2 Samuel 2
1 Μετὰ δὲ ταῦτα ἠρώτησεν ὁ Δαβὶδ τὸν Κύριον, λέγων, νὰ ἀναβῶ εἴς τινα τῶν πόλεων Ἰούδα; Ὁ δὲ Κύριος εἶπε πρὸς αὐτόν, Ἀνάβα. Καὶ εἶπεν ὁ Δαβίδ, ποῦ νὰ ἀναβῶ; Ὁ δὲ εἶπεν, εἰς Χεβρών.
2 Ἀνέβη λοιπὸν ἐκεῖ ὁ Δαβὶδ καὶ αἱ δύο γυναῖκες αὐτοῦ, Ἀχινοὰμ ἡ Ἰεζραηλίτις καὶ Ἀβιγαία ἡ γυνή Νάβαλ τοῦ Καρμηλίτου.
3 Καὶ τοὺς ἄνδρας τοὺς μετ᾿ αὐτοῦ ἀνεβίβασεν ὁ Δαβίδ, ἕκαστον μετὰ τῆς οἰκογενείας αὐτοῦ· καὶ κατῴκησαν ἐν ταῖς πόλεσι Χεβρών.
4 Καὶ ἦλθον οἱ ἄνδρες Ἰούδα καὶ ἔχρισαν ἐκεῖ τὸν Δαβὶδ βασιλέα ἐπὶ τὸν οἶκον Ἰούδα. Καὶ ἀπήγγειλαν πρὸς τὸν Δαβίδ, λέγοντες, Οἱ ἄνδρες τῆς Ἰαβεὶς-γαλαὰδ ἦσαν οἱ θάψαντες τὸν Σαούλ.
5 Καὶ ἀπέστειλεν ὁ Δαβὶδ μηνυτὰς πρὸς τοὺς ἄνδρας τῆς Ἰαβεὶς-γαλαὰδ καὶ εἶπε πρὸς αὐτούς, Εὐλογημένοι νὰ ἦσθε παρὰ τοῦ Κυρίου, διότι ἐκάμετε τὸ ἔλεος τοῦτο εἰς τὸν κύριόν σας, εἰς τὸν Σαούλ, καὶ ἐθάψατε αὐτόν!
6 εἴθε λοιπὸν τώρα νὰ κάμῃ ὁ Κύριος πρὸς ἐσᾶς ἔλεος καὶ ἀλήθειαν! καὶ ἐγὼ προσέτι θέλω ἀνταποδώσει εἰς ἐσᾶς τὸ καλὸν τοῦτο, ἐπειδή ἐκάμετε τοῦτο τὸ πρᾶγμα·
7 τώρα λοιπόν, ἄς κραταιωθῶσιν αἱ χεῖρές σας, καὶ γίνεσθε ἀνδρεῖοι διότι ὁ κύριός σας ὁ Σαοὺλ ἀπέθανε, καὶ προσέτι ὁ οἶκος Ἰούδα ἔχρισαν ἐμὲ βασιλέα ἐφ᾿ ἑαυτῶν.
8 Ὁ Ἀβενήρ ὅμως, ὁ υἱὸς τοῦ Νήρ, ὁ ἀρχιστράτηγος τοῦ Σαούλ, ἔλαβε τὸν Ἴς-βοσθέ, υἱὸν τοῦ Σαούλ, καὶ διεβίβασεν αὐτὸν εἰς Μαχαναΐμ,
9 καὶ ἔκαμεν αὐτὸν βασιλέα ἐπὶ τῆς Γαλαάδ, καὶ ἐπὶ τῶν Ἀσσουριτῶν, καὶ ἐπὶ τῆς Ἰεζραέλ, καὶ ἐπὶ τοῦ Ἐφραΐμ, καὶ ἐπὶ τοῦ Βενιαμίν, καὶ ἐπὶ παντὸς τοῦ Ἰσραήλ.
10 Τεσσαράκοντα ἐτῶν ἦτο Ἴς-βοσθὲ ὁ υἱὸς τοῦ Σαούλ, ὅτε ἔγεινε βασιλεὺς ἐπὶ τὸν Ἰσραήλ· καὶ ἐβασίλευσε δύο ἔτη· ὁ οἶκος ὅμως Ἰούδα ἠκολούθησε τὸν Δαβίδ.
11 Καὶ ὁ ἀριθμὸς τῶν ἡμερῶν, καθ᾿ ἅς ἐβασίλευσεν ὁ Δαβὶδ ἐν Χεβρὼν ἐπὶ τοῦ οἴκου Ἰούδα, ἦσαν ἑπτὰ ἔτη καὶ ἕξ μῆνες.
