Lamentations 3
1 Ἐγὼ εἶμαι ὁ ἄνθρωπος, ὅστις εἶδον θλῖψιν ἀπὸ τῆς ῥάβδου τοῦ θυμοῦ αὐτοῦ.
2 Μὲ ὡδήγησε καὶ ἔφερεν εἰς σκότος καὶ οὐχὶ εἰς φῶς.
3 Ναί, κατ᾿ ἐμοῦ ἐστράφη· κατ᾿ ἐμοῦ ἔστρεψε τὴν χεῖρα αὑτοῦ ὅλην τὴν ἡμέραν.
4 Ἐπαλαίωσε τὴν σάρκα μου καὶ τὸ δέρμα μου· συνέτριψε τὰ ὀστᾶ μου.
5 Ὠικοδόμησε κατ᾿ ἐμοῦ καὶ μὲ περιεκύκλωσε χολήν καὶ μόχθον.
6 Μὲ ἐκάθισεν ἐν σκοτεινοῖς ὡς νεκροὺς αἰωνίους.
7 Μὲ περιέφραξε, διὰ νὰ μή ἐξέλθω· ἐβάρυνε τὰς ἁλύσεις μου.
8 Ἔτι καὶ ὅταν κράζω καὶ ἀναβοῶ, ἀποκλείει τὴν προσευχήν μου.
9 Περιέφραξε μὲ πελεκητοὺς λίθους τὰς ὁδοὺς μου, ἐστρέβλωσε τὰς τρίβους μου.
10 Ἔγεινεν εἰς ἐμὲ ἄρκτος ἐνεδρεύουσα, λέων ἐν ἀποκρύφοις.
11 Παρέτρεψε τὰς ὁδοὺς μου καὶ μὲ κατεσπάραξε, μὲ κατέστησεν ἠφανισμένην.
12 Ἐνέτεινε τὸ τόξον αὑτοῦ καὶ μὲ ἔστησεν ὡς σκοπὸν εἰς βέλος.
13 Ἐνέπηξεν εἰς τὰ νεφρὰ μου τὰ βέλη τῆς φαρέτρας αὑτοῦ.
14 Ἔγεινα γέλως εἰς πάντα τὸν λαὸν μου, σμα αὐτῶν ὅλην τὴν ἡμέραν.
15 Μὲ ἐχόρτασε πικρίαν· μὲ ἐμέθυσεν ἀψίνθιον.
16 Καὶ συνέτριψε τοὺς ὀδόντας μου μὲ χάλικας· μὲ ἐκάλυψε μὲ σποδόν.
17 Καὶ ἀπέσπρωξας ἀπὸ εἰρήνης τὴν ψυχήν μου· ἐλησμόνησα τὸ ἀγαθόν.
18 Καὶ εἶπα, Ἀπωλέσθη ἡ δύναμίς μου καὶ ἡ ἐλπὶς μου ὑπὸ τοῦ Κυρίου.
19 Ἐνθυμήθητι τὴν θλῖψιν μου καὶ τὴν ἔξωσίν μου, τὸ ἀψίνθιον καὶ τὴν χολήν.
20 Ἡ ψυχή μου ἐνθυμεῖται ταῦτα ἀκαταπαύστως καὶ εἶναι τεταπεινωμένη ἐν ἐμοί.
21 Τοῦτο ἀνακαλῶ εἰς τὴν καρδίαν μου, ὅθεν ἔχω ἐλπίδα·
22 Ἔλεος τοῦ Κυρίου εἶναι, ὅτι δὲν συνετελέσθημεν, ἐπειδή δὲν ἐξέλιπον οἱ οἰκτιρμοὶ αὐτοῦ.
23 Ἀνανεόνονται ἐν ταῖς πρωΐαις· μεγάλη εἶναι ἡ πιστότης σου.
24 Ὁ Κύριος εἶναι ἡ μερὶς μου, εἶπεν ἡ ψυχή μου· διὰ τοῦτο θέλω ἐλπίζει ἐπ᾿ αὐτόν.
25 Ἀγαθὸς ὁ Κύριος εἰς τοὺς προσμένοντας αὐτόν, εἰς τὴν ψυχήν τὴν ἐκζητοῦσαν αὐτόν.
26 Καλὸν εἶναι καὶ νὰ ἐλπίζῃ τις καὶ νὰ ἐφησυχάζῃ εἰς τὴν σωτηρίαν τοῦ Κυρίου.
27 Καλὸν εἰς τὸν ἄνθρωπον νὰ βαστάζῃ ζυγὸν ἐν τῇ νεότητι αὑτοῦ.
28 Θέλει κάθησθαι κατὰ μόνας καὶ σιωπᾷ, ἐπειδή ὁ Θεὸς ἐπέβαλε φορτίον ἐπ᾿ αὐτόν.
29 Θέλει βάλει τὸ στόμα αὑτοῦ εἰς τὸ χῶμα, ἴσως ἦναι ἐλπίς.
30 Θέλει δώσει τὴν σιαγόνα εἰς τὸν ῥαπίζοντα αὐτόν· θέλει χορτασθῆ ἀπὸ ὀνειδισμοῦ.
31 Διότι ὁ Κύριος δὲν ἀπορρίπτει εἰς τὸν αἰῶνα·
32 Ἀλλ᾿ ἐὰν καὶ θλίψῃ, θέλει ὅμως καὶ οἰκτειρήσει κατὰ τὸ πλῆθος τοῦ ἐλέους αὑτοῦ.
33 Διότι δὲν θλίβει ἐκ καρδίας αὑτοῦ οὐδὲ καταθλίβει τοὺς υἱοὺς τῶν ἀνθρώπων.
