Acts 28
1 Καὶ ἀφοῦ διεσώθησαν, τότε ἐγνώρισαν ὅτι ἡ νῆσος ὀνομάζεται Μελίτη.
2 Οἱ δὲ βάρβαροι ἔδειξαν εἰς ἡμᾶς οὐ τὴν τυχοῦσαν φιλανθρωπίαν· διότι ἀνάψαντες πυράν, ὑπεδέχθησαν πάντας ἡμᾶς διὰ τὴν ἐπικειμένην βροχήν καὶ διὰ τὸ ψῦχος.
3 Ὅτε δὲ ὁ Παῦλος, συσσωρεύσας πλῆθος φρυγάνων, ἔβαλεν ἐπὶ τὴν πυράν, ἔχιδνα ἐξελθοῦσα ἐκ τῆς θερμότητος προσεκολλήθη εἰς τὴν χεῖρα αὐτοῦ.
4 Ὡς δὲ εἶδον οἱ βάρβαροι τὸ θηρίον κρεμάμενον ἐκ τῆς χειρὸς αὐτοῦ, ἔλεγον πρὸς ἀλλήλους· Βεβαίως φονεὺς εἶναι ὁ ἄνθρωπος οὗτος, τὸν ὁποῖον διασωθέντα ἐκ τῆς θαλάσσης ἡ θεία δίκη δὲν ἀφῆκε νὰ ζῇ.
5 Καὶ αὐτὸς μὲν ἀπετίναξε τὸ θηρίον εἰς τὸ πῦρ καὶ δὲν ἔπαθεν οὐδὲν κακόν·
6 ἐκεῖνοι δὲ ἐπρόσμενον ὅτι ἔμελλε νὰ πρησθῇ ἤ ἐξαίφνης νὰ πέσῃ κάτω νεκρός. Ἀφοῦ ὅμως ἐπρόσμενον πολλήν ὥραν καὶ ἔβλεπον ὅτι οὐδὲν κακὸν ἐγίνετο εἰς αὐτόν, μεταβαλόντες στοχασμὸν ἔλεγον ὅτι εἶναι Θεός.
7 Εἰς τὰ πέριξ δὲ τοῦ τόπου ἐκείνου ἦσαν κτήματα τοῦ πρώτου τῆς νήσου ὀνομαζομένου Ποπλίου, ὅστις ἀναδεχθεὶς ἡμᾶς, ἐξένισε φιλοφρόνως τρεῖς ἡμέρας.
8 Συνέβη δὲ νὰ ἦναι κατάκειτος ὁ πατήρ τοῦ Ποπλίου, πάσχων πυρετὸν καὶ δυσεντερίαν· πρὸς τὸν ὁποῖον εἰσελθὼν ὁ Παῦλος καὶ προσευχηθείς, ἐπέθεσεν ἐπ᾿ αὐτὸν τὰς χεῖρας καὶ ἰάτρευσεν αὐτόν.
9 Τούτου λοιπὸν γενομένου καὶ οἱ λοιποί, ὅσοι εἶχον ἀσθενείας ἐν τῇ νήσῳ, προσήρχοντο καὶ ἐθεραπεύοντο·
10 οἵτινες καὶ μὲ τιμὰς πολλὰς ἐτίμησαν ἡμᾶς καὶ ὅτε ἐμέλλομεν νὰ ἀναχωρήσωμεν, ἐφωδίασαν μὲ τὰ χρειώδη.
11 Μετὰ δὲ τρεῖς μῆνας ἀπεπλεύσαμεν ἐπὶ πλοίου Ἀλεξανδρινοῦ, μὲ σημαίαν τῶν Διοσκούρων, τὸ ὁποῖον εἶχε παραχειμάσει ἐν τῇ νήσῳ,
12 καὶ φθάσαντες εἰς τὰς Συρακούσας, ἐμείναμεν τρεῖς ἡμέρας·
13 ἐκεῖθεν δὲ περιπλεύσαντες κατηντήσαμεν εἰς Ῥήγιον, καὶ μετὰ μίαν ἡμέραν, πνεύσαντος νότου, τὴν δευτέραν ἡμέραν ἤλθομεν εἰς Ποτιόλους·
14 ὅπου εὑρόντες ἀδελφούς, παρεκαλέσθημεν νὰ μείνωμεν παρ᾿ αὐτοῖς ἑπτὰ ἡμέρας, καὶ οὕτως ἤλθομεν εἰς τὴν Ῥώμην.
15 Ἐκεῖθεν δὲ ἀκούσαντες οἱ ἀδελφοὶ τὰ περὶ ἡμῶν, ἐξῆλθον εἰς ἀπάντησιν ἡμῶν ἕως τοῦ Ἀππίου Φόρου καὶ τῶν Τριῶν Ταβερνῶν, τοὺς ὁποίους ἰδὼν ὁ Παῦλος, ηὐχαρίστησε τὸν Θεὸν καὶ ἔλαβε θάρρος.
16 Ὅτε δὲ ἤλθομεν εἰς Ῥώμην, ὁ ἑκατόνταρχος παρέδωκε τοὺς δεσμίους εἰς τὸν στρατοπεδάρχην· εἰς τὸν Παῦλον ὅμως συνεχωρήθη νὰ μένῃ καθ᾿ ἑαυτὸν μετὰ τοῦ στρατιώτου, ὅστις ἐφύλαττεν αὐτόν.
