2 Kings 19
1 Καὶ ὅτε ἤκουσεν ὁ βασιλεὺς Ἐζεκίας, διέσχισε τὰ ἱμάτια αὑτοῦ καὶ ἐσκεπάσθη μὲ σάκκον καὶ εἰσῆλθεν εἰς τὸν οἶκον τοῦ Κυρίου.
2 Καὶ ἀπέστειλεν Ἐλιακεὶμ τὸν οἰκονόμον καὶ Σομνὰν τὸν γραμματέα καὶ τοὺς πρεσβυτέρους τῶν ἱερέων, ἐσκεπασμένους μὲ σάκκους, πρὸς τὸν προφήτην Ἡσαΐαν, τὸν υἱὸν τοῦ Ἀμώς.
3 Καὶ εἶπον πρὸς αὐτόν, Οὕτω λέγει ὁ Ἐζεκίας· Ἡμέρα θλίψεως καὶ ὀνειδισμοῦ καὶ βλασφημίας ἡ ἡμέρα αὕτη· διότι τὰ τέκνα ἦλθον εἰς τὴν ἀκμήν τῆς γέννας, πλήν δύναμις δὲν εἶναι εἰς τὴν τίκτουσαν·
4 εἴθε νὰ ἤκουσε Κύριος ὁ Θεὸς σου πάντας τοὺς λόγους τοῦ Ῥὰβ-σάκη, τὸν ὁποῖον ὁ βασιλεὺς τῆς Ἀσσυρίας ὁ κύριος αὐτοῦ ἀπέστειλε διὰ νὰ ὀνειδίσῃ τὸν ζῶντα Θεόν, καὶ νὰ ὑβρίσῃ διὰ τῶν λόγων, τοὺς ὁποίους ἤκουσε Κύριος ὁ Θεὸς σου· διὰ τοῦτο ὕψωσον δέησιν ὑπὲρ τοῦ ὑπολοίπου τοῦ σωζομένου.
5 Καὶ ἦλθον πρὸς τὸν Ἡσαΐαν οἱ δοῦλοι τοῦ βασιλέως Ἐζεκίου.
6 Καὶ εἶπε πρὸς αὐτοὺς ὁ Ἡσαΐας, Οὕτω θέλετε εἰπεῖ πρὸς τὸν κύριόν σας· Οὕτω λέγει Κύριος· Μή φοβοῦ ἀπὸ τῶν λόγων τοὺς ὁποίους ἤκουσας, διὰ τῶν ὁποίων οἱ δοῦλοι τοῦ βασιλέως τῆς Ἀσσυρίας μὲ νείδισαν·
7 ἰδού, ἐγὼ θέλω βάλει εἰς αὐτὸν τοιοῦτον πνεῦμα, ὥστε, ἀκούσας θόρυβον, θέλει ἐπιστρέψει εἰς τὴν γῆν αὑτοῦ· καὶ θέλω κάμει αὐτὸν νὰ πέσῃ διὰ μαχαίρας ἐν τῇ γῇ αὑτοῦ.
8 Ὁ Ῥὰβ-σάκης λοιπὸν ἐπέστρεψε καὶ εὕρηκε τὸν βασιλέα τῆς Ἀσσυρίας πολεμοῦντα ἐναντίον τῆς Λιβνά· διότι ἤκουσεν ὅτι ἔφυγεν ἀπὸ Λαχείς.
9 Καὶ ὁ βασιλεύς, ὅτε ἤκουσε νὰ λέγωσι περὶ Θιρακὰ τοῦ βασιλέως τῆς Αἰθιοπίας, Ἰδού, ἐξῆλθε νὰ σὲ πολεμήσῃ, ἀπέστειλε πάλιν πρέσβεις πρὸς τὸν Ἐζεκίαν, λέγων,
10 Οὕτω θέλετε εἰπεῖ πρὸς Ἐζεκίαν, τὸν βασιλέα τοῦ Ἰούδα, λέγοντες, Ὁ Θεὸς σου, ἐπὶ τὸν ὁποῖον θαρρεῖς, ἄς μή σὲ ἀπατᾷ, λέγων, Ἡ Ἱερουσαλήμ δὲν θέλει παραδοθῆ εἰς τὴν χεῖρα τοῦ βασιλέως τῆς Ἀσσυρίας·
11 ἰδού, σὺ ἤκουσας τί ἔκαμον οἱ βασιλεῖς τῆς Ἀσσυρίας εἰς πάντας τοὺς τόπους, καταστρέφοντες αὐτούς· καὶ σὺ θέλεις λυτρωθῆ;
12 μήπως οἱ θεοὶ τῶν ἐθνῶν ἐλύτρωσαν ἐκείνους, τοὺς ὁποίους οