2 Samuel 22
1 Καὶ ἐλάλησεν ὁ Δαβὶδ πρὸς τὸν Κύριον τοὺς λόγους τῆς ᾠδῆς ταύτης, καθ᾿ ἥν ἡμέραν ὁ Κύριος ἠλευθέρωσεν αὐτὸν ἐκ χειρὸς πάντων τῶν ἐχθρῶν αὐτοῦ καὶ ἐκ χειρὸς τοῦ Σαούλ·
2 καὶ εἶπεν, Ὁ Κύριος εἶναι πέτρα μου καὶ φρούριόν μου καὶ ἐλευθερωτής μου·
3 ὁ Θεὸς εἶναι ὁ βράχος μου· ἐπ᾿ αὐτὸν θέλω ἐλπίζει· ἡ ἀσπὶς μου καὶ τὸ κέρας τῆς σωτηρίας μου, ὁ ὑψηλὸς πύργος μου καὶ ἡ καταφυγή μου, ὁ σωτήρ μου· σὺ ἔσωσάς με ἐκ τῆς ἀδικίας.
4 Θέλω ἐπικαλεσθῆ τὸν ἀξιμνητον Κύριον, καὶ ἐκ τῶν ἐχθρῶν μου θέλω σωθῆ.
5 Ὅτε τοῦ θανάτου τὰ κύματα μὲ περιεκύκλωσαν, χείμαρροι ἀνομίας μὲ κατετρόμαξαν,
6 οἱ πόνοι τοῦ δου μὲ περιεκύκλωσαν, αἱ παγίδες τοῦ θανάτου μὲ ἔφθασαν,
7 ἐν τῇ στενοχωρίᾳ μου ἐπεκαλέσθην τὸν Κύριον, καὶ πρὸς τὸν Θεὸν μου ἐβόησα· καὶ ἤκουσε τῆς φωνῆς μου ἐκ τοῦ ναοῦ αὑτοῦ, καὶ ἡ κραυγή μου ἦλθεν εἰς τὰ ὦτα αὐτοῦ.
8 Τότε ἐσαλεύθη καὶ ἔντρομος ἔγεινεν ἡ γῇ· τὰ θεμέλια τοῦ οὐρανοῦ ἐταράχθησαν καὶ ἐσαλεύθησαν, διότι ὠργίσθη.
9 Καπνὸς ἀνέβαινεν ἐκ τῶν μυκτήρων αὐτοῦ, καὶ πῦρ κατατρῶγον ἐκ τοῦ στόματος αὐτοῦ· ἄνθρακες ἀνήφθησαν ἀπ᾿ αὐτοῦ.
10 Καὶ ἔκλινε τοὺς οὐρανοὺς καὶ κατέβη, καὶ γνόφος ὑπὸ τοὺς πόδας αὐτοῦ.
11 Καὶ ἐπέβη ἐπὶ χερουβεὶμ καὶ ἐπέταξε, καὶ ἐφάνη ἐπὶ πτερύγων ἀνέμων.
12 Καὶ ἔθεσε σκηνήν πέριξ αὑτοῦ τὸ σκότος, ὕδατα ζοφερά, νέφη πυκνὰ τῶν ἀέρων.
13 Ἄνθρακες πυρὸς ἐξεκαύθησαν ἐκ τῆς λάμψεως τῆς ἔμπροσθεν αὐτοῦ.
14 Ἐβρόντησεν ὁ Κύριος ἐξ οὐρανοῦ, καὶ ὁ Ὕψιστος ἔδωκε τὴν φωνήν αὑτοῦ.
15 Καὶ ἀπέστειλε βέλη καὶ ἐσκόρπισεν αὐτούς· ἀστραπάς, καὶ συνετάραξεν αὐτούς.
16 Καὶ ἐφάνησαν οἱ πυθμένες τῆς θαλάσσης, ἀνεκαλύφθησαν τὰ θεμέλια τῆς οἰκουμένης, εἰς τὴν ἐπιτίμησιν τοῦ Κυρίου, ἀπὸ τοῦ φυσήματος τῆς πνοῆς τῶν μυκτήρων αὐτοῦ.
