Ezekiel 2
1 Καὶ εἶπε πρὸς ἐμέ, Υἱὲ ἀνθρώπου, στῆθι ἐπὶ τοὺς πόδας σου, καὶ θέλω λαλήσει πρὸς σέ.
2 Καὶ καθὼς ἐλάλησε πρὸς ἐμέ, εἰσῆλθεν εἰς ἐμὲ τὸ πνεῦμα καὶ μὲ ἔστησεν ἐπὶ τοὺς πόδας μου, καὶ ἤκουσα τὸν λαλοῦντα πρὸς ἐμέ.
3 Καὶ εἶπε πρὸς ἐμέ, Υἱὲ ἀνθρώπου, ἐγὼ σὲ ἐξαποστέλλω πρὸς τοὺς υἱοὺς Ἰσραήλ, πρὸς ἔθνη ἀποστατικά, τὰ ὁποῖα ἀπεστάτησαν ἀπ᾿ ἐμοῦ· αὐτοὶ καὶ οἱ πατέρες αὐτῶν ἐστάθησαν παραβάται ἐναντίον μου ἕως ταύτης τῆς σήμερον ἡμέρας·
4 καὶ εἶναι υἱοὶ σκληροπρόσωποι καὶ σκληροκάρδιοι. Ἐγὼ σὲ ἐξαποστέλλω πρὸς αὐτούς, καὶ θέλεις εἰπεῖ πρὸς αὐτούς, Οὕτω λέγει Κύριος ὁ Θεός.
5 Καὶ ἐὰν τε ἀκούσωσιν, ἐὰν τε ἀπειθήσωσι, διότι εἶναι οἶκος ἀποστάτης, θέλουσιν ὅμως γνωρίσει ὅτι ἐστάθη προφήτης ἐν μέσῳ αὐτῶν.
6 Καὶ σύ, υἱὲ ἀνθρώπου, μή φοβηθῇς ἀπ᾿ αὐτῶν καὶ ἀπὸ τῶν λόγων αὐτῶν μή δειλιάσῃς, διότι εἶναι ἄκανθαι καὶ σκόλοπες μετὰ σοῦ, καὶ κατοικεῖς μεταξὺ σκορπίων· μή φοβηθῇς ἀπὸ τῶν λόγων αὐτῶν καὶ ἀπὸ προσώπου αὐτῶν μή τρομάξῃς, διότι εἶναι οἶκος ἀποστάτης.
7 Καὶ θέλεις λαλήσει τοὺς λόγους μου πρὸς αὐτούς, ἐὰν τε ἀκούσωσιν, ἐὰν τε ἀπειθήσωσι· διότι εἶναι ἀποστάται.
8 Σὺ ὅμως, υἱὲ ἀνθρώπου, ἄκουε τοῦτο, τὸ ὁποῖον ἐγὼ λαλῶ πρὸς σέ· μή γείνῃς ἀποστάτης ὡς ὁ ἀποστάτης οἶκος· ἄνοιξον τὸ στόμα σου καὶ φάγε τοῦτο, τὸ ὁποῖον ἐγὼ δίδω εἰς σέ.
9 Καὶ εἶδον καὶ ἰδού, χεὶρ ἐξηπλωμένη πρὸς ἐμέ, καὶ ἰδού, ἐν αὐτῇ τόμος βιβλίου.
10 Καὶ ἐξετύλιξεν αὐτὸν ἐνώπιόν μου· καὶ ἦτο γεγραμμένος ἔσωθεν καὶ ἔξωθεν, καὶ ἐν αὐτῷ γεγραμμένοι κλαυθμοὶ καὶ θρηνῳδίαι καὶ οὐαί.