Genesis 42
1 Καὶ εἶδεν ὁ Ἰακὼβ ὅτι εὑρίσκετο σῖτος ἐν Αἰγύπτῳ· καὶ εἶπεν ὁ Ἰακὼβ πρὸς τοὺς υἱοὺς αὑτοῦ, Τί βλέπετε ὁ εἷς τὸν ἄλλον;
2 Καὶ εἶπεν, Ἰδού, ἤκουσα ὅτι εὑρίσκεται σῖτος ἐν Αἰγύπτῳ· κατάβητε ἐκεῖ καὶ ἀγοράσατε δι᾿ ἡμᾶς ἐκεῖθεν, διὰ νὰ ζήσωμεν καὶ νὰ μή ἀποθάνωμεν.
3 Καὶ κατέβησαν οἱ δέκα ἀδελφοὶ τοῦ Ἰωσήφ διὰ νὰ ἀγοράσωσι σῖτον ἐξ Αἰγύπτου.
4 τὸν Βενιαμὶν ὅμως, τὸν ἀδελφὸν τοῦ Ἰωσήφ, δὲν ἀπέστειλεν ὁ Ἰακὼβ μετὰ τῶν ἀδελφῶν αὐτοῦ· διότι εἶπε, Μήπως συμβῇ εἰς αὐτὸν συμφορά.
5 Καὶ ἦλθον οἱ υἱοὶ τοῦ Ἰσραήλ διὰ νὰ ἀγοράσωσι σῖτον μεταξὺ τῶν ἐκεῖ ἐρχομένων· διότι ἡ πεῖνα ἦτο ἐν τῇ γῇ Χαναάν.
6 Ὁ Ἰωσήφ δὲ ἦτο ὁ διοικητής τοῦ τόπου· αὐτὸς ἐπώλει εἰς πάντα τὸν λαὸν τοῦ τόπου· ἦλθον λοιπὸν οἱ ἀδελφοὶ τοῦ Ἰωσήφ καὶ προσεκύνησαν αὐτὸν ἐπὶ πρόσωπον ἕως ἐδάφους.
7 Ἰδὼν δὲ ὁ Ἰωσήφ τοὺς ἀδελφοὺς αὐτοῦ, ἐγνώρισεν αὐτούς· προσεποιήθη ὅμως τὸν ξένον πρὸς αὐτοὺς καὶ ἐλάλει πρὸς αὐτοὺς σκληρά· καὶ εἶπε πρὸς αὐτούς, Πόθεν ἔρχεσθε; οἱ δὲ εἶπον, Ἐκ τῆς γῆς Χαναάν, διὰ νὰ ἀγοράσωμεν τροφάς.
8 Καὶ ὁ μὲν Ἰωσήφ ἐγνώρισε τοὺς ἀδελφοὺς αὑτοῦ· ἐκεῖνοι ὅμως δὲν ἐγνώρισαν αὐτόν.
9 Καὶ ἐνεθυμήθη ὁ Ἰωσήφ τὰ ἐνύπνια, τὰ ὁποῖα ἐνυπνιάσθη περὶ αὐτῶν· καὶ εἶπε πρὸς αὐτούς, Κατάσκοποι εἶσθε· ἤλθετε νὰ παρατηρήσητε τὰ γυμνὰ τοῦ τόπου.
10 Οἱ δὲ εἶπον πρὸς αὐτόν, Οὐχί, κύριέ μου· ἀλλ᾿ ἤλθομεν οἱ δοῦλοί σου διὰ νὰ ἀγοράσωμεν τροφάς·
11 ἡμεῖς πάντες εἴμεθα υἱοὶ ἑνὸς ἀνθρώπου· καλοὶ ἄνθρωποι εἴμεθα· οἱ δοῦλοί σου δὲν εἶναι κατάσκοποι.
12 Καὶ εἶπε πρὸς αὐτούς, Οὐχί, ἀλλὰ τὰ γυμνὰ τοῦ τόπου ἤλθετε διὰ νὰ παρατηρήσητε.
13 Οἱ δὲ εἶπον, Οἱ δοῦλοί σου εἴμεθα δώδεκα ἀδελφοί, υἱοὶ ἑνὸς ἀνθρώπου ἐν τῇ γῇ Χαναάν· καὶ ἰδού, ὁ νεώτερος εὑρίσκεται σήμερον μετὰ τοῦ πατρὸς ἡμῶν, ὁ δὲ ἄλλος δὲν ὑπάρχει.
14 Καὶ εἶπε πρὸς αὐτοὺς ὁ Ἰωσήφ, τοῦτο εἶναι τὸ ὁποῖον σᾶς εἶπα λέγων, Κατάσκοποι εἶσθε.