17 Ἐξαπέστειλεν ἐξ ὕψους· ἔλαβέ με· εἵλκυσέ με ἐξ ὑδάτων πολλῶν.
18 Ἠλευθέρωσέ με ἐκ τοῦ δυνατοῦ ἐχθροῦ μου, καὶ ἐκ τῶν μισούντων με, διότι ἦσαν δυνατώτεροί μου.
19 Προέφθασάν με ἐν τῇ ἡμέρᾳ τῆς θλίψεώς μου· ἀλλ᾿ ὁ Κύριος ἐστάθη τὸ ἀντιστήριγμά μου·
20 Καὶ ἐξήγαγέ με εἰς εὐρυχωρίαν· ἠλευθέρωσέ με, διότι ηὐδόκησεν εἰς ἐμέ.
21 Ἀντήμειψέ με ὁ Κύριος κατὰ τὴν δικαιοσύνην μου· κατὰ τὴν καθαρότητα τῶν χειρῶν μου ἀνταπέδωκεν εἰς ἐμέ.
22 Διότι ἐφύλαξα τὰς ὁδοὺς τοῦ Κυρίου καὶ δὲν ἠσέβησα ἐκκλίνας ἀπὸ τοῦ Θεοῦ μου.
23 Διότι πᾶσαι αἱ κρίσεις αὐτοῦ ἦσαν ἔμπροσθέν μου· καὶ ἀπὸ τῶν διαταγμάτων αὐτοῦ δέν ἀπεμακρύνθην.
24 Καὶ ἐστάθην ἄμεμπτος πρὸς αὐτόν, καὶ ἐφυλάχθην ἀπὸ τῆς ἀνομίας μου.
25 Καὶ ἀνταπέδωκεν εἰς ἐμὲ ὁ Κύριος κατὰ τὴν δικαιοσύνην μου, κατὰ τὴν καθαρότητά μου ἔμπροσθεν τῶν ὀφθαλμῶν αὑτοῦ.
26 Μετὰ ὁσίου, ὅσιος θέλεις εἶσθαι, μετὰ ἀνδρὸς τελείου, τέλειος θέλεις εἶσθαι·
27 μετὰ καθαροῦ, καθαρὸς θέλεις εἶσθαι· καὶ μετὰ διεστραμμένου διεστραμμένα θέλεις φερθῆ.
28 Καὶ θέλεις σώσει λαὸν τεθλιμμένον· ἐπὶ δὲ τοὺς ὑπερηφάνους οἱ ὀφθαλμοὶ σου εἶναι, διὰ νὰ ταπεινώσῃς αὐτούς,
29 διότι σὺ εἶσαι ὁ λύχνος μου, Κύριε· καὶ ὁ Κύριος θέλει φωτίσει τό σκότος μου.
30 Διότι διὰ σοῦ θέλω διασπάσει στράτευμα· διὰ τοῦ Θεοῦ μου θέλω ὑπερπηδήσει τεῖχος.
31 Τοῦ Θεοῦ, ἡ ὁδὸς αὐτοῦ εἶναι ἄμωμος, ὁ λόγος τοῦ Κυρίου εἶναι δεδοκιμασμένος· εἶναι ἀσπὶς πάντων τῶν ἐλπιζόντων ἐπ᾿ αὐτόν.
32 Διότι τίς Θεός, πλήν τοῦ Κυρίου; καὶ τίς φρούριον, πλήν τοῦ Θεοῦ ἡμῶν·
33 ὁ Θεὸς εἶναι τὸ κραταιὸν ὀχύρωμά μου· καὶ καθιστῶν ἄμωμον τὴν ὁδὸν μου.
34 Κάμνει τοὺς πόδας μου ὡς τῶν ἐλάφων καὶ μὲ στήνει ἐπὶ τοὺς ὑψηλοὺς τόπους μου.
