Ezekiel 22
1 Καὶ ἔγεινε λόγος Κυρίου πρὸς ἐμέ, λέγων,
2 Καὶ σύ, υἱὲ ἀνθρώπου, θέλεις κρίνει, θέλεις κρίνει τὴν πόλιν τῶν αἱμάτων; καὶ θέλεις παραστήσει εἰς αὐτήν πάντα τὰ βδελύγματα αὐτῆς;
3 Εἰπὲ λοιπόν, Οὕτω λέγει Κύριος ὁ Θεός· Ὦ πόλις ἐκχέουσα αἵματα ἐν μέσῳ ἑαυτῆς, διὰ νὰ ἔλθῃ ὁ καιρὸς αὐτῆς, καὶ κατασκευάζουσα εἴδωλα ἐναντίον ἑαυτῆς, διὰ νὰ μιαίνηται,
4 ἔγεινας ἔνοχος ἐν τῷ αἵματί σου, τὸ ὁποῖον ἐξέχεας, καὶ ἐμιάνθης ἐν τοῖς εἰδώλοις σου, τὰ ὁποῖα κατεσκεύασας, καὶ ἔκαμες νὰ πλησιάσωσιν αἱ ἡμέραι σου, καὶ ἦλθες μέχρι τῶν ἐτῶν σου· διὰ τοῦτο σὲ κατέστησα ὄνειδος εἰς τὰ ἔθνη καὶ παίγνιον εἰς πάντας τοὺς τόπους.
5 Οἱ πλησίον καὶ οἱ μακρὰν ἀπὸ σοῦ θέλουσιν ἐμπαίξει σέ, μεμολυσμένη κατὰ τὸ ὄνομα, μεγάλη κατὰ τὰς συμφοράς.
6 Ἰδού, οἱ ἄρχοντες τοῦ Ἰσραήλ ἦσαν ἐν σοί, διὰ νὰ χύνωσιν αἷμα, ἕκαστος κατὰ τὴν δύναμιν αὑτοῦ.
7 Ἐν σοὶ κατεφρόνουν πατέρα καὶ μητέρα· ἐν μέσῳ σου ἐφέροντο ἀπατηλῶς πρὸς τὸν ξένον· ἐν σοὶ κατεδυνάστευον τὸν ὀρφανὸν καὶ τὴν χήραν.
8 Τὰ ἅγιά μου κατεφρόνησας καὶ τὰ σάββατά μου ἐβεβήλωσας.
9 Ἐν σοὶ ἦσαν ἄνδρες συκοφάνται διὰ νὰ χύνωσιν αἷμα, καὶ ἐν σοὶ ἔτρωγον ἐπὶ τῶν ὀρέων, ἐν μέσῳ σου πράττουσιν ἀνοσιουργίας.
10 Ἐν σοὶ ἐξεσκέπασαν αἰσχύνην πατρός, ἐν σοὶ ἐταπείνωσαν τὴν ἀποκεχωρισμένην ἐν τῇ ἀκαθαρσίᾳ αὑτῆς.
11 Καὶ ὁ μὲν ἔπραξε βδελυρίαν μετὰ τῆς γυναικὸς τοῦ πλησίον αὑτοῦ, ὁ δὲ ἐμίανεν ἀνοσίως τὴν νύμφην αὑτοῦ, καὶ ἄλλος ἐν σοὶ ἐταπείνωσε τὴν ἀδελφήν αὑτοῦ, τὴν θυγατέρα τοῦ πατρὸς αὑτοῦ.
12 Ἐν σοὶ ἐλάμβανον δῶρα διὰ νὰ ἐκχέωσιν αἷμα· ἔλαβες τόκον καὶ προσθήκην καὶ δι᾿ ἀπάτης σχροκέρδησας ἀπὸ τῶν πλησίον σου, καὶ ἐλησμόνησας ἐμέ, λέγει Κύριος ὁ Θεός.
13 Ἰδού, διὰ τοῦτο ἐκρότησα τὰς χεῖράς μου ἐπὶ τῇ αἰσχροκερδείᾳ σου, τὴν ὁποίαν ἔπραξας, καὶ ἐπὶ τῷ αἵματί σου, τὸ ὁποῖον ἦτο ἐν μέσῳ σου.
14 Θέλει ἀνθέξει ἡ καρδία σου; ἤ θέλουσιν ἔχει δύναμιν αἱ χεῖρές σου, ἐν ἡμέραις καθ᾿ ἅς ἐγὼ θέλω ἐνεργήσει ἐναντίον σου; ἐγὼ ὁ Κύριος ἐλάλησα καὶ θέλω ἐκτελέσει.
15 Καὶ θέλω σὲ διασκορπίσει ἐν τοῖς ἔθνεσι καὶ σὲ διασπείρει εἰς τοὺς τόπους καὶ θέλω ἐξαλείψει ἀπὸ σοῦ τὴν ἀκαθαρσίαν σου.
16 Καὶ θέλεις βεβηλωθῆ ἐν σοὶ ἐνώπιον τῶν ἐθνῶν, καὶ θέλεις γνωρίσει ὅτι ἐγὼ εἶμαι ὁ Κύριος.
17 Καὶ ἔγεινε λόγος Κυρίου πρὸς ἐμέ, λέγων,
18 Υἱὲ ἀνθρώπου, ὁ οἶκος Ἰσραήλ ἔγεινεν εἰς ἐμὲ σκωρία· πάντες εἶναι χαλκὸς καὶ κασσίτερος καὶ σίδηρος καὶ μόλυβδος ἐν τῷ μέσῳ τοῦ χωνευτηρίου· εἶναι σκωρίαι ἀργύρου.
