Isaiah 36
1 Ἐν τῷ δεκάτῳ τετάρτῳ ἔτει τοῦ βασιλέως Ἐζεκίου ἀνέβη Σενναχειρεὶμ ὁ βασιλεὺς τῆς Ἀσσυρίας ἐπὶ πάσας τὰς ὀχυρὰς πόλεις τοῦ Ἰούδα καὶ ἐκυρίευσεν αὐτάς.
2 Καὶ ἀπέστειλεν ὁ βασιλεὺς τῆς Ἀσσυρίας τὸν Ῥὰβ-σάκην ἀπὸ Λαχεὶς εἰς Ἱερουσαλήμ, πρὸς τὸν βασιλέα Ἐζεκίαν, μετὰ δυνάμεως μεγάλης. Καὶ ἐστάθη ἐν τῷ ὑδραγωγῷ, τῆς ἄνω κολυμβήθρας ἐν τῇ μεγάλη ὁδῷ τοῦ ἀγροῦ τοῦ γναφέως.
3 Τότε ἐξῆλθον πρὸς αὐτὸν Ἐλιακείμ, ὁ υἱὸς τοῦ Χελκίου, ὁ οἰκονόμος, καὶ Σομνὰς ὁ γραμματεὺς καὶ Ἰωάχ, ὁ υἱὸς τοῦ Ἀσάφ, ὁ ὑπομνηματογράφος.
4 Καὶ εἶπε πρὸς αὐτοὺς ὁ Ῥὰβ-σάκης, Εἴπατε τώρα πρὸς τὸν Ἐζεκίαν, Οὕτω λέγει ὁ βασιλεὺς ὁ μέγας, ὁ βασιλεὺς τῆς Ἀσσυρίας· Ποῖον εἶναι τὸ θάρρος, ἐπὶ τὸ ὁποῖον θαρρεῖς;
5 Λέγεις, πλήν εἶναι λόγοι χειλέων, Ἔχω βουλήν καὶ δύναμιν διὰ πόλεμον. Ἀλλ᾿ ἐπὶ τίνα θαρρεῖς ὥστε ἀπεστάτησας ἐναντίον μου;
6 Ἰδού, θαρρεῖς ἐπὶ τὴν ῥάβδον τοῦ συντετριμμένου ἐκείνου καλάμου, ἐπὶ τὴν Αἴγυπτον· ἐπὶ τοῦ ὁποίου ἐὰν τις ἐπιστηριχθῆ, θέλει ἐμπηχθῆ εἰς τὴν χεῖρα αὐτοῦ καὶ τρυπήσει αὐτήν· τοιοῦτος εἶναι ὁ Φαραὼ ὁ βασιλεὺς τῆς Αἰγύπτου πρὸς πάντας τοὺς θαρροῦντας ἐπ᾿ αὐτόν.
7 Ἀλλ᾿ ἐὰν εἴπῃς πρὸς ἐμέ, Ἐπὶ Κύριον τὸν Θεὸν ἡμῶν θαρροῦμεν, δὲν εἶναι αὐτός, τοῦ ὁποίου τοὺς ὑψηλοὺς τόπους καὶ τὰ θυσιαστήρια ἀφρεσεν ὁ Ἐζεκίας καὶ εἶπε πρὸς τὸν Ἰούδαν καὶ πρὸς τὴν Ἱερουσαλήμ, Ἔμπροσθεν τούτου τοῦ θυσιαστηρίου θέλετε προσκυνήσει;
8 Τώρα λοιπὸν δὸς ἐνέχυρα εἰς τὸν κύριόν μου τὸν βασιλέα τῆς Ἀσσυρίας, καὶ ἐγὼ θέλω σοὶ δώσει δισχιλίους ἵππους, ἄν δύνασαι ἀπὸ μέρους σου νὰ δώσῃς ἐπιβάτας ἐπ᾿ αὐτούς.
9 Πῶς λοιπὸν θέλεις τρέψει ὀπίσω τὸ πρόσωπον ἑνὸς τοπάρχου ἐκ τῶν ἐλαχίστων δούλων τοῦ κυρίου μου, καὶ ἤλπισας ἐπὶ τὴν Αἴγυπτον διὰ ἁμάξας καὶ διὰ ἱππεῖς;
10 Καὶ τώρα, ἄνευ τοῦ Κυρίου ἀνέβην ἐγὼ ἐπὶ τὸν τόπον τοῦτον, διὰ νὰ καταστρέψω αὐτόν; ὁ Κύριος εἶπε πρὸς ἐμέ, Ἀνάβα ἐπὶ τὴν γῆν ταύτην καὶ κατάστρεψον αὐτήν.
