John 7
1 Καὶ περιεπάτει ὁ Ἰησοῦς μετὰ ταῦτα ἐν τῇ Γαλιλαίᾳ· διότι δὲν ἤθελε νὰ περιπατῇ ἐν τῇ Ἰουδαίᾳ, ἐπειδή οἱ Ἰουδαῖοι ἐζήτουν νὰ θανατώσωσιν αὐτόν.
2 Ἐπλησίαζε δὲ ἡ ἑορτή τῶν Ἰουδαίων, ἡ σκηνοπηγία.
3 Εἶπον λοιπὸν πρὸς αὐτὸν οἱ ἀδελφοὶ αὐτοῦ· Μετάβηθι ἐντεῦθεν καὶ ὕπαγε εἰς τὴν Ἰουδαίαν, διὰ νὰ ἴδωσι καὶ οἱ μαθηταὶ σου τὰ ἔργα σου, τὰ ὁποῖα κάμνεις·
4 διότι οὐδεὶς πράττει τι κρυφίως καὶ ζητεῖ αὐτὸς νὰ ἦναι φανερός. Ἐὰν πράττῃς ταῦτα, φανέρωσον σεαυτὸν εἰς τὸν κόσμον.
5 Διότι οὐδὲ οἱ ἀδελφοὶ αὐτοῦ ἐπίστευον εἰς αὐτόν.
6 Λέγει λοιπὸν πρὸς αὐτοὺς ὁ Ἰησοῦς· Ὁ καιρὸς ὁ ἰδικὸς μου δὲν ἦλθεν ἔτι, ὁ δὲ καιρὸς ὁ ἰδικὸς σας εἶναι πάντοτε ἕτοιμος.
7 Δὲν δύναται ὁ κόσμος νὰ μισῇ ἐσᾶς· ἐμὲ ὅμως μισεῖ, διότι ἐγὼ μαρτυρῶ περὶ αὐτοῦ ὅτι τὰ ἔργα αὐτοῦ εἶναι πονηρά.
8 Σεῖς ἀνάβητε εἰς τὴν ἑορτήν ταύτην· ἐγὼ δὲν ἀναβαίνω ἔτι εἰς τὴν ἑορτήν ταύτην, διότι ὁ καιρὸς μου δὲν ἐπληρώθη ἔτι.
9 Καὶ ἀφοῦ εἶπε ταῦτα πρὸς αὐτούς, ἔμεινεν ἐν τῇ Γαλιλαίᾳ.
10 Ἀφοῦ δὲ ἀνέβησαν οἱ ἀδελφοὶ αὐτοῦ, τότε καὶ αὐτὸς ἀνέβη εἰς τὴν ἑορτήν, οὐχὶ φανερῶς ἀλλὰ κρυφίως πως.
11 Οἱ Ἰουδαῖοι λοιπὸν ἐζήτουν αὐτὸν ἐν τῇ ἑορτῇ καὶ ἔλεγον· Ποῦ εἶναι ἐκεῖνος;
12 Καὶ ἦτο πολὺς γογγυσμὸς περὶ αὐτοῦ μεταξὺ τῶν ὄχλων. Ἄλλοι μὲν ἔλεγον ὅτι εἶναι καλός· ἄλλοι δὲ ἔλεγον, Οὐχί, ἀλλὰ πλανᾷ τὸν ὄχλον.
13 Οὐδεὶς ὅμως ἐλάλει παρρησίᾳ περὶ αὐτοῦ διὰ τὸν φόβον τῶν Ἰουδαίων.
14 Καὶ ἐνῷ ἡ ἑορτή ἦτο ἤδη περὶ τὰ μέσα, ἀνέβη ὁ Ἰησοῦς εἰς τὸ ἱερὸν καὶ ἐδίδασκε.
15 Καὶ ἐθαύμαζον οἱ Ἰουδαῖοι, λέγοντες· Πῶς οὗτος ἐξεύρει γράμματα, ἐνῷ δὲν ἔμαθεν;
16 Ἀπεκρίθη πρὸς αὐτοὺς ὁ Ἰησοῦς καὶ εἶπεν· Ἡ ἰδική μου διδαχή δὲν εἶναι ἐμοῦ, ἀλλὰ τοῦ πέμψαντός με.
17 Ἐὰν τις θέλῃ νὰ κάμῃ τὸ θέλημα αὐτοῦ, θέλει γνωρίσει περὶ τῆς διδαχῆς, ἄν ἦναι ἐκ τοῦ Θεοῦ ἤ ἄν ἐγὼ λαλῶ ἀπ᾿ ἐμαυτοῦ.
18 Ὅστις λαλεῖ ἀφ᾿ ἑαυτοῦ, ζητεῖ τὴν δόξαν τὴν ἰδικήν αὑτοῦ, ὅστις ὅμως ζητεῖ τὴν δόξαν τοῦ πέμψαντος αὐτόν, οὗτος εἶναι ἀληθής, καὶ ἀδικία ἐν αὐτῷ δὲν ὑπάρχει.