17 Μετὰ δὲ τρεῖς ἡμέρας συνεκάλεσεν ὁ Παῦλος τοὺς ὄντας τῶν Ἰουδαίων πρώτους· καὶ ἀφοῦ συνῆλθον, ἔλεγε πρὸς αὐτούς· Ἄνδρες ἀδελφοί, ἐγὼ οὐδὲν ἐναντίον πράξας εἰς τὸν λαὸν ἤ εἰς τὰ ἔθιμα τὰ πατρῷα, παρεδόθην ἐξ Ἱεροσολύμων δέσμιος εἰς τὰς χεῖρας τῶν Ῥωμαίων·
18 οἵτινες ἀφοῦ μὲ ἀνέκριναν, ἤθελον νὰ μὲ ἀπολύσωσι, διότι οὐδεμία αἰτία θανάτου ὑπῆρχεν ἐν ἐμοί.
19 Ἐπειδή δὲ ἀντέλεγον οἱ Ἰουδαῖοι, ἠναγκάσθην νὰ ἐπικαλεσθῶ τὸν Καίσαρα, οὐχὶ ὡς ἔχων νὰ κατηγορήσω κατὰ τι τὸ ἔθνος μου.
20 Διὰ ταύτην λοιπὸν τὴν αἰτίαν σᾶς ἐκάλεσα, διὰ νὰ σᾶς ἴδω καὶ ὁμιλήσω· διότι ἕνεκα τῆς ἐλπίδος τοῦ Ἰσραήλ φορῶ ταύτην τὴν ἅλυσιν.
21 Οἱ δὲ εἶπον πρὸς αὐτόν· Ἡμεῖς οὔτε γράμματα ἐλάβομεν περὶ σοῦ ἀπὸ τῆς Ἰουδαίας, οὔτε ἐλθὼν τις ἐκ τῶν ἀδελφῶν ἀπήγγειλεν ἤ ἐλάλησέ τι κακὸν περὶ σοῦ.
22 Ἐπιθυμοῦμεν δὲ νὰ ἀκούσωμεν παρὰ σοῦ τί φρονεῖς διότι περὶ τῆς αἰρέσεως ταύτης εἶναι γνωστὸν εἰς ἡμᾶς ὅτι πανταχοῦ ἀντιλέγεται.
23 Καὶ ἀφοῦ διώρισαν εἰς αὐτὸν ἡμέραν, ἦλθον πρὸς αὐτὸν πολλοὶ εἰς τὸ κατάλυμα, εἰς τοὺς ὁποίους ἐξέθεσε διὰ μαρτυριῶν τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ καὶ ἔπειθεν αὐτοὺς εἰς τὰ περὶ τοῦ Ἰησοῦ ἀπὸ τε τοῦ νόμου τοῦ Μωϋσέως καὶ τῶν προφητῶν ἀπὸ πρωΐ ἕως ἑσπέρας.
24 Καὶ ἄλλοι μὲν ἐπείθοντο εἰς τὰ λεγόμενα, ἄλλοι δὲ ἠπίστουν.
25 Ἀσύμφωνοι δὲ ὄντες πρὸς ἀλλήλους ἀνεχώρουν, ἀφοῦ ὁ Παῦλος εἶπεν ἕνα λόγον, ὅτι καλῶς ἐλάλησε τὸ Πνεῦμα τὸ Ἃγιον πρὸς τοὺς πατέρας ἡμῶν διὰ Ἡσαΐου τοῦ προφήτου,
26 λέγον· Ὕπαγε πρὸς τὸν λαὸν τοῦτον καὶ εἰπέ· Μὲ τὴν ἀκοήν θέλετε ἀκούσει καὶ δὲν θέλετε ἐννοήσει, καὶ βλέποντες θέλετε ἰδεῖ καὶ δὲν θέλετε καταλάβει·
27 διότι ἐπαχύνθη ἡ καρδία τοῦ λαοῦ τούτου, καὶ μὲ τὰ ὦτα βαρέως ἤκουσαν καὶ τοὺς ὀφθαλμοὺς αὑτῶν ἔκλεισαν, μήποτε ἴδωσι μὲ τοὺς ὀφθαλμοὺς καὶ ἀκούσωσι μὲ τὰ ὦτα καὶ νοήσωσι μὲ τὴν καρδίαν καὶ ἐπιστρέψωσι, καὶ ἰατρεύσω αὐτούς.
28 Γνωστὸν λοιπὸν ἔστω εἰς ἐσᾶς ὅτι εἰς τὰ ἔθνη ἀπεστάλη τὸ σωτήριον τοῦ Θεοῦ, αὐτοὶ καὶ θέλουσιν ἀκούσει.
29 Καὶ ἀφοῦ εἶπε ταῦτα ἀνεχώρησαν οἱ Ἰουδαῖοι ἔχοντες πολλήν συζήτησιν πρὸς ἀλλήλους.
30 Ἔμεινε δὲ ὁ Παῦλος δύο ὁλόκληρα ἔτη ἐν ἰδιαιτέρᾳ μισθωτῇ οἰκίᾳ καὶ ἐδέχετο πάντας τοὺς ἐρχομένους πρὸς αὐτόν,
31 κηρύττων τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ καὶ διδάσκων μετὰ πάσης παρρησίας ἀκωλύτως τὰ περὶ τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ.