Ezekiel 4
1 Καὶ σύ, υἱὲ ἀνθρώπου, λάβε εἰς σεαυτὸν κεραμίδα καὶ θὲς αὐτήν ἔμπροσθέν σου καὶ διάγραψον ἐπ᾿ αὐτῆς πόλιν, τὴν Ἱερουσαλήμ·
2 καὶ στῆσον πολιορκίαν ἐναντίον αὐτῆς καὶ οἰκοδόμησον προμαχῶνας ἐναντίον αὐτῆς καὶ ὕψωσον προχώματα ἐναντίον αὐτῆς, θὲς ἔτι στρατόπεδον ἐναντίον αὐτῆς καὶ στῆσον κριοὺς κύκλῳ ἐναντίον αὐτῆς.
3 Καὶ λάβε εἰς σεαυτὸν πλάκα σιδηρὰν καὶ θὲς αὐτήν ὡς τοῖχον σιδηροῦν μεταξὺ σοῦ καὶ τῆς πόλεως, καὶ στήριξον τὸ πρόσωπόν σου ἐναντίον αὐτῆς καὶ θέλει πολιορκηθῆ καὶ θέλεις βάλει πολιορκίαν ἐναντίον αὐτῆς· τοῦτο θέλει εἶσθαι σημεῖον εἰς τὸν οἶκον Ἰσραήλ.
4 Καὶ σὺ πλαγίασον ἐπὶ τὴν ἀριστερὰν σου πλευρὰν καὶ θὲς τὴν ἀνομίαν τοῦ οἴκου Ἰσραήλ ἐπ᾿ αὐτήν· κατὰ τὸν ἀριθμὸν τῶν ἡμερῶν, καθ᾿ ἅς θέλεις πλαγιάσει ἐπ᾿ αὐτήν, θέλεις βαστάσει τὴν ἀνομίαν αὐτῶν.
5 Διότι ἐγὼ ἐπὶ σὲ ἔθεσα τὰ ἔτη τῆς ἀνομίας αὐτῶν κατὰ τὸν ἀριθμὸν τῶν ἡμερῶν, τριακοσίας ἐνενήκοντα ἡμέρας· καὶ θέλεις βαστάσει τὴν ἀνομίαν τοῦ οἴκου Ἰσραήλ.
6 Καὶ ἀφοῦ τελειώσῃς ταύτας, πλαγίασον πάλιν ἐπὶ τὴν πλευρὰν σου τὴν δεξιάν, καὶ θέλεις βαστάσει τὴν ἀνομίαν τοῦ οἴκου Ἰούδα τεσσαράκοντα ἡμέρας· ἑκάστην μίαν ἡμέραν προσδιώρισα εἰς σὲ ἀντὶ ἑνὸς ἔτους.
7 Καὶ θέλεις στηρίξει τὸ πρόσωπόν σου πρὸς τὴν πολιορκίαν τῆς Ἱερουσαλήμ καὶ ὁ βραχίων σου θέλει εἶσθαι γυμνὸς καὶ θέλεις προφητεύσει ἐναντίον αὐτῆς.
8 Καὶ ἰδού, θέλω βάλει ἐπὶ σὲ δεσμά, καὶ δὲν θέλεις στραφῆ ἀπὸ τῆς μιᾶς σου πλευρᾶς εἰς τὴν ἄλλην, ἑωσοῦ τελειώσῃς τὰς ἡμέρας τῆς πολιορκίας σου.
9 Καὶ σὺ λάβε εἰς σεαυτὸν σῖτον καὶ κριθήν καὶ κυάμους καὶ φακήν καὶ κέγχρον καὶ ἄρακον, καὶ θὲς αὐτὰ εἰς ἕν ἀγγεῖον καὶ κάμε ἐξ αὐτῶν ἄρτους εἰς σεαυτόν· κατὰ τὸν ἀριθμὸν τῶν ἡμερῶν καθ᾿ ἅς θέλεις πλαγιάσει ἐπὶ τὴν πλευρὰν σου, τριακοσίας καὶ ἐνενήκοντα ἡμέρας θέλεις τρώγει ἐκ τούτων.
10 Καὶ τὸ φαγητὸν σου, τὸ ὁποῖον θέλεις τρώγει ἐκ τούτων, θέλει εἶσθαι μὲ ζύγιον, εἴκοσι σίκλων τὴν ἡμέραν· ἀπὸ καιροῦ ἕως καιροῦ θέλεις τρώγει ἐξ αὐτῶν.
11 Καὶ ὕδωρ μὲ μέτρον θέλεις πίνει, τὸ ἕκτον ἑνὸς ἵν· ἀπὸ καιροῦ ἕως καιροῦ θέλεις πίνει.
12 Καὶ θέλεις τρώγει αὐτοὺς ὡς κριθίνους ἐγκρυφίας, καὶ θέλεις ψήνει αὐτοὺς μὲ κόπρον ἐξερχομένην ἀπὸ ἀνθρώπου, ἔμπροσθεν τῶν ὀφθαλμῶν αὐτῶν.
13 Καὶ εἶπε Κύριος, Οὕτω θέλουσι φάγει οἱ υἱοὶ Ἰσραήλ τὸν ἄρτον αὑτῶν μεμολυσμένον μεταξὺ τῶν ἐθνῶν, ὅπου θέλω διασκορπίσει αὐτούς.
14 Καὶ ἐγὼ εἶπα, Ἄ, Κύριε Θεέ· ἰδού, ψυχή μου δὲν ἐμολύνθη, ἐπειδή ἀπὸ νεότητός μου ἕως τοῦ νῦν δὲν ἔφαγον θνησιμαῖον ἤ θηριάλωτον, οὐδὲ εἰσῆλθε ποτὲ εἰς τὸ στόμα μου κρέας βδελυκτόν.
15 Καὶ εἶπε πρὸς ἐμέ, Ἰδέ, ἔδωκα εἰς σὲ κόπρον βοὸς ἀντὶ κόπρου ἀνθρωπίνης, καὶ μὲ ταύτην θέλεις ψήσει τὸν ἄρτον σου.
16 Καὶ εἶπε πρὸς ἐμέ, Υἱὲ ἀνθρώπου, ἰδού, ἐγὼ θέλω συντρίψει τὸ ὑποστήριγμα τοῦ ἄρτου ἐν Ἱερουσαλήμ· καὶ θέλουσι τρώγει ἄρτον μὲ ζύγιον καὶ ἐν στενοχωρίᾳ, καὶ θέλουσι πίνει ὕδωρ μὲ μέτρον καὶ ἐν ἀγωνίᾳ·
17 διὰ νὰ καταντήσωσιν ἐνδεεῖς ἄρτου καὶ ὕδατος· καὶ θέλουσιν ἐκθαμβεῖσθαι πρὸς ἀλλήλους, καὶ θέλουσιν ἀναλωθῆ διὰ τὰς ἀνομίας αὑτῶν.