Luke 13
1 Κατ᾿ ἐκεῖνον δὲ τὸν καιρὸν ἦλθόν τινες, ἀπαγγέλλοντες πρὸς αὐτὸν περὶ τῶν Γαλιλαίων, τῶν ὁποίων τὸ αἷμα ὁ Πιλάτος ἔμιξε μὲ τὰς θυσίας αὐτῶν.
2 Καὶ ἀποκριθεὶς ὁ Ἰησοῦς, εἶπε πρὸς αὐτούς· Νομίζετε ὅτι οἱ Γαλιλαῖοι οὗτοι ἦσαν ἁμαρτωλοὶ ὑπὲρ πάντας τοὺς Γαλιλαίους, διότι ἔπαθον τοιαῦτα;
3 Οὐχί, σᾶς λέγω, ἀλλ᾿ ἐὰν δὲν μετανοῆτε, πάντες ὁμοίως θέλετε ἀπολεσθῆ.
4 Ἤ ἐκεῖνοι οἱ δεκαοκτώ, ἐπὶ τοὺς ὁποίους ἔπεσεν ὁ πύργος ἐν τῷ Σιλωὰμ καὶ ἐθανάτωσεν αὐτούς, νομίζετε ὅτι οὗτοι ἦσαν ἁμαρτωλοὶ ὑπὲρ πάντας τοὺς ἀνθρώπους τοὺς κατοικοῦντας ἐν Ἱερουσαλήμ;
5 Οὐχί, σᾶς λέγω, ἀλλ᾿ ἐὰν δὲν μετανοῆτε, πάντες ὁμοίως θέλετε ἀπολεσθῆ.
6 Ἔλεγε δὲ ταύτην τὴν παραβολήν· Εἶχέ τις συκῆν πεφυτευμένην ἐν τῷ ἀμπελῶνι αὑτοῦ, καὶ ἦλθε ζητῶν καρπὸν ἐν αὐτῇ καὶ δὲν εὗρε.
7 Καὶ εἶπε πρὸς τὸν ἀμπελουργόν· Ἰδού, τρία ἔτη ἔρχομαι ζητῶν καρπὸν ἐν τῇ συκῇ ταύτῃ καὶ δὲν εὑρίσκω· ἔκκοψον αὐτήν· διὰ τί καταργεῖ καὶ τὴν γῆν;
8 Ὁ δὲ ἀποκριθεὶς λέγει πρὸς αὐτόν· Κύριε, ἄφες αὐτήν καὶ τοῦτο τὸ ἔτος, ἕως ὅτου σκάψω περὶ αὐτήν καὶ βάλω κοπρίαν·
9 καὶ ἐὰν μὲν κάμῃ καρπόν, καλῶς· εἰ δὲ μή, θέλεις ἐκκόψει αὐτήν μετὰ ταῦτα.
10 Ἐδίδασκε δὲ ἐν μιᾷ τῶν συναγωγῶν τὸ σάββατον.
11 Καὶ ἰδού, γυνή τις εἶχε πνεῦμα ἀσθενείας δεκαοκτὼ ἔτη καὶ ἦτο συγκύπτουσα καὶ δὲν ἠδύνατο παντελῶς νὰ ἀνακύψη.
12 Ἰδὼν δὲ αὐτήν ὁ Ἰησοῦς, ἐφώναξε καὶ εἶπε πρὸς αὐτήν· Γύναι, ἠλευθερωμένη εἶσαι ἀπὸ τῆς ἀσθενείας σου·
13 καὶ ἔθεσεν ἐπ᾿ αὐτήν τὰς χεῖρας· καὶ παρευθὺς ἀνωρθώθη καὶ ἐδόξαζε τὸν Θεόν.
14 Ἀποκριθεὶς δὲ ὁ ἀρχισυνάγωγος, ἀγανακτῶν ὅτι εἰς τὸ σάββατον ἐθεράπευσεν ὁ Ἰησοῦς, ἔλεγε πρὸς τὸν ὄχλον· Ἕξ ἡμέραι εἶναι, εἰς τὰς ὁποίας πρέπει νὰ ἐργάζησθε· ἐν ταύταις λοιπὸν ἐρχόμενοι θεραπεύεσθε, καὶ μή τῇ ἡμέρᾳ τοῦ σαββάτου.
15 Ἀπεκρίθη λοιπὸν πρὸς αὐτὸν ὁ Κύριος καὶ εἶπεν· Ὑποκριτά, δὲν λύει ἕκαστος ὑμῶν ἐν τῷ σαββάτῳ τὸν βοῦν αὑτοῦ ἤ τὸν ὄνον ἀπὸ τῆς φάτνης καὶ φέρων ποτίζει;
16 αὕτη δέ, οσα θυγάτηρ τοῦ Ἀβραάμ, τὴν ὁποίαν ὁ Σατανᾶς ἔδεσεν, ἰδού, δεκαοκτὼ ἔτη, δὲν ἔπρεπε νὰ λυθῇ ἀπὸ τοῦ δεσμοῦ τούτου τῇ ἡμέρᾳ τοῦ σαββάτου;
17 Καὶ ἐνῷ, αὐτὸς ἔλεγε ταῦτα, κατῃσχύνοντο πάντες οἱ ἐναντίοι αὐτοῦ, καὶ πᾶς ὁ ὄχλος ἔχαιρε δι᾿ ὅλα τὰ ἔνδοξα ἔργα τὰ γινόμενα ὑπ᾿ αὐτοῦ.
