Joel 1
1 Ὀ λόγος τοῦ Κυρίου ὁ γενόμενος πρὸς Ἰωήλ τὸν υἱὸν τοῦ Φαθουήλ.
2 Ἀκούσατε τοῦτο, οἱ πρεσβύτεροι, καὶ δότε ἀκρόασιν, πάντες οἱ κατοικοῦντες τὴν γῆν· ἔγεινε τοῦτο ἐν ταῖς ἡμέραις ὑμῶν ἤ ἐν ταῖς ἡμέραις τῶν πατέρων ὑμῶν;
3 Διηγήθητε πρὸς τὰ τέκνα σας περὶ τούτου καὶ τὰ τέκνα σας πρὸς τὰ τέκνα αὑτῶν καὶ τὰ τέκνα αὐτῶν πρὸς ἄλλην γενεάν.
4 Ὅ, τι ἀφῆκεν ἡ κάμπη, κατέφαγεν ἡ ἀκρίς· καὶ ὅ, τι ἀφῆκεν ἡ ἀκρίς, κατέφαγεν ὁ βροῦχος· καὶ ὅ, τι ἀφῆκεν ὁ βροῦχος, κατέφαγεν ἡ ἐρυσίβη.
5 Ἀνανήψατε, μέθυσοι, καὶ κλαύσατε, καὶ ὀλολύξατε, πάντες οἱ οἰνοπόται, διὰ τὸν νέον οἶνον· διότι ἀφῃρέθη ἀπὸ τοῦ στόματός σας.
6 Ἐπειδή ἔθνος ἀνέβη ἐπὶ τὴν γῆν μου, ἰσχυρὸν καὶ ἀναρίθμητον, τοῦ ὁποίου οἱ ὀδόντες εἶναι ὀδόντες λέοντος, καὶ ἔχει μυλόδοντας σκύμνου.
7 Ἔθεσε τὴν ἄμπελόν μου εἰς ἀφανισμὸν καὶ τὰς συκὰς μου εἰς θραῦσιν· ὅλως ἐξελέπισεν αὐτήν καὶ ἀπέρριψε· τὰ κλήματα αὐτῆς ἔμειναν λευκά.
8 Θρήνησον ὡς νύμφη περιεζωσμένη σάκκον διὰ τὸν ἄνδρα τῆς νεότητος αὑτῆς.
9 Ἡ προσφορὰ καὶ ἡ σπονδή ἀφῃρέθη ἀπὸ τοῦ οἴκου τοῦ Κυρίου· πενθοῦσιν οἱ ἱερεῖς, οἱ λειτουργοὶ τοῦ Κυρίου.
10 Ἠρημώθη ἡ πεδιάς, πενθεῖ ἡ γῆ· διότι ἠφανίσθη ὁ σῖτος, ἐξηράνθη ὁ νέος οἶνος, ἐξέλιπε τὸ ἔλαιον.
11 Αἰσχύνθητε, γεωργοί· ὀλολύξατε, ἀμπελουργοί, διὰ τὸν σῖτον καὶ διὰ τὴν κριθήν· διότι ὁ θερισμὸς τοῦ ἀγροῦ ἀπωλέσθη.
12 Ἡ ἄμπελος ἐξηράνθη καὶ ἡ συκῆ ἐξέλιπεν· ἡ ῥοϊδιὰ καὶ ὁ φοῖνιξ καὶ ἡ μηλέα, πάντα τὰ δένδρα τοῦ ἀγροῦ ἐξηράνθησαν, ὥστε ἐξέλιπεν ἡ χαρὰ ἀπὸ τῶν υἱῶν τῶν ἀνθρώπων.
13 Περιζώσθητε καὶ θρηνεῖτε, ἱερεῖς· ὀλολύζετε, λειτουργοὶ τοῦ θυσιαστηρίου· ἔλθετε, διανυκτερεύσατε ἐν σάκκῳ, λειτουργοὶ τοῦ Θεοῦ μου· διότι ἡ προσφορὰ καὶ ἡ σπονδή ἐπαύθη ἀπὸ τοῦ οἴκου τοῦ Θεοῦ σας.
14 Ἁγιάσατε νηστείαν, κηρύξατε σύναξιν ἐπίσημον, συνάξατε τοὺς πρεσβυτέρους, πάντας τοὺς κατοίκους τοῦ τόπου, εἰς τὸν οἶκον Κυρίου τοῦ Θεοῦ σας· καὶ βοήσατε πρὸς τὸν Κύριον,
15 Οἴμοι διὰ τὴν ἡμέραν ἐκείνην· διότι ἡ ἡμέρα τοῦ Κυρίου ἐπλησίασε καὶ θέλει ἐλθεῖ ὡς ὄλεθρος ἀπὸ τοῦ Παντοδυνάμου.
16 Δὲν ἀφῃρέθησαν αἱ τροφαὶ ἀπ᾿ ἔμπροσθεν τῶν ὀφθαλμῶν ἡμῶν, ἡ εὐφροσύνη καὶ ἡ χαρὰ ἀπὸ τοῦ οἴκου τοῦ Θεοῦ ἡμῶν;
17 Οἱ σπόροι φθείρονται ὑπὸ τοὺς βώλους αὑτῶν, αἱ σιτοθῆκαι ἠρημώθησαν, αἱ ἀποθῆκαι ἐχαλάσθησαν· διότι ὁ σῖτος ἐξηράνθη.
18 Πῶς στενάζουσι τὰ κτήνη· ἀδημονοῦσιν αἱ ἀγέλαι τῶν βοῶν, διότι δὲν ἔχουσι βοσκήν· ναί, τὰ ποίμνια τῶν προβάτων ἠφανίσθησαν.
19 Κύριε, πρὸς σὲ θέλω βοήσει· διότι τὸ πῦρ κατηνάλωσε τὰς βοσκὰς τῆς ἐρήμου καὶ ἡ φλὸξ κατέκαυσε πάντα τὰ δένδρα τοῦ ἀγροῦ.
20 Τὰ κτήνη ἔτι τῆς πεδιάδος χάσκουσι πρὸς σέ· διότι ἐξηράνθησαν οἱ ῥύακες τῶν ὑδάτων καὶ πῦρ κατέφαγε τὰς βοσκὰς τῆς ἐρήμου.