19 Ὁ Μωϋσῆς δὲν σᾶς ἔδωκε τὸν νόμον; καὶ οὐδεὶς ἀπὸ σᾶς ἐκπληροῖ τὸν νόμον. Διὰ τί ζητεῖτε νὰ μὲ θανατώσητε;
20 Ἀπεκρίθη ὁ ὄχλος καὶ εἶπε· Δαιμόνιον ἔχεις· τίς ζητεῖ νὰ σὲ θανατώσῃ;
21 Ἀπεκρίθη ὁ Ἰησοῦς καὶ εἶπε πρὸς αὐτούς· Ἕν ἔργον ἔκαμον, καὶ πάντες θαυμάζετε.
22 Διὰ τοῦτο ὁ Μωϋσῆς σᾶς ἔδωκε τὴν περιτομήν, οὐχὶ ὅτι εἶναι ἐκ τοῦ Μωϋσέως, ἀλλ᾿ ἐκ τῶν πατέρων, καὶ ἐν σαββάτῳ περιτέμνετε ἄνθρωπον.
23 Ἐὰν λαμβάνῃ ἄνθρωπος περιτομήν ἐν σαββάτῳ, διὰ νὰ μή λυθῇ ὁ νόμος τοῦ Μωϋσέως, ὀργίζεσθε κατ᾿ ἐμοῦ διότι ἔκαμον ὁλόκληρον ἄνθρωπον ὑγιῇ ἐν σαββάτω;
24 Μή κρίνετε κατ᾿ ὄψιν, ἀλλὰ τὴν δικαίαν κρίσιν κρίνατε.
25 Ἔλεγον λοιπὸν τινὲς ἐκ τῶν Ἱεροσολυμιτῶν· Δὲν εἶναι οὗτος, τὸν ὁποῖον ζητοῦσι νὰ θανατώσωσι;
26 Καὶ ἰδού, παρρησίᾳ λαλεῖ, καὶ δὲν λέγουσι πρὸς αὐτὸν οὐδέν. Μήπως τῳόντι ἐγνώρισαν οἱ ἄρχοντες ὅτι οὗτος εἶναι ἀληθῶς ὁ Χριστός;
27 Ἀλλὰ τοῦτον ἐξεύρομεν πόθεν εἶναι· ὁ δὲ Χριστὸς ὅταν ἔρχεται, οὐδεὶς γινώσκει πόθεν εἶναι.
28 Ἐφώναξε λοιπὸν ὁ Ἰησοῦς, διδάσκων ἐν τῷ ἱερῷ, καὶ εἶπε· Καὶ ἐμὲ ἐξεύρετε καὶ πόθεν εἶμαι ἐξεύρετε· καὶ ἀπ᾿ ἐμαυτοῦ δὲν ἦλθον, ἀλλ᾿ εἶναι ἀληθινὸς ὁ πέμψας με, τὸν ὁποῖον σεῖς δὲν ἐξεύρετε·
29 ἐγὼ ὅμως ἐξεύρω αὐτόν, διότι παρ᾿ αὐτοῦ εἶμαι καὶ ἐκεῖνος μὲ ἀπέστειλεν.
30 Ἐζήτουν λοιπὸν νὰ πιάσωσιν αὐτόν, καὶ οὐδεὶς ἐπέβαλεν ἐπ᾿ αὐτὸν τὴν χεῖρα, διότι δὲν εἶχεν ἐλθεῖ ἔτι ἡ ὥρα αὐτοῦ.
31 Πολλοὶ δὲ ἐκ τοῦ ὄχλου ἐπίστευσαν εἰς αὐτὸν καὶ ἔλεγον ὅτι ὁ Χριστὸς ὅταν ἔλθῃ, μήπως θέλει κάμει θαύματα πλειότερα τούτων, τὰ ὁποῖα οὗτος ἔκαμεν;
32 Ἤκουσαν οἱ Φαρισαῖοι τὸν ὄχλον ὅτι ἐγόγγυζε ταῦτα περὶ αὐτοῦ, καὶ ἀπέστειλαν οἱ Φαρισαῖοι καὶ οἱ ἀρχιερεῖς ὑπηρέτας διὰ νὰ πιάσωσιν αὐτόν.
33 Εἶπε λοιπὸν πρὸς αὐτοὺς ὁ Ἰησοῦς· Ἔτι ὀλίγον καιρὸν εἶμαι μεθ᾿ ὑμῶν, καὶ ὑπάγω πρὸς τὸν πέμψαντά με.
34 Θέλετε μὲ ζητήσει καὶ δὲν θέλετε μὲ εὑρεῖ· καὶ ὅπου εἶμαι ἐγώ, σεῖς δὲν δύνασθε νὰ ἔλθητε.