18 Ἔλεγε δέ· Μὲ τί εἶναι ὁμοία ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ, καὶ μὲ τί νὰ ὁμοιώσω αὐτήν;
19 Εἶναι ὁμοία μὲ κόκκον σινάπεως, τὸν ὁποῖον λαβὼν ἄνθρωπος ἔρριψεν εἰς τὸν κῆπον αὑτοῦ· καὶ ηὔξησε καὶ ἔγεινε δένδρον μέγα, καὶ τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ κατεσκήνωσαν ἐν τοῖς κλάδοις αὐτοῦ.
20 Καὶ πάλιν εἶπε· Μὲ τί νὰ ὁμοιώσω τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ;
21 Εἶναι ὁμοία μὲ προζύμιον, τὸ ὁποῖον λαβοῦσα γυνή ἐνέκρυψεν εἰς τρία μέτρα ἀλεύρου, ἑωσοῦ ἀνέβη ὅλον τὸ φύραμα.
22 Καὶ διήρχετο τὰς πόλεις καὶ κώμας διδάσκων καὶ ὁδοιπορῶν εἰς Ἱερουσαλήμ.
23 Εἶπε δὲ τις πρὸς αὐτόν· Κύριε, ὀλίγοι ἄρα εἶναι οἱ σωζόμενοι; Ὁ δὲ εἶπε πρὸς αὐτούς·
24 Ἀγωνίζεσθε νὰ εἰσέλθητε διὰ τῆς στενῆς πύλης· διότι πολλοί, σᾶς λέγω, θέλουσι ζητήσει νὰ εἰσέλθωσι καὶ δὲν θέλουσι δυνηθῆ.
25 Ἀφοῦ σηκωθῇ ὁ οἰκοδεσπότης καὶ ἀποκλείσῃ τὴν θύραν, καὶ ἀρχίσητε νὰ στέκησθε ἔξω καὶ νὰ κρούητε τὴν θύραν, λέγοντες· Κύριε, Κύριε, ἄνοιξον εἰς ἡμᾶς· καὶ ἐκεῖνος ἀποκριθεὶς σᾶς εἴπῃ, δὲν σᾶς ἐξεύρω πόθεν εἶσθε·
26 τότε θέλετε ἀρχίσει νὰ λέγητε· Ἐφάγομεν ἔμπροσθέν σου καὶ ἐπίομεν, καὶ ἐν ταῖς πλατείαις ἡμῶν ἐδίδαξας.
27 Καὶ θέλει εἰπεῖ· Σᾶς λέγω, δὲν σᾶς ἐξεύρω πόθεν εἶσθε· φύγετε ἀπ᾿ ἐμοῦ πάντες οἱ ἐργάται τῆς ἀδικίας.
28 Ἐκεῖ θέλει εἶσθαι ὁ κλαυθμὸς καὶ ὁ τριγμὸς τῶν ὀδόντων, ὅταν ἴδητε τὸν Ἀβραὰμ καὶ Ἰσαὰκ καὶ Ἰακὼβ καὶ πάντας τοὺς προφήτας ἐν τῇ βασιλείᾳ τοῦ Θεοῦ, ἑαυτοὺς δὲ ἐκβαλλομένους ἔξω.
29 Καὶ θέλουσιν ἐλθεῖ ἀπὸ ἀνατολῶν καὶ δυσμῶν καὶ ἀπὸ βορρᾶ καὶ νότου καὶ θέλουσι καθήσει ἐν τῇ βασιλείᾳ τοῦ Θεοῦ.
30 Καὶ ἰδού, εἶναι ἔσχατοι, οἵτινες θέλουσιν εἶσθαι πρῶτοι, καὶ εἶναι πρῶτοι, οἵτινες θέλουσιν εἶσθαι ἔσχατοι.
31 Κατ᾿ ἐκείνην τὴν ἡμέραν προσῆλθον τινὲς Φαρισαῖοι, λέγοντες πρὸς αὐτόν· Ἔξελθε καὶ ἀναχώρησον ἐντεῦθεν, διότι ὁ Ἡρώδης θέλει νὰ σὲ θανατώσῃ.
32 Καὶ εἶπε πρὸς αὐτούς· Ὑπάγετε καὶ εἴπατε πρὸς τὴν ἀλώπεκα ταύτην· Ἰδού, ἐκβάλλω δαιμόνια καὶ κάμνω θεραπείας σήμερον καὶ αὔριον, καὶ τὴν τρίτην ἡμέραν τελειοῦμαι.
33 Πλήν πρέπει ἐγὼ σήμερον καὶ αὔριον καὶ τὴν ἐφεξῆς ἡμέραν νὰ ὑπάγω· διότι δὲν εἶναι δυνατὸν προφήτης νὰ ἀπολεσθῇ ἔξω τῆς Ἱερουσαλήμ.
34 Ἱερουσαλήμ, Ἱερουσαλήμ, ἡ φονεύουσα τοὺς προφήτας καὶ λιθοβολοῦσα τοὺς ἀπεσταλμένους πρὸς αὐτήν, ποσάκις ἠθέλησα νὰ συνάξω τὰ τέκνα σου καθ᾿ ὅν τρόπον ἡ ὄρνις τὰ ὀρνίθια ἑαυτῆς ὑπὸ τὰς πτέρυγας, καὶ δὲν ἠθελήσατε.
35 Ἰδού, σᾶς ἀφίνεται ὁ οἶκός σας ἔρημος· ἀληθῶς δὲ σᾶς λέγω ὅτι δὲν θέλετε μὲ ἰδεῖ, ἑωσοῦ ἔλθῃ ὁ καιρὸς ὅτε θέλετε εἰπεῖ· Εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.