19 Διὰ τοῦτο οὕτω λέγει Κύριος ὁ Θεός· Ἐπειδή πάντες σεῖς ἐγείνετε σκωρίαι, ἰδού, διὰ τοῦτο θέλω σᾶς συνάξει εἰς τὸ μέσον τῆς Ἱερουσαλήμ·
20 καθὼς συνάγουσιν εἰς τὸ μέσον τοῦ χωνευτηρίου τὸν ἄργυρον καὶ τὸν χαλκὸν καὶ τὸν σίδηρον καὶ τὸν μόλυβδον καὶ τὸν κασσίτερον, διὰ νὰ φυσήσωσι τὸ πῦρ ἐπ᾿ αὐτὰ ὥστε νὰ διαλύσωσιν αὐτά, οὕτως ἐν τῷ θυμῷ μου καὶ ἐν τῇ ὀργῇ μου θέλω σᾶς συνάξει καὶ θέλω σᾶς βάλει ἐκεῖ καὶ διαλύσει.
21 Θέλω ἐξάπαντος σᾶς συνάξει, καὶ ἐν τῷ πυρὶ τῆς ὀργῆς μου θέλω ἐμφυσήσει ἐφ᾿ ὑμᾶς καὶ θέλετε διαλυθῆ ἐν τῷ μέσῳ αὐτῆς.
22 Καθὼς ὁ ἄργυρος διαλύεται ἐν μέσῳ τοῦ χωνευτηρίου, οὕτω θέλετε διαλυθῆ ἐν μέσῳ αὐτῆς· καὶ θέλετε γνωρίσει ὅτι ἐγὼ ὁ Κύριος ἐξέχεα τὴν ὀργήν μου ἐφ᾿ ὑμᾶς.
23 Καὶ ἔγεινε λόγος Κυρίου πρὸς ἐμέ, λέγων,
24 Υἱὲ ἀνθρώπου, εἰπὲ πρὸς αὐτήν· Σὺ εἶσαι ἡ γῆ, ἥτις δὲν ἐκαθαρίσθη, καὶ δὲν ἔγεινε βροχή ἐπ᾿ αὐτῆς ἐν τῇ ἡμέρᾳ τῆς ὀργῆς.
25 Ἐν μέσῳ αὐτῆς εἶναι συνωμοσία τῶν προφητῶν αὐτῆς· ὡς λέοντες ὠρυόμενοι, ἁρπάζοντες τὸ θήραμα, κατατρώγουσι ψυχάς· ἔλαβον θησαυροὺς καὶ πολύτιμα πράγματα· ἐπλήθυναν τὰς χήρας αὐτῆς ἐν τῷ μέσῳ αὐτῆς.
26 Οἱ ἱερεῖς αὐτῆς ἠθέτησαν τὸν νόμον μου καὶ ἐβεβήλωσαν τὰ ἅγιά μου· μεταξὺ ἁγίου καὶ βεβήλου δὲν ἔκαμον διαφορὰν καὶ μεταξὺ ἀκαθάρτου καὶ καθαροῦ δὲν ἔκαμον διάκρισιν, καὶ ἔκρυπτον τοὺς ὀφθαλμοὺς αὑτῶν ἀπὸ τῶν σαββάτων μου, καὶ ἐβεβηλούμην ἐν μέσῳ αὐτῶν.
27 Οἱ ἄρχοντες αὐτῆς εἶναι ἐν μέσῳ αὐτῆς ὡς λύκοι ἁρπάζοντες τὸ θήραμα, διὰ νὰ ἐκχέωσιν αἷμα, διὰ νὰ ἀφανίζωσι ψυχάς, διὰ νὰ αἰσχροκερδήσωσιν αἰσχροκέρδειαν.
28 Καὶ οἱ προφῆται αὐτῆς περιήλειφον αὐτοὺς μὲ πηλὸν ἀμάλακτον, βλέποντες ὀράσεις ματαίας καὶ μαντεύοντες πρὸς αὐτοὺς ψεύδη, λέγοντες, Οὕτω λέγει Κύριος ὁ Θεός· ἐνῷ ὁ Κύριος δὲν ἐλάλησεν.
29 Ὁ λαὸς τῆς γῆς μετεχειρίζετο ἀπάτην καὶ ἔκαμνεν ἁρπαγὰς καὶ κατεδυνάστευε τὸν πτωχὸν καὶ τὸν ἐνδεῆ καὶ τὸν ξένον ἠπάτα ἄνευ κρίσεως.
30 Καὶ ἐζήτησα μεταξὺ αὐτῶν ἄνδρα, ὅστις νὰ ἀνεγείρῃ τὸ περίφραγμα καὶ νὰ σταθῇ ἐν τῇ χαλάστρα ἐνώπιόν μου ὑπὲρ τῆς γῆς, διὰ νὰ μή ἐξολοθρεύσω αὐτήν· καὶ δὲν εὕρηκα.
31 Διὰ τοῦτο ἐξέχεα τὴν ὀργήν μου ἐπ᾿ αὐτούς· κατηνάλωσα αὐτοὺς ἐν τῷ πυρὶ τῆς ὀργῆς μου· τὰς ὁδοὺς αὐτῶν ἀνταπέδωκα ἐπὶ τὰς κεφαλὰς αὐτῶν, λέγει Κύριος ὁ Θεός.