗτος ἦτο μετ᾿ αὐτοῦ.
57 Ὁ δὲ ἠρνήθη, λέγων· Γύναι, δὲν γνωρίζω αὐτόν.
58 Καὶ μετ᾿ ὀλίγον ἄλλος τις ἰδὼν αὐτόν, εἶπε· Καὶ σὺ ἐξ αὐτῶν εἶσαι. Ὁ δὲ Πέτρος εἶπεν· Ἄνθρωπε, δὲν εἶμαι.
59 Καὶ ἀφοῦ ἐπέρασεν ὡς μία ὥρα, ἄλλος τις διϊσχυρίζετο, λέγων· Ἐπ᾿ ἀληθείας καὶ οὗτος μετ᾿ αὐτοῦ ἦτο· διότι Γαλιλαῖος εἶναι.
60 Εἶπε δὲ ὁ Πέτρος· Ἄνθρωπε, δὲν ἐξεύρω τί λέγεις. Καὶ παρευθύς, ἐνῷ αὐτὸς ἐλάλει ἔτι, ἐφώναξεν ὁ ἀλέκτωρ.
61 Καὶ στραφεὶς ὁ Κύριος ἐνέβλεψεν εἰς τὸν Πέτρον, καὶ ἐνεθυμήθη ὁ Πέτρος τὸν λόγον τοῦ Κυρίου, ὅτι εἶπε πρὸς αὐτὸν ὅτι πρὶν φωνάξῃ ὁ ἀλέκτωρ, θέλεις μὲ ἀπαρνηθῇ τρίς.
62 Καὶ ἐξελθὼν ἔξω ὁ Πέτρος ἔκλαυσε πικρῶς.
63 Καὶ οἱ ἄνδρες οἱ κρατοῦντες τὸν Ἰησοῦν ἐνέπαιζον αὐτὸν δέροντες,
64 καὶ περικαλύψαντες αὐτὸν ἐρράπιζον τὸ πρόσωπον αὐτοῦ καὶ ἠρώτων αὐτόν, λέγοντες· Προφήτευσον τίς εἶναι ὅστις σὲ ἐκτύπησε;
65 Καὶ ἄλλα πολλὰ βλασφημοῦντες ἔλεγον εἰς αὐτόν.
66 Καὶ καθὼς ἔγεινεν ἡμέρα, συνήχθη τὸ πρεσβυτέριον τοῦ λαοῦ, ἀρχιερεῖς τε καὶ γραμματεῖς, καὶ ἀνεβίβασαν αὐτὸν εἰς τὸ συνέδριον αὑτῶν, λέγοντες·
67 Σὺ εἶσαι ὁ Χριστός; εἰπὲ πρὸς ἡμᾶς· εἶπε δὲ πρὸς αὐτούς. Ἐὰν σᾶς εἴπω, δὲν θέλετε πιστεύσει,
68 ἐὰν δὲ καὶ ἐρωτήσω, δὲν θέλετε μοὶ ἀποκριθῆ οὐδὲ θέλετε μὲ ἀπολύσει·
69 ἀπὸ τοῦ νῦν θέλει εἶσθαι ὁ Υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου καθήμενος ἐκ δεξιῶν τῆς δυνάμεως τοῦ Θεοῦ.
70 Εἶπον δὲ πάντες· Σὺ λοιπὸν εἶσαι ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ; Ὁ δὲ εἶπε πρὸς αὐτούς· Σεῖς λέγετε ὅτι ἐγὼ εἶμαι.
71 Οἱ δὲ εἶπον· Τί χρείαν ἔχομεν πλέον μαρτυρίας; διότι ἡμεῖς αὐτοὶ ἠκούσαμεν ἀπὸ τοῦ στόματος αὐτοῦ.