Exodus 15
1 Τότε ἔψαλεν ὁ Μωϋσῆς καὶ οἱ υἱοὶ Ἰσραήλ τὴν ᾠδήν ταύτην πρὸς τὸν Κύριον, καὶ εἶπον λέγοντες, Ἄς ψάλλω πρὸς τὸν Κύριον· διότι ἐδοξάσθη ἐνδόξως· τὸν ἵππον καὶ τὸν ἀναβάτην αὐτοῦ ἔρριψεν εἰς τὴν θάλασσαν.
2 Ὁ Κύριος εἶναι ἡ δύναμίς μου καὶ τὸ σμά μου, καὶ ἐστάθη ἡ σωτηρία μου· αὐτὸς εἶναι Θεὸς μου καὶ θέλω δοξάσει αὐτόν· Θεὸς τοῦ πατρὸς μου, καὶ θέλω ὑψώσει αὐτόν.
3 Ὁ Κύριος εἶναι δυνατὸς πολεμιστής· Κύριος τὸ ὄνομα αὐτοῦ.
4 Τοῦ Φαραὼ τὰς ἁμάξας καὶ τὸ στράτευμα αὐτοῦ ἔρριψεν εἰς τὴν θάλασσαν· καὶ ἐκλεκτοὶ πολέμαρχοι αὐτοῦ κατεποντίσθησαν ἐν τῇ Ἐρυθρᾷ θαλάσσῃ.
5 Αἱ ἄβυσσοι ἐσκέπασαν αὐτούς· ὡς πέτρα κατεβυθίσθησαν εἰς τὰ βάθη.
6 Ἡ δεξιὰ σου, Κύριε, ἐδοξάσθη εἰς δύναμιν· ἡ δεξιὰ σου, Κύριε, συνέτριψε τὸν ἐχθρόν.
7 Καὶ μὲ τὸ μέγεθος τῆς ὑπεροχῆς σου ἐξωλόθρευσας τοὺς ὑπεναντίους σου· ἐξαπέστειλας τὴν ὀργήν σου καὶ κατέφαγεν αὐτοὺς ὡς καλάμην.
8 Καὶ μὲ τὴν πνοήν τοῦ θυμοῦ σου τὰ ὕδατα ἐπεσωρεύθησαν ὁμοῦ· τὰ κύματα ἐστάθησαν ὡς σωρός, αἱ ἄβυσσοι ἔπηξαν ἐν τῷ μέσῳ τῆς θαλάσσης.
9 Ὁ ἐχθρὸς εἶπε, Θέλω καταδιώξει, θέλω καταφθάσει, θέλω διαμοιρασθῆ τὰ λάφυρα· ἡ ψυχή μου θέλει χορτασθῆ ἐπ᾿ αὐτούς· θέλω σύρει τὴν μάχαιράν μου, ἡ χεὶρ μου θέλει ἀφανίσει αὐτούς.
10 Ἐφύσησας μὲ τὸν ἄνεμόν σου καὶ ἡ θάλασσα ἐσκέπασεν αὐτούς· κατεβυθίσθησαν ὡς μόλυβδος εἰς τὰ φοβερὰ ὕδατα.
11 Τίς ὅμοιός σου Κύριε, μεταξὺ τῶν θεῶν; Τίς ὅμοιός σου, ἔνδοξος εἰς ἁγιότητα, θαυμαστὸς εἰς ὕμνους, ἐνεργῶν τεράστια;
12 Ἐξέτεινας τὴν δεξιὰν σου, καὶ ἡ γῆ κατέπιεν αὐτούς.
13 Μὲ τὸ ἔλεός σου ὡδήγησας τὸν λαὸν τοῦτον, τὸν ὁποῖον ἐλύτρωσας· ὡδήγησας αὐτὸν μὲ τὴν δύναμίν σου πρὸς τὴν κατοικίαν τῆς ἁγιότητός σου.
14 Οἱ λαοὶ θέλουσιν ἀκούσει καὶ φρίξει· πόνοι θέλουσι κατακυριεύσει τοὺς κατοίκους τῆς Παλαιστίνης.
15 Τότε θέλουσιν ἐκπλαγῆ οἱ ἡγεμόνες Ἐδώμ· τρόμος θέλει καταλάβει τοὺς ἄρχοντας τοῦ Μωάβ· πάντες οἱ κάτοικοι τῆς Χαναὰν θέλουσιν ἀναλυθῆ.
16 Φόβος καὶ τρόμος θέλει ἐπιπέσει ἐπ᾿ αὐτούς· ἀπὸ τοῦ μεγέθους τοῦ βραχίονός σου θέλουσιν ἀπολιθωθῆ, ἑωσοῦ περάσῃ ὁ λαὸς σου, Κύριε, ἑωσοῦ περάσῃ ὁ λαὸς οὗτος, τὸν ὁποῖον ἀπέκτησας.
