Isaiah 59
1 Ἰδού, ἡ χεὶρ τοῦ Κυρίου δὲν ἐσμικρύνθη, ὥστε νὰ μή δύναται νὰ σώσῃ, οὐδὲ τὸ τίον αὐτοῦ ἐβάρυνεν, ὥστε νὰ μή δύναται νὰ ἀκούσῃ·
2 ἀλλ᾿ αἱ ἀνομίαι σας ἔβαλον χωρίσματα μεταξὺ ὑμῶν καὶ τοῦ Θεοῦ ὑμῶν, καὶ αἱ ἁμαρτίαι σας ἔκρυψαν τὸ πρόσωπον αὐτοῦ ἀπὸ σᾶς, διὰ νὰ μή ἀκούῃ.
3 Διότι αἱ χεῖρές σας εἶναι μεμολυσμέναι ἀπὸ αἵματος καὶ οἱ δάκτυλοί σας ἀπὸ ἀνομίας· τὰ χείλη σας ἐλάλησαν ψεύδη· ἡ γλῶσσά σας ἐμελέτησε κακίαν.
4 Οὐδεὶς ἐκζητεῖ τὴν δικαιοσύνην οὐδὲ κρίνει ἐν ἀληθείᾳ· θαρροῦσιν ἐπὶ τὴν ματαιότητα καὶ λαλοῦσι ψεύδη· συλλαμβάνουσι κακίαν καὶ γεννῶσιν ἀνομίαν.
5 Βασιλίσκου ᾠὰ ἐπῳάζουσι καὶ ἰστὸν ἀράχνης ὑφαίνουσιν· ὅστις φάγῃ ἐκ τῶν ᾠῶν αὐτῶν, ἀποθνήσκει· καὶ ἄν σπάσῃς κανέν, ἐξέρχεται ἔχιδνα.
6 Τὰ πανία αὐτῶν δὲν θέλουσι χρησιμεύσει εἰς ἐνδύματα, οὐδὲ θέλουσιν ἐνδυθῆ ἀπὸ τῶν ἔργων αὑτῶν· τὰ ἔργα αὐτῶν εἶναι ἔργα ἀνομίας, καὶ τὸ ἔργον τῆς βίας εἶναι ἐν ταῖς χερσὶν αὐτῶν.
7 Οἱ πόδες αὐτῶν τρέχουσι πρὸς τὸ κακὸν καὶ σπεύδουσι νὰ χύσωσιν αἷμα ἀθῷον· οἱ διαλογισμοὶ αὐτῶν εἶναι διαλογισμοὶ ἀνομίας· ἐρήμωσις καὶ καταστροφή εἶναι ἐν ταῖς ὁδοῖς αὐτῶν.
8 τὴν ὁδὸν τῆς εἰρήνης δὲν γνωρίζουσι· καὶ δὲν εἶναι κρίσις εἰς τὰ βήματα αὐτῶν· αὐτοὶ εἰς ἑαυτοὺς διέστρεψαν τὰς ὁδοὺς αὑτῶν· πᾶς ὁ περιπατῶν ἐν αὐταῖς δὲν γνωρίζει εἰρήνην.
9 Διὰ τοῦτο ἡ κρίσις εἶναι μακρὰν ἀφ᾿ ἡμῶν καὶ ἡ δικαιοσύνη δὲν μᾶς φθάνει· προσμένομεν φῶς καὶ ἰδού, σκότος· λάμψιν, καὶ περιπατοῦμεν ἐν ζόφῳ.
10 Ψηλαφῶμεν τὸν τοῖχον ὡς οἱ τυφλοί, καὶ ψηλαφῶμεν ὡς οἱ μή ἔχοντες ὀφθαλμούς· ἐν μεσημβρίᾳ προσκόπτομεν ὡς ἐν νυκτί· εἴμεθα ἐν μέσῳ τῶν ἀγαθῶν ὡς νεκροί.
11 Πάντες βρυχώμεθα ὡς ἄρκτοι καὶ στενάζομεν ὡς τρυγόνες· κρίσιν προσμένομεν ἀλλὰ δὲν ὑπάρχει· σωτηρίαν ἀλλ᾿ εἶναι μακρὰν ἀφ᾿ ἡμῶν.
12 Διότι αἱ παραβάσεις ἡμῶν ἐπληθύνθησαν ἐνώπιόν σου, καὶ αἱ ἁμαρτίαι ἡμῶν εἶναι μάρτυρες καθ᾿ ἡμῶν· διότι μεθ᾿ ἡμῶν εἶναι αἱ παραβάσεις ἡμῶν· καὶ τὰς ἀνομίας ἡμῶν ἡμεῖς γνωρίζομεν αὐτάς·
13 παρέβημεν καὶ ἐψεύσθημεν πρὸς τὸν Κύριον καὶ ἀπεμακρύνθημεν ἀπὸ ὄπισθεν τοῦ Θεοῦ ἡμῶν· ἐλαλήσαμεν ἄδικα καὶ στασιαστικά· συνελάβομεν καὶ ἐπροφέραμεν ἐκ τῆς καρδίας λόγους ψεύδους.
14 Καὶ ἡ κρίσις ἐστράφη ὀπίσω καὶ ἡ δικαιοσύνη ἵσταται μακράν· διότι ἡ ἀλήθεια ἔπεσεν ἐν τῇ ὁδῷ καὶ ἡ εὐθύτης δὲν δύναται νὰ εἰσχωρήσῃ.
15 Ναί, ἐξέλιπεν ἡ ἀλήθεια· καὶ ὁ ἐκκλίνων ἀπὸ τοῦ κακοῦ γίνεται θήραμα. Καὶ εἶδε Κύριος καὶ δυσηρεστήθη ὅτι δὲν ὑπῆρχε κρίσις·
16 καὶ εἶδεν ὅτι δὲν ὑπῆρχεν ἄνθρωπος, καὶ ἐθαύμασεν ὅτι δὲν ὑπῆρχεν ὁ μεσιτεύων· ὅθεν ὁ βραχίων αὐτοῦ ἐνήργησεν εἰς αὐτὸν σωτηρίαν· καὶ ἡ δικαιοσύνη αὐτοῦ, αὐτή ἐβάστασεν αὐτόν.
17 Καὶ ἐνεδύθη δικαιοσύνην ὡς θώρακα καὶ περιέθηκε τὴν περικεφαλαίαν τῆς σωτηρίας ἐπὶ τὴν κεφαλήν αὑτοῦ· καὶ ἐφόρεσεν ὡς ἱμάτιον τὰ ἐνδύματα τῆς ἐκδικήσεως καὶ ὡς ἐπένδυμα περιενεδύθη τὸν ζῆλον.
18 Κατὰ τὰ ἔργα αὐτῶν, οὕτω θέλει ἀνταποδώσει, ὀργήν εἰς τοὺς ἐναντίους αὑτοῦ, ἀνταπόδοσιν εἰς τοὺς ἐχθροὺς αὑτοῦ· θέλει κάμει ἀνταπόδοσιν καὶ εἰς τὰς νήσους.
19 Καὶ θέλουσι φοβηθῆ τὸ ὄνομα τοῦ Κυρίου ἀπὸ δυσμῶν καὶ τὴν δόξαν αὐτοῦ ἀπὸ ἀνατολῶν ἡλίου· ὅταν ὁ ἐχθρὸς ἐπέλθῃ ὡς ποταμός, τὸ πνεῦμα τοῦ Κυρίου θέλει ὑψώσει σημαίαν ἐναντίον αὐτοῦ.
20 Καὶ ὁ Λυτρωτής θέλει ἐλθεῖ εἰς Σιὼν καὶ πρὸς τοὺς ὅσοι ἐκ τοῦ Ἰακὼβ ἐπιστρέφουσιν ἀπὸ τῆς παραβάσεως, λέγει Κύριος.
21 Παρ᾿ ἐμοῦ δὲ αὕτη εἶναι ἡ πρὸς αὐτοὺς διαθήκη μου, λέγει Κύριος· τὸ πνεῦμά μου τὸ ἐπὶ σὲ καὶ οἱ λόγοι μου, τοὺς ὁποίους ἔθεσα ἐν τῷ στόματί σου, δὲν θέλουσι λείψει ἀπὸ τοῦ στόματός σου οὔτε ἀπὸ τοῦ στόματος τοῦ σπέρματός σου οὔτε ἀπὸ τοῦ στόματος τοῦ σπέρματος τοῦ σπέρματός σου, ἀπὸ τοῦ νῦν καὶ ἕως αἰῶνος, λέγει Κύριος.»