2 Samuel 16
1 Καὶ ὅτε ὁ Δαβὶδ ἐπέρασεν ὀλίγον τὴν κορυφήν, ἰδού, Σιβά, ὁ ὑπηρέτης τοῦ Μεμφιβοσθέ, συνήντησεν αὐτόν, μετὰ δύο ὄνων σαμαρωμένων, ἔχων ἐπ᾿ αὐτοὺς διακοσίους ἄρτους καὶ ἑκατὸν βότρυς σταφίδων καὶ ἑκατὸν ἀρμαθιὰς θερινῶν καρπῶν καὶ ἀσκὸν οἴνου.
2 Καὶ εἶπεν ὁ βασιλεὺς πρὸς τὸν Σιβά, Διά τί φέρεις ταῦτα; Ὁ δὲ Σιβὰ εἶπεν, Οἱ ὄνοι εἶναι διὰ τὴν οἰκογένειαν τοῦ βασιλέως διὰ νὰ ἐπικάθηται, καὶ οἱ ἄρτοι καὶ οἱ θερινοὶ καρποὶ διὰ νὰ τρώγωσιν οἱ νέοι· ὁ δὲ οἶνος, διὰ νὰ πίνωσιν ὅσοι ἀτονίσωσιν ἐν τῇ ἐρήμῳ.
3 Τότε εἶπεν ὁ βασιλεύς, Καὶ ποῦ εἶναι ὁ υἱὸς τοῦ κυρίου σου; Καὶ εἶπεν ὁ Σιβὰ πρὸς τὸν βασιλέα, Ἰδού, κάθηται ἐν Ἱερουσαλήμ· διότι εἶπε, Σήμερον ὁ οἶκος Ἰσραήλ θέλει ἐπιστρέψει πρὸς ἐμὲ τὴν βασιλείαν τοῦ πατρὸς μου.
4 Καὶ εἶπεν ὁ βασιλεὺς πρὸς τὸν Σιβά, Ἰδού, ἰδικὰ σου εἶναι πάντα τὰ ὑπάρχοντα τοῦ Μεμφιβοσθέ. Καὶ εἶπεν ὁ Σιβά, Δέομαι ὑποκλινῶς νὰ εὕρω χάριν εἰς τοὺς ὀφθαλμοὺς σου, κύριέ μου βασιλεῦ.
5 Καὶ ὅτε ἦλθεν ὁ βασιλεὺς Δαβὶδ ἕως Βαουρείμ, ἰδού, ἐξήρχετο ἐκεῖθεν ἄνθρωπος ἐκ τῆς συγγενείας τοῦ οἴκου τοῦ Σαούλ, ὀνομαζόμενος Σιμεΐ, υἱὸς τοῦ Γηρά· καὶ ἐξελθὼν, ἤρχετο καταρώμενος.
6 Καὶ ἔρριπτε λίθους ἐπὶ τὸν Δαβὶδ καὶ ἐπὶ πάντας τοὺς δούλους τοῦ βασιλέως Δαβίδ· πᾶς δὲ ὁ λαὸς καὶ πάντες οἱ δυνατοὶ ἦσαν ἐκ δεξιῶν αὐτοῦ καὶ ἐξ ἀριστερῶν αὐτοῦ.
7 Καὶ οὕτως ἔλεγεν ὁ Σιμεΐ καταρώμενος, Ἔξελθε, ἔξελθε, ἀνήρ αἱμάτων καὶ ἀνήρ κακοποιέ·
8 ἐπέστρεψεν ὁ Κύριος κατὰ σοῦ πάντα τὰ αἵματα τοῦ οἴκου τοῦ Σαούλ, ἀντὶ τοῦ ὁποίου ἐβασίλευσας· καὶ παρέδωκεν ὁ Κύριος τὴν βασιλείαν εἰς τὴν χεῖρα Ἀβεσσαλὼμ τοῦ υἱοῦ σου· καὶ ἰδού, σὺ ἐπιάσθης ἐν τῇ κακίᾳ σου, διότι εἶσαι ἀνήρ αἱμάτων.
9 Τότε εἶπε πρὸς τὸν βασιλέα Ἀβισαὶ ὁ υἱὸς τῆς Σερουΐας, Διὰ τί οὗτος ὁ νεκρὸς κύων καταρᾶται τὸν κύριόν μου τὸν βασιλέα; ἄφες, παρακαλῶ, νὰ περάσω καὶ νὰ κόψω τὴν κεφαλήν αὐτοῦ.