15 Μὲ τοῦτο θέλετε δοκιμασθῆ· Μὰ τὴν ζωήν τοῦ Φαραὼ δὲν θέλετε ἐξέλθει ἐντεῦθεν, ἐὰν δὲν ἔλθῃ ἐδὼ ὁ ἀδελφὸς σας ὁ νεώτερος·
16 ἀποστείλατε ἕνα ἀπὸ σᾶς καὶ ἄς φέρῃ τὸν ἀδελφὸν σας· σεῖς δὲ θέλετε μένει δέσμιοι, ἑωσοῦ ἀποδειχθῶσιν οἱ λόγοι σας, ἄν λέγητε τὴν ἀλήθειαν· εἰ δὲ μή, μὰ τὴν ζωήν τοῦ Φαραώ, κατάσκοποι βεβαίως εἶσθε.
17 Καὶ ἔθεσεν αὐτοὺς ὑπὸ φύλαξιν τρεῖς ἡμέρας.
18 Καὶ τὴν τρίτην ἡμέραν εἶπε πρὸς αὐτοὺς ὁ Ἰωσήφ, τοῦτο κάμετε καὶ θέλετε ζήσει διότι ἐγὼ φοβοῦμαι τὸν Θεόν·
19 Ἐὰν ἦσθε καλοί, εἷς ἐκ τῶν ἀδελφῶν σας ἄς μείνῃ δέσμιος ἐν τῇ φυλακῇ, ὅπου εἶσθε· σεῖς δὲ ὑπάγετε, λάβετε σῖτον διὰ τὴν πείναν τῶν οἰκιῶν σας·
20 φέρετε ὅμως πρὸς ἐμὲ τὸν ἀδελφὸν σας τὸν νεώτερον· οὕτω θέλουσιν ἀληθεύσει οἱ λόγοι σας καὶ δὲν θέλετε ἀποθάνει. Καὶ ἔκαμον οὕτω.
21 Καὶ εἶπεν ὁ εἷς πρὸς τὸν ἄλλον, Ἀληθῶς ἔνοχοι εἴμεθα διὰ τὸν ἀδελφὸν ἡμῶν, καθότι εἴδομεν τὴν θλῖψιν τῆς ψυχῆς αὐτοῦ, ὅτε παρεκάλει ἡμᾶς καὶ δὲν εἰσηκούσαμεν αὐτοῦ· διὰ τοῦτο ἐπῆλθεν ἐφ᾿ ἡμᾶς ἡ θλῖψις αὕτη.
22 Ἀπεκρίθη δὲ ὁ Ῥουβήν πρὸς αὐτοὺς λέγων, Δὲν εἶπον πρὸς ἐσᾶς λέγων, Μή ἁμαρτήσητε κατὰ τοῦ παιδίου, καὶ δέν εἰσηκούσατε; διὰ τοῦτο, ἰδού, καὶ τὸ αἷμα αὐτοῦ ἐκζητεῖται.
23 Καὶ αὐτοὶ δὲν ἤξευρον ὅτι ἐνόει ὁ Ἰωσήφ· διότι συνωμίλουν δι᾿ ἑρμηνέως.
24 Καὶ συρθεὶς ἀπὸ πλησίον αὐτῶν ἔκλαυσε· καὶ πάλιν ἐπέστρεψε πρὸς αὐτοὺς καὶ ἐλάλει εἰς αὐτούς· καὶ ἔλαβεν ἐξ αὐτῶν τὸν Συμεὼν καὶ ἔδεσεν αὐτὸν ἐνώπιον αὐτῶν.
25 Τότε προσέταξεν ὁ Ἰωσήφ νὰ γεμίσωσι τὰ ἀγγεῖα αὐτῶν σῖτον καὶ νὰ ἐπιστρέψωσι τὸ ἀργύριον ἑκάστου ἐν τῷ σακκίῳ αὐτοῦ καὶ νὰ δώσωσιν εἰς αὐτοὺς ζωοτροφίαν διὰ τὴν ὁδόν· καὶ ἔγεινεν εἰς αὐτοὺς οὕτω.
26 Καὶ φορτώσαντες τὸν σῖτον αὑτῶν ἐπὶ τοὺς ὄνους αὑτῶν, ἀνεχώρησαν ἐκεῖθεν.
27 Ὅτε δὲ εἷς ἐξ αὐτῶν ἔλυσε τὸ σακκίον αὑτοῦ, διὰ νὰ δώσῃ εἰς τὸν ὄνον αὑτοῦ τροφήν ἐν τῷ καταλύματι, εἶδε τὸ ἀργύριον αὑτοῦ, καὶ ἰδού, ἦτο ἐν τῷ στόματι τοῦ σακκίου αὐτοῦ.