12 Ἐξῆλθε δὲ Ἀβενήρ ὁ υἱὸς τοῦ Νήρ καὶ οἱ δοῦλοι τοῦ Ἴς-βοσθέ, υἱοῦ τοῦ Σαούλ, ἐκ Μαχαναΐμ εἰς Γαβαών.
13 Καὶ Ἰωάβ, ὁ υἱὸς τῆς Σερουΐας, καὶ οἱ δοῦλοι τοῦ Δαβὶδ ἐξῆλθον καὶ συναπηντήθησαν πλησίον τοῦ ὑδροστασίου τῆς Γαβαών· καὶ ἐκάθησαν οἱ μὲν ἐντεῦθεν τοῦ ὑδροστασίου, οἱ δὲ ἐκεῖθεν τοῦ ὑδροστασίου.
14 Καὶ εἶπεν ὁ Ἀβενήρ πρὸς τὸν Ἰωάβ, Ἄς σηκωθῶσι τώρα οἱ νέοι καὶ ἄς παίξωσιν ἔμπροσθεν ἡμῶν. Καὶ εἶπεν ὁ Ἰωάβ, Ἄς σηκωθῶσιν.
15 Ἐσηκώθησαν λοιπὸν καὶ ἐπέρασαν κατὰ ἀριθμόν, δώδεκα ἐκ τοῦ Βενιαμίν, ἀπὸ μέρους τοῦ Ἴς-βοσθέ, υἱοῦ τοῦ Σαούλ, καὶ δώδεκα ἐκ τῶν δούλων τοῦ Δαβίδ.
16 Καὶ ἐπίασαν ἕκαστος τὸν πλησίον αὑτοῦ ἀπὸ τῆς κεφαλῆς, καὶ διεπέρασε τὴν μάχαιραν αὑτοῦ εἰς τὴν πλευρὰν τοῦ πλησίον αὑτοῦ, καὶ ἔπεσον ὁμοῦ· ὅθεν ὁ τόπος ἐκεῖνος νομάσθη Χελκὰθ-ἀσουρείμ, ὅστις εἶναι ἐν Γαβαών.
17 Καὶ ἔγεινεν μάχη σκληροτάτη κατ᾿ ἐκείνην τὴν ἡμέραν· καὶ ὁ Ἀβενήρ καὶ οἱ ἄνδρες Ἰσραήλ ἐνικήθησαν ὑπὸ τῶν δούλων τοῦ Δαβίδ.
18 Ἦσαν δὲ ἐκεῖ οἱ τρεῖς υἱοὶ τῆς Σερουΐας, Ἰωὰβ καὶ Ἀβισαὶ καὶ Ἀσαήλ· ὁ δὲ Ἀσαήλ ἦτο ἐλαφρὸς τοὺς πόδας, ὡς μία τῶν δορκάδων τῶν ἐν ἀγρῷ.
19 Καὶ κατεδίωξεν ὁ Ἀσαήλ ὀπίσω τοῦ Ἀβενήρ· καὶ τρέχων, δὲν ἐξέκλινεν εἰς τὰ δεξιὰ οὐδὲ εἰς τὰ ἀριστερά, ἐξόπισθεν τοῦ Ἀβενήρ.
20 Καὶ ἔβλεψεν ὁ Ἀβενήρ εἰς τὰ ὀπίσω αὑτοῦ καὶ εἶπε, Σὺ εἶσαι ὁ Ἀσαήλ; Ὁ δὲ ἀπεκρίθη, Ἐγώ.
21 Καὶ εἶπε πρὸς αὐτὸν ὁ Ἀβενήρ, Στρέψον σὺ εἰς τὰ δεξιὰ ἤ εἰς τὰ ἀριστερά, καὶ πίασον τινὰ ἐκ τῶν νέων καὶ λάβε εἰς σεαυτὸν τὴν πανοπλίαν αὐτοῦ· πλήν δὲν ἠθέλησεν ὁ Ἀσαήλ νὰ ἐκκλίνῃ ἀπὸ ὄπισθεν αὐτοῦ.
