Judges 17
1 Ἦτο δὲ ἄνθρωπός τις ἐκ τοῦ ὄρους Ἐφραΐμ, καὶ τὸ ὄνομα αὐτοῦ Μιχαίας.
2 Καὶ εἶπε πρὸς τὴν μητέρα αὑτοῦ, Τὰ χίλια ἑκατὸν ἀργύρια, τὰ ὁποῖα ἀφῃρέθησαν ἀπὸ σοῦ, διὰ τὰ ὁποῖα καὶ σὺ κατηράσθης, καὶ ἀκόμη ἐλάλησας εἰς τὰ ὦτά μου, ἰδού, τὸ ἀργύριον εἶναι εἰς ἐμέ· ἐγὼ ἔλαβον αὐτό. Ἡ δὲ μήτηρ αὐτοῦ εἶπεν, Εὐλογημένος νὰ ἦσαι, υἱὲ μου, παρὰ τοῦ Κυρίου.
3 Καὶ ἐπέστρεψε τὰ χίλια καὶ ἑκατὸν ἀργύρια εἰς τὴν μητέρα αὑτοῦ, καὶ εἶπεν ἡ μήτηρ αὐτοῦ, Ἀφιέρωμα ἀφιέρωσα τὸ ἀργύριον εἰς τὸν Κύριον ἐκ τῆς χειρὸς μου, ὑπὲρ τοῦ υἱοῦ μου, διὰ νὰ κάμῃ γλυπτὸν καὶ χωνευτόν· καὶ τώρα θέλω ἐπιστρέψει αὐτὸ εἰς σέ.
4 Αὐτὸς δὲ ἐπέστρεψε τὸ ἀργύριον εἰς τὴν μητέρα αὑτοῦ· ἡ δὲ μήτηρ αὐτοῦ λαβοῦσα διακόσια ἀργύρια, ἔδωκεν αὐτὰ εἰς τὸν χωνευτήν, ὅστις ἔκαμεν ἐξ αὐτῶν γλυπτὸν καὶ χωνευτόν· καὶ ἦσαν ἐν τῷ οἴκῳ τοῦ Μιχαία.
5 Καὶ ὁ ἄνθρωπος ὁ Μιχαίας εἶχεν οἶκον Θεοῦ καὶ ἔκαμεν ἐφὸδ καὶ θεραφείμ· καὶ καθιέρωσεν ἕνα ἐκ τῶν υἱῶν αὑτοῦ, καὶ ἔγεινεν εἰς αὐτὸν ἱερεύς.
6 Κατ᾿ ἐκείνας τὰς ἡμέρας δὲν ἦτο βασιλεὺς ἐν τῷ Ἰσραήλ· ἕκαστος ἔπραττεν ὅ, τι ἐφαίνετο εἰς αὐτὸν ὀρθόν.
7 Καὶ ἦτο νέος τις ἐκ Βηθλεὲμ Ἰούδα, ἐκ τῆς φυλῆς Ἰούδα, ὅστις ἦτο Λευΐτης καὶ παρῴκει ἐκεῖ.
8 Καὶ ἀνεχώρησεν ὁ ἄνθρωπος ἐκ τῆς πόλεως Βηθλεὲμ Ἰούδα, διὰ νὰ παροικήσῃ ὅπου εὕρῃ· καὶ ἦλθεν εἰς τὸ ὄρος Ἐφραΐμ, ἕως τοῦ οἴκου τοῦ Μιχαία, ἀκολουθῶν τὴν ὁδὸν αὑτοῦ.
9 Καὶ εἶπε πρὸς αὐτὸν ὁ Μιχαίας, Πόθεν ἔρχεσαι; Ὁ δὲ εἶπε πρὸς αὐτόν, Ἐγὼ εἶμαι Λευΐτης ἐκ Βηθλεὲμ Ἰούδα καὶ ὑπάγω νὰ παροικήσω ὅπου εὕρω.
10 Καὶ εἶπε πρὸς αὐτὸν ὁ Μιχαίας, Κάθου μετ᾿ ἐμοῦ καὶ γίνου εἰς ἐμὲ πατήρ καὶ ἱερεύς, καὶ ἐγὼ θέλω σοὶ δίδει δέκα ἀργύρια κατ᾿ ἔτος καὶ στολήν καὶ τὴν τροφήν σου. Καὶ ὁ Λευΐτης εἰσῆλθε πρὸς αὐτόν.
11 Καὶ εὐχαριστεῖτο ὁ Λευΐτης νὰ κατοικῇ μετὰ τοῦ ἀνθρώπου· καὶ ὁ νέος ἦτο εἰς αὐτὸν ὡς εἷς ἐκ τῶν υἱῶν αὐτοῦ.
12 Καὶ καθιέρωσεν ὁ Μιχαίας τὸν Λευΐτην· καὶ ὁ νέος ἔγεινεν εἰς αὐτὸν ἱερεὺς καὶ ἔμενεν ἐν τῷ οἴκῳ τοῦ Μιχαία.
13 Τότε εἶπεν ὁ Μιχαίας, Τώρα γνωρίζω ὅτι ὁ Κύριος θέλει μὲ ἀγαθοποιήσει, διότι ἔχω Λευΐτην διὰ ἱερέα.