35 Εἶπον λοιπὸν οἱ Ἰουδαῖοι πρὸς ἀλλήλους· Ποῦ μέλλει οὗτος νὰ ὑπάγῃ, ὥστε ἡμεῖς δὲν θέλομεν εὑρεῖ αὐτόν; Μήπως μέλλει νὰ ὑπάγῃ εἰς τοὺς διεσπαρμένους μεταξὺ τῶν Ἑλλήνων καὶ νὰ διδάσκῃ τοὺς Ἕλληνας;
36 Τίς εἶναι οὗτος ὁ λόγος τὸν ὁποῖον εἶπε, Θέλετε μὲ ζητήσει καὶ δὲν θέλετε μὲ εὑρεῖ, καὶ, Ὅπου εἶμαι ἐγώ, σεῖς δὲν δύνασθε νὰ ἔλθητε;
37 Κατὰ δὲ τὴν τελευταίαν ἡμέραν τὴν μεγάλην τῆς ἑορτῆς ἵστατο ὁ Ἰησοῦς καὶ ἔκραξε λέγων· Ἐὰν τις διψᾷ, ἄς ἔρχηται πρὸς ἐμὲ καὶ ἄς πίνῃ.
38 Ὅστις πιστεύει εἰς ἐμέ, καθὼς εἶπεν ἡ γραφή, ποταμοὶ ὕδατος ζῶντος θέλουσι ῥεύσει ἐκ τῆς κοιλίας αὐτοῦ.
39 Τοῦτο δὲ εἶπε περὶ τοῦ Πνεύματος, τὸ ὁποῖον ἔμελλον νὰ λαμβάνωσιν οἱ πιστεύοντες εἰς αὐτόν· διότι δὲν ἦτο ἔτι δεδομένον Πνεῦμα Ἃγιον, ἐπειδή ὁ Ἰησοῦς ἔτι δὲν ἐδοξάσθη.
40 Πολλοὶ λοιπὸν ἐκ τοῦ ὄχλου ἀκούσαντες τὸν λόγον, ἔλεγον· Οὗτος εἶναι ἀληθῶς ὁ προφήτης.
41 Ἄλλοι ἔλεγον· Οὗτος εἶναι ὁ Χριστός. Ἄλλοι δὲ ἔλεγον· Μή γὰρ ἐκ τῆς Γαλιλαίας ἔρχεται ὁ Χριστός;
42 Δὲν εἶπεν ἡ γραφή ὅτι ἐκ τοῦ σπέρματος τοῦ Δαβὶδ καὶ ἀπὸ τῆς κώμης Βηθλεέμ, ὅπου ἦτο ὁ Δαβίδ, ἔρχεται ὁ Χριστός;
43 Σχίσμα λοιπὸν ἔγεινε μεταξὺ τοῦ ὄχλου δι᾿ αὐτόν.
44 Τινὲς δὲ ἐξ αὐτῶν ἤθελον νὰ πιάσωσιν αὐτόν, ἀλλ᾿ οὐδεὶς ἐπέβαλεν ἐπ᾿ αὐτὸν τὰς χεῖρας.
45 Ἦλθον λοιπὸν οἱ ὑπηρέται πρὸς τοὺς ἀρχιερεῖς καὶ Φαρισαίους, καὶ ἐκεῖνοι εἶπον πρὸς αὐτούς· Διὰ τί δὲν ἐφέρετε αὐτόν;
46 Ἀπεκρίθησαν οἱ ὑπηρέται· Οὐδέποτε ἐλάλησεν ἄνθρωπος οὕτω, καθὼς οὗτος ὁ ἄνθρωπος.
47 Ἀπεκρίθησαν λοιπὸν πρὸς αὐτοὺς οἱ Φαρισαῖοι· Μήπως καὶ σεῖς ἐπλανήθητε;
48 Μήπως τίς ἐκ τῶν ἀρχόντων ἐπίστευσεν εἰς αὐτὸν ἤ ἐκ τῶν Φαρισαίων;
49 Ἀλλ᾿ ὁ ὄχλος οὗτος, ὅστις δὲν γνωρίζει τὸν νόμον, εἶναι ἐπικατάρατοι.
50 Λέγει ὁ Νικόδημος πρὸς αὐτούς, ὁ ἐλθὼν πρὸς αὐτὸν διὰ νυκτός, εἷς ὤν ἐξ αὐτῶν.
51 Μήπως ὁ νόμος ἡμῶν κρίνει τὸν ἄνθρωπον, ἐὰν δὲν ἀκούσῃ παρ᾿ αὐτοῦ πρότερον καὶ μάθῃ τί πράττει;
52 Ἀπεκρίθησαν καὶ εἶπον πρὸς αὐτόν· Μήπως καὶ σὺ ἐκ τῆς Γαλιλαίας εἶσαι; ἐρεύνησον καὶ ἴδε ὅτι προφήτης ἐκ τῆς Γαλιλαίας δὲν ἠγέρθη.
53 Καὶ ὑπῆγεν ἕκαστος εἰς τὸν οἶκον αὑτοῦ.