35 Διδάσκει τὰς χεῖράς μου εἰς πόλεμον, καὶ ἔκαμε τόξον χαλκοῦν τοὺς βραχίονάς μου.
36 Καὶ ἔδωκας εἰς ἐμὲ τὴν ἀσπίδα τῆς σωτηρίας σου· καὶ ἡ ἀγαθότης σου μὲ ἐμεγάλυνεν.
37 Σὺ ἐπλάτυνας τὰ βήματά μου ὑποκάτω μου, καὶ οἱ πόδες μου δὲν ἐκλονίσθησαν.
38 Κατεδίωξα τοὺς ἐχθροὺς μου καὶ ἠφάνισα αὐτούς· καὶ δὲν ἐπέστρεψα ἑωσοῦ συνετέλεσα αὐτούς.
39 Καὶ συνετέλεσα αὐτούς, καὶ δὲν ἠδυνήθησαν νὰ ἀνεγερθῶσιν· καὶ ἔπεσον ὑπὸ τοὺς πόδας μου.
40 Καὶ περιέζωσάς με δύναμιν εἰς πόλεμον· συνέκαμψας ὑποκάτω μου τοὺς ἐπανισταμένους ἐπ᾿ ἐμέ.
41 Καὶ ἔκαμες τοὺς ἐχθροὺς μου νὰ στρέψωσιν εἰς ἐμὲ τὰ νῶτα, καὶ ἐξωλόθρευσα τοὺς μισοῦντάς με.
42 Περιέβλεψαν, ἀλλ᾿ οὐδεὶς ὁ σώζων· ἐβόησαν πρὸς τὸν Κύριον, καὶ δὲν εἰσήκουσεν αὐτῶν.
43 Καὶ κατελέπτυνα αὐτοὺς ὡς τὴν σκόνην τῆς γῆς· συνέτριψα αὐτοὺς ὡς τὸν πηλὸν τῆς ὁδοῦ καὶ κατεπάτησα αὐτούς.
44 Καὶ ἠλευθέρωσάς με ἐκ τῶν ἀντιλογιῶν τοῦ λαοῦ μου· κατέστησάς με κεφαλήν ἐθνῶν· λαός, τὸν ὁποῖον δὲν ἐγνώρισα, ἐδούλευσεν εἰς ἐμέ.
45 Ξένοι ὑπετάχθησαν εἰς ἐμέ· μόλις ἤκουσαν, καὶ ὑπήκουσαν εἰς ἐμέ.
46 Ξένοι παρελύθησαν καὶ κατετρόμαξαν ἐκ τῶν ἀποκρύφων τόπων αὑτῶν.
47 Ζῇ Κύριος· καὶ εὐλογημένον τὸ φρούριόν μου· καὶ ἄς ὑψωθῇ ὁ Θεός, τὸ φρούριον τῆς σωτηρίας μου.
48 Ὁ Θεός, ὁ ἐκδικῶν με καὶ ὑποτάττων τοὺς λαοὺς ὑποκάτω μου·
49 Καὶ ὁ ἐξαγαγὼν με ἐκ τῶν ἐχθρῶν μου· σύ, ναί, μὲ ὑψόνεις ὑπεράνω τῶν ἐπανισταμένων ἐπ᾿ ἐμέ· ἠλευθέρωσάς με ἀπὸ ἀνδρὸς ἀδίκου.
50 Διὰ τοῦτο θέλω σὲ ὑμνεῖ, Κύριε, μεταξὺ τῶν ἐθνῶν καὶ εἰς τὸ ὄνομά σου θέλω ψάλλει.
51 Αὐτὸς μεγαλύνει τὰς σωτηρίας τοῦ βασιλέως αὑτοῦ· καὶ κάμνει ἔλεος εἰς τὸν κεχρισμένον αὑτοῦ, εἰς τὸν Δαβὶδ καὶ εἰς τὸ σπέρμα αὐτοῦ ἕως αἰῶνος.