Job 35
1 Καὶ ἐπανέλαβεν ὁ Ἐλιοὺ καὶ εἶπε·
2 Στοχάζεσαι ὅτι εἶναι ὀρθὸν τοῦτο, τὸ ὁποῖον εἶπας, Εἶμαι δικαιότερος τοῦ Θεοῦ;
3 Διότι εἶπας, Τίς φέλεια θέλει εἶσθαι εἰς σέ; Τί κέρδος θέλω λάβει ἐκ τούτου μᾶλλον παρὰ ἐκ τῆς ἁμαρτίας μου;
4 Ἐγὼ θέλω ἀποκριθῆ πρὸς σὲ καὶ πρὸς τοὺς φίλους σου μετὰ σοῦ.
5 Ἀνάβλεψον εἰς τοὺς οὐρανοὺς καὶ ἰδέ· καὶ θεώρησον τὰ νέφη, πόσον ὑψηλότερά σου εἶναι.
6 Ἐὰν ἁμαρτάνῃς, τί πράττεις κατ᾿ αὐτοῦ; ἤ ἄν αἱ παραβάσεις σου πολλαπλασιασθῶσι, τί κατορθόνεις κατ᾿ αὐτοῦ;
7 Ἐὰν ἦσαι δίκαιος, τί θέλεις δώσει εἰς αὐτὸν; ἤ τί θέλει λάβει ἐκ τῆς χειρὸς σου;
8 Ἡ ἀσέβειά σου δύναται νὰ βλάψῃ ἄνθρωπον ὡς σέ· καὶ ἡ δικαιοσύνη σου δύναται νὰ φελήσῃ υἱὸν ἀνθρώπου.
9 Ἐκ τοῦ πλήθους τῶν καταθλιβόντων καταβοῶσι· κραυγάζουσιν ἕνεκεν τοῦ βραχίονος τῶν ἰσχυρῶν·
10 Ἀλλ᾿ οὐδεὶς λέγει, ποῦ εἶναι ὁ Θεὸς ὁ Ποιητής μου, ὅστις δίδει σματα εἰς τὴν νύκτα,
11 Ὅστις συνετίζει ἡμᾶς ὑπὲρ τὰ κτήνη τῆς γῆς, καὶ σοφίζει ἡμᾶς ὑπὲρ τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ;
12 Ἐκεῖ βοῶσι διὰ τὴν ὑπερηφανίαν τῶν πονηρῶν, δὲν θέλει ὅμως ἀποκριθῆ.
13 Ὁ Θεὸς βεβαίως δὲν θέλει εἰσακούσει τῆς ματαιολογίας, οὐδὲ θέλει ἐπιβλέψει ὁ Παντοδύναμος εἰς αὐτήν·
14 πόσον ὀλιγώτερον ὅταν σὺ λέγῃς, ὅτι δὲν θέλεις ἰδεῖ αὐτόν· ἡ κρίσις ὅμως εἶναι ἐνώπιον αὐτοῦ· ὅθεν ἔχε τὸ θάρρος σου ἐπ᾿ αὐτόν.
15 Ἀλλὰ τώρα, ἐπειδή δὲν ἐπεσκέφθη ἐν τῷ θυμῷ αὑτοῦ καὶ δὲν παρετήρησε μετὰ μεγάλης αὐστηρότητος,
16 διὰ τοῦτο ὁ Ἰὼβ ἀνοίγει τὸ στόμα αὑτοῦ ματαίως· ἐπισωρεύει λόγους ἐν ἀγνωσίᾳ.