22 Καὶ πάλιν εἶπεν ὁ Ἀβενήρ πρὸς τὸν Ἀσαήλ, Στρέψον ἀπὸ ὄπισθέν μου· διὰ τί νὰ σὲ κτυπήσω ἕως ἐδάφους; πῶς θέλω σηκώσει τότε τὸ πρόσωπόν μου πρὸς Ἰωὰβ τὸν ἀδελφὸν σου;
23 Ἀλλὰ δὲν ἤθελε νὰ στρέψῃ· ὅθεν ἐπάταξεν αὐτὸν ὁ Ἀβενήρ μὲ τὸ ὄπισθεν τοῦ δόρατος αὑτοῦ εἰς τὴν πέμπτην πλευράν, καὶ ἐξῆλθε τὸ δόρυ ἀπὸ τῶν ὀπισθίων αὐτοῦ, καὶ ἔπεσεν ἐκεῖ καὶ ἀπέθανεν ἐν τῷ αὐτῷ τόπῳ· καὶ ὅσοι ἤρχοντο εἰς τὸν τόπον, ὅπου ὁ Ἀσαήλ ἔπεσε καὶ ἀπέθανεν, ἵσταντο.
24 Ὁ δὲ Ἰωὰβ καὶ ὁ Ἀβισαὶ κατεδίωκον ὀπίσω τοῦ Ἀβενήρ· καὶ ὁ ἥλιος ἔδυεν ὅτε αὐτοὶ ἦλθον ἕως τοῦ βουνοῦ Ἀμμά, τὸ ὁποῖον εἶναι ἀπέναντι Γιά, κατὰ τὴν ὁδὸν τῆς ἐρήμου Γαβαών.
25 Καὶ συνηθροίσθησαν οἱ υἱοὶ Βενιαμὶν ὀπίσω τοῦ Ἀβενήρ, καὶ ἔγειναν ἕν σῶμα καὶ ἐστάθησαν ἐπὶ τῆς κορυφῆς τινὸς βουνοῦ.
26 Τότε ὁ Ἀβενήρ ἐφώνησε πρὸς τὸν Ἰωὰβ καὶ εἶπε, Θέλει κατατρώγει ἀκαταπαύστως ἡ ῥομφαία; δὲν ἐξεύρεις ὅτι πικρία θέλει εἶσθαι εἰς τὸ τέλος; ἕως πότε λοιπὸν δὲν θέλεις προστάξει τὸν λαὸν νὰ ἐπιστρέψῃ ἀπὸ τοῦ νὰ καταδιώκωσι τοὺς ἀδελφοὺς αὑτῶν;
27 Καὶ εἶπεν ὁ Ἰωάβ, Ζῇ ὁ Θεός, ἐὰν δὲν ἤθελες λαλήσει, βεβαίως τότε ὁ λαὸς ἤθελεν ἀναβῆ τὸ πρωΐ, ἕκαστος ἀπὸ τῆς καταδιώξεως τοῦ ἀδελφοῦ αὑτοῦ.
28 Καὶ ἐσάλπισεν ὁ Ἰωὰβ ἐν τῇ σάλπιγγι· καὶ ἐστάθη πᾶς ὁ λαός, καὶ δὲν κατεδίωκον πλέον κατόπιν τοῦ Ἰσραήλ οὐδὲ ἐμάχοντο πλέον.
29 Καὶ ὡδοιπόρησαν ὁ Ἀβενήρ καὶ οἱ ἄνδρες αὐτοῦ διὰ τῆς πεδιάδος ὅλην τὴν νύκτα ἐκείνην, καὶ διέβησαν τὸν Ἰορδάνην καὶ ἐπέρασαν δι᾿ ὅλης τῆς Βιθρὼν καὶ ἦλθον εἰς Μαχαναΐμ.
30 Ὁ δὲ Ἰωάβ ἐπέστρεψεν ἀπὸ τῆς καταδιώξεως τοῦ Ἀβενήρ· καὶ ὅτε συνήθροισε πάντα τὸν λαόν, ἔλειπον ἐκ τῶν δούλων τοῦ Δαβὶδ δεκαεννέα ἄνδρες καὶ ὁ Ἀσαήλ.
31 Οἱ δοῦλοι δέ τοῦ Δαβὶδ ἐπάταξαν ἐκ τοῦ Βενιαμὶν καὶ ἐκ τῶν ἀνδρῶν τοῦ Ἀβενήρ τριακοσίους ἑξήκοντα ἄνδρας, οἵτινες ἀπέθανον.
32 Καὶ ἐσήκωσαν τὸν Ἀσαήλ καὶ ἔθαψαν αὐτὸν ἐν τῷ τάφῳ τοῦ πατρὸς αὐτοῦ, τῷ ἐν Βηθλεέμ. Ὁ δὲ Ἰωὰβ καὶ οἱ ἄνδρες αὐτοῦ ὡδοιπόρησαν ὅλην τὴν νύκτα καὶ ἔφθασαν εἰς Χεβρὼν περὶ τὰ χαράγματα.