Joshua 5
1 Καὶ ὅτε ἤκουσαν πάντες οἱ βασιλεῖς τῶν Ἀμορραίων, οἱ πέραν τοῦ Ἰορδάνου πρὸς δυσμὰς, καὶ πάντες οἱ βασιλεῖς τῶν Χαναναίων, οἱ παρὰ τὴν θάλασσαν, ὅτι ὁ Κύριος ἀπεξήρανε τὰ ὕδατα τοῦ Ἰορδάνου ἀπ᾿ ἔμπροσθεν τῶν υἱῶν Ἰσραήλ ἑωσοῦ διέβησαν, διελύθησαν αἱ καρδίαι αὐτῶν· καὶ δέν ἔμεινε πλέον εἰς αὐτοὺς πνοή, ἀπὸ τοῦ φόβου τῶν υἱῶν Ἰσραήλ.
2 Κατ᾿ ἐκεῖνον τὸν καιρὸν εἶπεν ὁ Κύριος πρὸς τὸν Ἰησοῦν, Κάμε εἰς σεαυτὸν λιθίνας μαχαίρας κοπτεράς, καὶ περίτεμε ἐκ δευτέρου τοὺς υἱοὺς Ἰσραήλ.
3 Καὶ ἔκαμεν ὁ Ἰησοῦς εἰς ἑαυτὸν λιθίνας μαχαίρας κοπτεράς, καὶ περιέτεμε τοὺς υἱοὺς Ἰσραήλ ἐπὶ τοῦ βουνοῦ τῶν ἀκροβυστιῶν.
4 Καὶ ἡ αἰτία, διὰ τὴν ὁποίαν ὁ Ἰησοῦς ἔκαμε τὴν περιτομήν, εἶναι ὅτι πᾶς ὁ λαὸς ὁ ἐξελθὼν ἐξ Αἰγύπτου, τὰ ἀρσενικά, πάντες οἱ ἄνδρες τοῦ πολέμου, ἀπέθανον ἐν τῇ ἐρήμῳ καθ᾿ ὁδόν, ἀφοῦ ἐξῆλθον ἐξ Αἰγύπτου.
5 Καὶ πᾶς ὁ λαὸς ὁ ἐξελθὼν ἦτο περιτετμημένος· πᾶς δὲ ὁ λαὸς ὅστις ἐγεννήθη ἐν τῇ ἐρήμῳ καθ᾿ ὁδόν, ἀφοῦ ἐξῆλθον ἐξ Αἰγύπτου, δέν εἶχε περιτμηθῆ.
6 Διότι τεσσαράκοντα ἔτη περιήρχοντο οἱ υἱοὶ Ἰσραήλ ἐν τῇ ἐρήμῳ, ἑωσοῦ ἐτελεύτησαν πᾶς ὁ λαός, οἱ ἄνδρες τοῦ πολέμου, οἱ ἐξελθόντες ἐξ Αἰγύπτου, ἐπειδή δέν ὑπήκουσαν εἰς τὴν φωνήν τοῦ Κυρίου· πρὸς τοὺς ὁποίους ὁ Κύριος ὥμοσεν, ὅτι δέν θέλει ἀφήσει αὐτοὺς νὰ ἴδωσι τὴν γῆν, τὴν ὁποίαν ὥμοσεν ὁ Κύριος πρὸς τοὺς πατέρας αὐτῶν ὅτι θέλει δώσει εἰς ἡμᾶς, γῆν ῥέουσαν γάλα καὶ μέλι.
7 Ἀντὶ δὲ τούτων ἀντικατέστησε τοὺς υἱοὺς αὐτῶν, τοὺς ὁποίους ὁ Ἰησοῦς περιέτεμε· διότι ἦσαν ἀπερίτμητοι, ἐπειδή δὲν εἶχον περιτέμει αὐτοὺς καθ᾿ ὁδόν.
8 Καὶ ἀφοῦ ἐτελείωσαν περιτέμνοντες πάντα τὸν λαόν, ἐκάθηντο εἰς τοὺς τόπους αὑτῶν ἐν τῷ στρατοπέδῳ, ἑωσοῦ ἰατρεύθησαν.
9 Καὶ εἶπε Κύριος πρὸς τὸν Ἰησοῦν, Ταύτην τὴν ἡμέραν ἀφρεσα ἀφ᾿ ὑμῶν τὸν ὀνειδισμὸν τῆς Αἰγύπτου. Διὰ τοῦτο νομάσθη ὁ τόπος ἐκεῖνος Γάλγαλα ἕως τῆς σήμερον.
10 Καὶ οἱ υἱοὶ Ἰσραήλ ἐστρατοπέδευσαν ἐν Γαλγάλοις καὶ ἔκαμον τὸ πάσχα τῇ δεκάτῃ τετάρτῃ τοῦ μηνὸς πρὸς τὸ ἑσπέρας, εἰς τὰς πεδιάδας τῆς Ἱεριχώ.
11 Καὶ τῇ ἐπαύριον τοῦ πάσχα ἔφαγον ἄζυμα ἀπὸ τοῦ σίτου τῆς γῆς, καὶ σῖτον πεφρυγμένον τὴν αὐτήν ἐκείνην ἡμέραν.
12 Καὶ τῇ ἐπαύριον ἀφοῦ ἔφαγον ἀπὸ τοῦ σίτου τῆς γῆς, ἐξέλιπε τὸ μάννα· καὶ δὲν εἶχον πλέον μάννα οἱ υἱοὶ Ἰσραήλ, ἀλλ᾿ ἔτρωγον ἀπὸ τῶν γεννημάτων τῆς γῆς Χαναὰν τὸν ἐνιαυτὸν ἐκεῖνον.
13 Καὶ ὅτε ὁ Ἰησοῦς ἦτο πλησίον τῆς Ἱεριχώ, ὕψωσε τοὺς ὀφθαλμοὺς αὑτοῦ καὶ εἶδε, καὶ ἰδού, ἵστατο κατέναντι αὐτοῦ ἄνθρωπος καὶ ἡ ῥομφαία αὐτοῦ ἦτο γεγυμνωμένη ἐν τῇ χειρὶ αὐτοῦ· καὶ προσελθὼν ὁ Ἰησοῦς εἶπε πρὸς αὐτόν, Ἡμέτερος εἶσαι ἤ τῶν ὑπεναντίων ἡμῶν;
14 Ὁ δὲ εἶπεν, Οὐχί· ἀλλ᾿ ἐγὼ Ἀρχιστράτηγος τῆς δυνάμεως τοῦ Κυρίου τώρα ἦλθον. Καὶ ἔπεσεν ὁ Ἰησοῦς ἐπὶ τὴν γῆν κατὰ πρόσωπον αὑτοῦ καὶ προσεκύνησε, καὶ εἶπε πρὸς αὐτόν, Τί προστάζει ὁ κύριός μου εἰς τὸν δοῦλον αὑτοῦ;
15 Καὶ ὁ Ἀρχιστράτηγος τῆς δυνάμεως τοῦ Κυρίου εἶπε πρὸς τὸν Ἰησοῦν, Λύσον τὸ ὑπόδημά σου ἐκ τῶν ποδῶν σου· διότι ὁ τόπος, ἐπὶ τοῦ ὁποίου ἵστασαι, εἶναι ἅγιος. Καὶ ὁ Ἰησοῦς ἔκαμεν οὕτω.