17 Θέλεις εἰσαγάγει αὐτοὺς καὶ φυτεύσει αὐτοὺς εἰς τὸ ὄρος τῆς κληρονομίας σου, τὸν τόπον, Κύριε, τὸν ὁποῖον ἡτοίμασας διὰ κατοικίαν σου, τὸ ἁγιαστήριον, Κύριε, τὸ ὁποῖον αἱ χεῖρες σου ἔστησαν.
18 Ὁ Κύριος θέλει βασιλεύει εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων.
19 Διότι εἰσῆλθον οἱ ἵπποι τοῦ Φαραὼ εἰς τὴν θάλασσαν μετὰ τῶν ἁμαξῶν αὐτοῦ καὶ μετὰ τῶν ἱππέων αὐτοῦ, καὶ ὁ Κύριος ἔστρεψεν ἐπ᾿ αὐτοὺς τὰ ὕδατα τῆς θαλάσσης· οἱ δὲ υἱοὶ Ἰσραήλ ἐπέρασαν διὰ ξηρᾶς ἐν τῷ μέσῳ τῆς θαλάσσης.
20 Μαριὰμ δὲ ἡ προφῆτις, ἡ ἀδελφή τοῦ Ἀαρὼν ἔλαβε τὸ τύμπανον ἐν τῇ χειρὶ αὑτῆς καὶ πᾶσαι αἱ γυναῖκες ἐξῆλθον κατόπιν αὐτῆς μετὰ τυμπάνων καὶ χορῶν.
21 Καὶ ἡ Μαριὰμ ἀνταπεκρίνετο πρὸς αὐτούς, λέγουσα, Ψάλλετε εἰς τὸν Κύριον· διότι ἐδοξάσθη ἐνδόξως· τὸν ἵππον καὶ τὸν ἀναβάτην αὐτοῦ ἔρριψεν εἰς θάλασσαν.
22 Τότε ἐσήκωσεν ὁ Μωϋσῆς τοὺς Ἰσραηλίτας ἀπὸ τῆς Ἐρυθρᾶς θαλάσσης, καὶ ἐξῆλθον εἰς τὴν ἔρημον Σούρ· καὶ περιεπάτουν τρεῖς ἡμέρας ἐν τῇ ἐρήμῳ καὶ δὲν εὕρισκον ὕδωρ.
23 Καὶ ἐκεῖθεν ἦλθον εἰς Μερρᾶν· δὲν ἠδύναντο ὅμως νὰ πίωσιν ἐκ τῶν ὑδάτων τῆς Μερρᾶς, διότι ἦσαν πικρά· διὰ τοῦτο καὶ ἐπωνομάσθη Μερρᾶ.
24 Καὶ ἐγόγγυζεν ὁ λαὸς κατὰ τοῦ Μωϋσέως, λέγων, Τί θέλομεν πίει;
25 Ὁ δὲ Μωϋσῆς ἑβόησε πρὸς τὸν Κύριον· καὶ ἔδειξεν εἰς αὐτὸν ὁ Κύριος ξύλον, τὸ ὁποῖον ὅτε ἔρριψεν εἰς τὰ ὕδατα, τὰ ὕδατα ἐγλυκάνθησαν. Ἐκεῖ ἔδωκεν εἰς αὐτοὺς παραγγελίαν καὶ διάταγμα, καὶ ἐκεῖ ἐδοκίμασεν αὐτούς·
26 καὶ εἶπεν, Ἐὰν ἀκούσῃς ἐπιμελῶς τὴν φωνήν Κυρίου τοῦ Θεοῦ σου καὶ πράττῃς τὸ ἀρεστὸν εἰς τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτοῦ καὶ δώσῃς ἀκρόασιν εἰς τὰς ἐντολὰς αὐτοῦ καὶ φυλάξῃς πάντα τὰ προστάγματα αὐτοῦ, δὲν θέλω φέρει ἐπὶ σὲ οὐδεμίαν ἐκ τῶν νόσων, τὰς ὁποίας ἔφερα κατὰ τῶν Αἰγυπτίων· διότι ἐγὼ εἶμαι ὁ Κύριος ὁ θεραπεύων σε.
27 Ἔπειτα ἦλθον εἰς Αἰλείμ, ὅπου ἦσαν δώδεκα πηγαὶ ὑδάτων καὶ ἑβδομήκοντα δένδρα φοινίκων· καὶ ἐκεῖ ἐστρατοπέδευσαν πλησίον τῶν ὑδάτων.