28 Καὶ εἶπε πρὸς τοὺς ἀδελφοὺς αὑτοῦ, τὸ ἀργύριόν μου μοὶ ἐδόθη ὀπίσω καὶ μάλιστα ἰδού, εἶναι ἐν τῷ σακκίῳ μου· καὶ ἐξεπλάγη ἡ καρδία αὐτῶν καὶ συνεταράχθησαν, λέγοντες πρὸς ἀλλήλους, Τί εἶναι τοῦτο, τὸ ὁποῖον μᾶς ἔκαμεν ὁ Θεός;
29 Ἦλθον δὲ πρὸς Ἰακὼβ τὸν πατέρα αὑτῶν εἰς τὴν γῆν Χαναὰν καὶ ἀπήγγειλαν πρὸς αὐτὸν πάντα τὰ συμβάντα εἰς αὐτούς, λέγοντες,
30 Ὁ ἄνθρωπος, ὁ κύριος τοῦ τόπου, ἐλάλησε πρὸς ἡμᾶς σκληρὰ καὶ ἐξέλαβεν ἡμᾶς ὡς κατασκόπους τοῦ τόπου.
31 Καὶ εἴπομεν εἰς αὐτόν, Εἴμεθα καλοὶ ἄνθρωποι· δὲν εἴμεθα κατάσκοποι·
32 δώδεκα ἀδελφοὶ εἴμεθα, υἱοὶ τοῦ πατρὸς ἡμῶν· ὁ εἷς δὲν ὑπάρχει ὁ δὲ νεώτερος εἶναι τὴν σήμερον μετὰ τοῦ πατρὸς ἡμῶν ἐν τῇ γῇ Χαναάν.
33 Εἶπε δὲ πρὸς ἡμᾶς ὁ ἄνθρωπος, ὁ κύριος τοῦ τόπου, Μὲ τοῦτο θέλω γνωρίσει ὅτι εἶσθε καλοὶ ἄνθρωποι· ἕνα ἐκ τῶν ἀδελφῶν σας ἀφήσατε μετ᾿ ἐμοῦ, καὶ λαβόντες σῖτον διὰ τὴν πεῖναν τῶν οἰκιῶν σας ἀπέλθετε·
34 καὶ φέρετε πρὸς ἐμὲ τὸν ἀδελφὸν σας τὸν νεώτερον· τότε θέλω γνωρίσει ὅτι δὲν εἶσθε κατάσκοποι, ἄλλ᾿ εἶσθε καλοί· καὶ θέλω σᾶς ἀποδώσει τὸν ἀδελφὸν σας καὶ θέλετε ἐμπορεύεσθαι ἐν τῷ τόπῳ.
35 Καὶ ὅτε ἐκένουν τὰ σακκία αὑτῶν, ἰδού, ἑκάστου τὸ κομβόδεμα τοῦ ἀργυρίου ἦτο ἐν τῷ σακκίῳ αὐτοῦ· καὶ ἰδόντες αὐτοὶ καὶ ὁ πατήρ αὐτῶν τὰ κομβοδέματα τοῦ ἀργυρίου αὑτῶν, ἐφοβήθησαν.
36 Καὶ εἶπε πρὸς αὐτοὺς Ἰακὼβ ὁ πατήρ αὐτῶν, Σεῖς μὲ ἠτεκνώσατε· ὁ Ἰωσήφ δὲν ὑπάρχει καὶ ὁ Συμεὼν δὲν ὑπάρχει, καὶ τὸν Βενιαμὶν θέλετε λάβει· ἐπ᾿ ἐμὲ ἦλθον πάντα ταῦτα.
37 Εἶπε δὲ ὁ Ῥουβήν πρὸς τὸν πατέρα αὑτοῦ λέγων, τοὺς δύο υἱοὺς μου θανάτωσον, ἐὰν δὲν φέρω αὐτὸν πρὸς σέ· παράδος αὐτὸν εἰς τὴν χεῖρά μου καὶ ἐγὼ θέλω ἐπαναφέρει αὐτὸν πρὸς σέ.
38 Ὁ δὲ εἶπε, δὲν θέλει καταβῆ ὁ υἱὸς μου μεθ᾿ ὑμῶν· διότι ὁ ἀδελφὸς αὐτοῦ ἀπέθανε καὶ αὐτὸς μόνος ἔμεινε· καὶ ἐὰν συμβῇ εἰς αὐτὸν συμφορὰ ἐν τῇ ὁδῷ, ὅπου ὑπάγετε, τότε θέλετε καταβιβάσει τὴν πολιὰν μου μετὰ λύπης εἰς τὸν τάφον.