Job 8
1 Καὶ ἀπεκρίθη Βιλδὰδ ὁ Σαυχίτης καὶ εἶπεν·
2 Ἕως πότε θέλεις λαλεῖ ταῦτα; καὶ οἱ λόγοι τοῦ στόματός σου θέλουσιν εἶσθαι ὡς ἄνεμος σφοδρός;
3 Μήπως ὁ Θεὸς ἀνατρέπει τὴν κρίσιν; ἤ ὁ Παντοδύναμος ἀνατρέπει τὸ δίκαιον;
4 Ἐάν οἱ υἱοὶ σου ἡμάρτησαν εἰς αὐτόν, παρέδωκεν αὐτοὺς εἰς τὴν χεῖρα τῆς ἀνομίας αὐτῶν.
5 Ἐάν σὺ ἤθελες ζητήσει τὸν Θεὸν πρωΐ, καὶ ἤθελες δεηθῆ τοῦ Παντοδυνάμου·
6 ἐὰν ἦσο καθαρὸς καὶ εὐθύς, βεβαίως τώρα ἤθελεν ἐγερθῆ διὰ σέ, καὶ ἤθελεν εὐτυχεῖ ἡ κατοικία τῆς δικαιοσύνης σου.
7 Καὶ ἄν ἡ ἀρχή σου ἦτο μικρά, τὰ ὕστερά σου ὅμως ἤθελον μεγαλυνθῆ σφόδρα.
8 Ἐπειδή ἐρώτησον, παρακαλῶ, περὶ τῶν προτέρων γενεῶν, καὶ ἐρεύνησον ἀκριβῶς περὶ τῶν πατέρων αὐτῶν·
9 διότι ἡμεῖς εἴμεθα χθεσινοί, καὶ δὲν ἐξεύρομεν οὐδέν, ἐπειδή αἱ ἡμέραι ἡμῶν ἐπὶ τῆς γῆς εἶναι σκιά·
10 δὲν θέλουσι σὲ διδάξει αὐτοί, καὶ σοὶ εἰπεῖ καὶ προφέρει λόγους ἐκ τῆς καρδίας αὑτῶν;
11 Θάλλει ὁ πάπυρος ἄνευ πηλοῦ; αὐξάνει ὁ σχοῖνος ἄνευ ὕδατος;
12 Ἐνῷ εἶναι ἔτι πράσινος καὶ ἀθέριστος, ξηραίνεται πρὸ παντὸς χόρτου.
13 Οὕτως εἶναι αἱ ὁδοὶ πάντων τῶν λησμονούντων τὸν Θεόν· καὶ ἡ ἐλπὶς τοῦ ὑποκριτοῦ θέλει χαθῆ·
14 ἡ ἐλπὶς αὐτοῦ θέλει κοπῆ, καὶ τὸ θάρρος αὐτοῦ θέλει εἶσθαι ἰστὸς ἀράχνης.
15 Θέλει ἐπιστηριχθῆ ἐπὶ τὴν οἰκίαν αὑτοῦ, πλήν αὐτή δὲν θέλει σταθῆ· θέλει κρατήσει αὐτήν, πλήν δὲν θέλει ἀνορθωθῆ.
16 Εἶναι χλωρὸς ἔμπροσθεν τοῦ ἡλίου, καὶ ὁ κλάδος αὐτοῦ ἁπλόνεται εἰς τὸν κῆπον αὐτοῦ.
17 Αἱ ῥίζαι αὐτοῦ περιπλέκονται εἰς τὸν σωρὸν τῶν λίθων, καὶ ἐκλέγει τὸν πετρώδη τόπον.
18 Ἐάν ἐξαλειφθῇ ἀπὸ τοῦ τόπου αὑτοῦ, τότε θέλει ἀρνηθῆ αὐτόν, λέγων, Δὲν σὲ εἶδον.
19 Ἰδού, αὕτη εἶναι ἡ χαρὰ τῆς ὁδοῦ αὐτοῦ, καὶ ἐκ τοῦ χώματος ἄλλοι θέλουσι ἀναβλαστήσει.
20 Ἰδού, ὁ Θεὸς δὲν θέλει ἀπορρίψει τὸν ἄμεμπτον, οὐδὲ θέλει πιάσει τὴν χεῖρα τῶν κακοποιῶν·
21 ἑωσοῦ γεμίσῃ τὸ στόμα σου ἀπὸ γέλωτος, καὶ τὰ χείλη σου ἀλαλαγμοῦ.
22 Οἱ μισοῦντές σε θέλουσιν ἐνδυθῆ αἰσχύνην· καὶ ἡ κατοικία τῶν ἀσεβῶν δὲν θέλει ὑπάρχει.