10 Ὁ δὲ βασιλεὺς εἶπε, Τί μεταξὺ ἐμοῦ καὶ ἡμῶν, υἱοὶ τῆς Σερουΐας; ἄς καταρᾶται, διότι ὁ Κύριος εἶπε πρὸς αὐτόν, Καταράσθητι τὸν Δαβίδ. Τίς λοιπὸν θέλει εἰπεῖ, Διὰ τί ἔκαμες οὕτω;
11 Καὶ εἶπεν ὁ Δαβὶδ πρὸς τὸν Ἀβισαὶ καὶ πρὸς πάντας τοὺς δούλους αὑτοῦ, Ἰδού, ὁ υἱὸς μου, ὁ ἐξελθὼν ἐκ τῶν σπλάγχνων μου ζητεῖ τὴν ζωήν μου· πόσῳ μᾶλλον τώρα ὁ Βενιαμίτης; ἀφήσατε αὐτόν, καὶ ἄς καταρᾶται, διότι ὁ Κύριος προσέταξεν αὐτόν·
12 ἴσως ἐπιβλέψῃ ὁ Κύριος ἐπὶ τὴν θλῖψιν μου, καὶ ἀνταποδώσῃ ὁ Κύριος εἰς ἐμὲ ἀγαθὸν ἀντὶ τῆς κατάρας τούτου τὴν ἡμέραν ταύτην.
13 Καὶ ἐπορεύοντο ὁ Δαβὶδ καὶ οἱ ἄνδρες αὐτοῦ εἰς τὴν ὁδόν, ὁ δὲ Σιμεΐ ἐπορεύετο κατὰ τὰ πλευρὰ τοῦ ὄρους ἀπέναντι αὐτοῦ, καὶ κατηρᾶτο πορευόμενος καὶ ἔρριπτε λίθους κατ᾿ αὐτοῦ καὶ ἐσκόνιζε μὲ χῶμα.
14 Καὶ ἦλθεν ὁ βασιλεύς, καὶ πᾶς ὁ λαὸς ὁ μετ᾿ αὐτοῦ, ἐκλελυμένοι καὶ ἀνεπαύθησαν ἐκεῖ.
15 Ὁ δὲ Ἀβεσσαλὼμ καὶ πᾶς ὁ λαός, οἱ ἄνδρες Ἰσραήλ, ἦλθον εἰς Ἰερουσαλήμ, καὶ ὁ Ἀχιτόφελ μετ᾿ αὐτοῦ.
16 Καὶ ὅτε ἦλθε πρὸς τὸν Ἀβεσσαλὼμ Χουσαΐ ὁ Ἀρχίτης, ὁ φίλος τοῦ Δαβίδ, εἶπεν ὁ Χουσαΐ πρὸς τὸν Ἀβεσσαλώμ, Ζήτω ὁ βασιλεύς· ζήτω ὁ βασιλεύς.
17 Ὁ δὲ Ἀβεσσαλὼμ εἶπε πρὸς τὸν Χουσαΐ, Τοῦτο εἶναι τὸ ἔλεός σου πρὸς τὸν φίλον σου; διὰ τί δὲν ὑπῆγες μετὰ τοῦ φίλου σου;
18 Καὶ εἶπεν ὁ Χουσαΐ πρὸς τὸν Ἀβεσσαλώμ, Οὐχί· ἀλλ᾿ ἐκείνου, τὸν ὁποῖον ἐξέλεξεν ὁ Κύριος καὶ οὗτος ὁ λαὸς καὶ πάντες οἱ ἄνδρες Ἰσραήλ, τούτου θέλω εἶσθαι καὶ μετὰ τούτου θέλω κατοικεῖ·
19 καὶ ἔπειτα, ποῖον θέλω δουλεύει ἐγώ; οὐχὶ ἔμπροσθεν τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ; καθὼς ἐδούλευσα ἔμπροσθεν τοῦ πατρὸς σου, οὕτω θέλω εἶσθαι ἔμπροσθέν σου.
20 Τότε εἶπεν ὁ Ἀβεσσαλὼμ πρὸς τὸν Ἀχιτόφελ, Συμβουλεύθητε μεταξὺ σας τί θέλομεν κάμει.
21 Καὶ εἶπεν ὁ Ἀχιτόφελ πρὸς τὸν Ἀβεσσαλώμ, Εἴσελθε εἰς τὰς παλλακὰς τοῦ πατρὸς σου, τὰς ὁποίας ἀφῆκε διὰ νὰ φυλάττωσι τὸν οἶκον· καὶ θέλει ἀκούσει πᾶς ὁ Ἰσραήλ, ὅτι ἔγεινες μισητὸς εἰς τὸν πατέρα σου· καὶ θέλουσιν ἐνδυναμωθῆ αἱ χεῖρες πάντων τῶν μετὰ σοῦ.
22 Ἔστησαν λοιπὸν εἰς τὸν Ἀβεσσαλὼμ σκηνήν ἐπὶ τοῦ δώματος, καὶ εἰσῆλθεν ὁ Ἀβεσσαλὼμ εἰς τὰς παλλακὰς τοῦ πατρὸς αὑτοῦ, ἐνώπιον παντὸς τοῦ Ἰσραήλ.
23 Καὶ ἡ συμβουλή τοῦ Ἀχιτόφελ, τὴν ὁποίαν ἔδιδε κατ᾿ ἐκείνας τὰς ἡμέρας, ἦτο ὡς ἐὰν τις ἤθελε συμβουλευθῆ τὸν Θεόν· οὕτως ἐνομίζετο πᾶσα συμβουλή τοῦ Ἀχιτόφελ καὶ εἰς τὸν Δαβὶδ καὶ εἰς τὸν Ἀβεσσαλώμ.