11 Τότε εἶπεν ὁ Ἐλιακεὶμ καὶ ὁ Σομνὰς καὶ ὁ Ἰωὰχ πρὸς τὸν Ῥὰβ-σάκην, Λάλησον, παρακαλῶ, πρὸς τοὺς δούλους σου εἰς τὴν Συριακήν γλῶσσαν· διότι καταλαμβάνομεν αὐτήν· καὶ μή λάλει πρὸς ἡμᾶς Ἰουδαϊστὶ εἰς ἐπήκοον τοῦ λαοῦ τοῦ ἐπὶ τοῦ τείχους.
12 Ἀλλ᾿ ὁ Ῥὰβ-σάκης εἶπε, Μήπως ὁ κύριός μου ἀπέστειλεν ἐμὲ πρὸς τὸν κύριόν σου καὶ πρὸς σέ, διὰ νὰ λαλήσω τοὺς λόγους τούτους; δὲν μὲ ἀπέστειλε πρὸς τοὺς ἄνδρας τοὺς καθημένους ἐπὶ τοῦ τείχους διὰ νὰ φάγωσι τὴν κόπρον αὑτῶν καὶ νὰ πίωσι τὸ ορον αὑτῶν μὲ σᾶς;
13 Τότε ὁ Ῥὰβ-σάκης ἐστάθη καὶ ἐφώνησεν Ἰουδαϊστὶ μετὰ φωνῆς μεγάλης καὶ εἶπεν, Ἀκούσατε τοὺς λόγους τοῦ βασιλέως τοῦ μεγάλου, τοῦ βασιλέως τῆς Ἀσσυρίας·
14 οὕτω λέγει ὁ βασιλεύς· Μή σᾶς ἀπατᾷ ὁ Ἐζεκίας· διότι δὲν θέλει δυνηθῆ νὰ σᾶς λυτρώσῃ.
15 Καὶ μή σᾶς κάμνῃ ὁ Ἐζεκίας νὰ θαρρῆτε ἐπὶ τὸν Κύριον, λέγων, Ὁ Κύριος βεβαίως θέλει μᾶς λυτρώσει· ἡ πόλις αὕτη δὲν θέλει παραδοθῆ εἰς τὴν χεῖρα τοῦ βασιλέως τῆς Ἀσσυρίας.
16 Μή ἀκούετε τοῦ Ἐζεκίου· διότι οὕτω λέγει ὁ βασιλεὺς τῆς Ἀσσυρίας· Κάμετε συμβιβασμὸν μετ᾿ ἐμοῦ καὶ ἐξέλθετε πρὸς ἐμέ· καὶ φάγετε ἕκαστος ἀπὸ τῆς ἀμπέλου αὑτοῦ καὶ ἕκαστος ἀπὸ τῆς συκῆς αὑτοῦ καὶ πίετε ἕκαστος ἀπὸ τῶν ὑδάτων τῆς δεξαμενῆς αὑτοῦ·
17 ἑωσοῦ ἔλθω καὶ σᾶς λάβω εἰς γῆν ὁμοίαν μὲ τὴν γῆν σας, γῆν σίτου καὶ οἴνου, γῆν ἄρτου καὶ ἀμπελώνων.
18 Μή σᾶς ἀπατᾷ ὁ Ἐζεκίας, λέγων, Ὁ Κύριος θέλει μᾶς λυτρώσει. Ἐλύτρωσέ τις ἐκ τῶν θεῶν τῶν ἐθνῶν τὴν γῆν αὑτοῦ ἐκ τῆς χειρὸς τοῦ βασιλέως τῆς Ἀσσυρίας;
19 Ποῦ οἱ θεοὶ τῆς Αἰμὰθ καὶ Ἀρφάδ; ποῦ οἱ θεοὶ τῆς Σεφαρουΐμ; μήπως ἐλύτρωσαν ἐκ τῆς χειρὸς μου τὴν Σαμάρειαν;
20 Τίνες μεταξὺ πάντων τῶν θεῶν τῶν τόπων τούτων ἐλύτρωσαν τὴν γῆν αὑτῶν ἐκ τῆς χειρὸς μου, ὥστε καὶ ὁ Κύριος νὰ λυτρώσῃ τὴν Ἱερουσαλήμ ἐκ τῆς χειρὸς μου;
21 Ἐκεῖνοι δὲ ἐσιώπων καὶ δὲν ἀπεκρίθησαν λόγον πρὸς αὐτόν· διότι ὁ βασιλεὺς εἶχε προστάξει, λέγων, Μή ἀποκριθῆτε πρὸς αὐτόν.
22 Τότε Ἐλιακείμ ὁ υἱὸς τοῦ Χελκίου, ὁ οἰκονόμος, καὶ Σομνὰς ὁ γραμματεύς, καὶ Ἰωάχ ὁ υἱὸς τοῦ Ἀσάφ, ὁ ὑπομνηματογράφος, ἦλθον πρὸς τὸν Ἐζεκίαν μὲ διεσχισμένα ἱμάτια καὶ ἀπήγγειλαν πρὸς αὐτὸν τοὺς λόγους τοῦ Ῥὰβ-σάκη.