34 Τὸ νὰ καταπατῇ τις ὑπὸ τοὺς πόδας αὑτοῦ πάντας τοὺς δεσμίους τῆς γῆς.
35 Τὸ νὰ διαστρέφῃ κρίσιν ἀνθρώπου κατέναντι τοῦ προσώπου τοῦ Ὑψίστου·
36 Τὸ νὰ ἀδικῇ ἄνθρωπον ἐν τῇ δίκῃ αὐτοῦ· ὁ Κύριος δὲν βλέπει ταῦτα.
37 Τίς λέγει τι καὶ γίνεται, χωρὶς νὰ προστάξῃ αὐτὸ ὁ Κύριος;
38 Ἐκ τοῦ στόματος τοῦ Ὑψίστου δὲν ἐξέρχονται τὰ κακὰ καὶ τὰ ἀγαθά;
39 Διὰ τί ἤθελε γογγύσει ἄνθρωπος ζῶν, ἄνθρωπος, διὰ τὴν ποινήν τῆς ἁμαρτίας αὑτοῦ;
40 Ἄς ἐρευνήσωμεν τὰς ὁδοὺς ἡμῶν καὶ ἄς ἐξετάσωμεν καὶ ἄς ἐπιστρέψωμεν εἰς τὸν Κύριον.
41 Ἄς ὑψώσωμεν τὰς καρδίας ἡμῶν καὶ τὰς χεῖρας πρὸς τὸν Θεὸν τὸν ἐν τοῖς οὐρανοῖς, λέγοντες,
42 Ἡμαρτήσαμεν καὶ ἀπεστατήσαμεν· σὺ δὲν μᾶς συνεχώρησας.
43 Περιεκάλυψας μὲ θυμὸν καὶ κατεδίωξας ἡμᾶς· ἐφόνευσας, δὲν ἐφείσθης.
44 Ἐκάλυψας σεαυτὸν μὲ νέφος, διὰ νὰ μή διαβαίνῃ ἡ προσευχή ἡμῶν.
45 Μᾶς ἔκαμες σκύβαλον καὶ βδέλυγμα ἐν μέσῳ τῶν λαῶν.
46 Πάντες οἱ ἐχθροὶ ἡμῶν ἤνοιξαν τὸ στόμα αὑτῶν ἐφ᾿ ἡμᾶς.
47 Φόβος καὶ λάκκος ἦλθον ἐφ᾿ ἡμᾶς, ἐρήμωσις καὶ συντριμμός.
48 Ῥύακας ὑδάτων καταβιβάζει ὁ ὀφθαλμὸς μου διὰ τὸν συντριμμὸν τῆς θυγατρὸς τοῦ λαοῦ μου.
49 Ὁ ὀφθαλμὸς μου σταλάζει καὶ δὲν σιωπᾷ, διότι δὲν ἔχει ἄνεσιν,
50 Ἑωσοῦ ὁ Κύριος διακύψῃ καὶ ἴδῃ ἐξ οὐρανοῦ.
51 Ὁ ὀφθαλμὸς μου καταθλίβει τὴν ψυχήν μου, ἐκ πασῶν τῶν θυγατέρων τῆς πόλεώς μου.
52 Οἱ ἐχθρευόμενοί με ἀναιτίως μὲ ἐκυνήγησαν ἀκαταπαύστως ὡς στρουθίον.
53 Ἔκοψαν τὴν ζωήν μου ἐν τῷ λάκκῳ καὶ ἔρριψαν λίθον ἐπ᾿ ἐμέ.
54 Τὰ ὕδατα ἐπλημμύρησαν ὑπεράνω τῆς κεφαλῆς μου· εἶπα, Ἀπερρίφθην.
55 Ἐπεκαλέσθην τὸ ὄνομά σου, Κύριε, ἐκ λάκκου κατωτάτου.
56 Ἤκουσας τὴν φωνήν μου· μή κλείσῃς τὸ τίον σου εἰς τὸν στεναγμὸν μου, εἰς τὴν κραυγήν μου.
57 Ἐπλησίασας καθ᾿ ἥν ἡμέραν σὲ ἐπεκαλέσθην· εἶπας, Μή φοβοῦ.
58 Ἐδίκασας, Κύριε, τὴν δίκην τῆς ψυχῆς μου· ἐλύτρωσας τὴν ζωήν μου.
59 Εἶδες, Κύριε, τὸ πρὸς ἐμὲ ἄδικον· κρῖνον τὴν κρίσιν μου.
60 Εἶδες πάσας τὰς ἐκδικήσεις αὐτῶν, πάντας τοὺς διαλογισμοὺς αὐτῶν κατ᾿ ἐμοῦ.
61 Ἤκουσας, Κύριε, τὸν ὀνειδισμὸν αὐτῶν, πάντας τοὺς διαλογισμοὺς αὐτῶν κατ᾿ ἐμοῦ·
62 Τοὺς λόγους τῶν ἐπανισταμένων ἐπ᾿ ἐμὲ καὶ τὰς μελέτας αὐτῶν κατ᾿ ἐμοῦ ὅλην τὴν ἡμέραν.
63 Ἰδέ, ὅταν κάθηνται καὶ ὅταν σηκόνωνται· ἐγὼ εἶμαι τὸ σμα αὐτῶν.
64 Κάμε, Κύριε, εἰς αὐτοὺς ἀνταπόδοσιν κατὰ τὰ ἔργα τῶν χειρῶν αὐτῶν.
65 Δὸς εἰς αὐτοὺς πώρωσιν καρδίας, τὴν κατάραν σου ἐπ᾿ αὐτούς.
66 Καταδίωξον ἐν ὀργῇ καὶ ἀφάνισον αὐτοὺς ὑποκάτωθεν τῶν οὐρανῶν τοῦ Κυρίου.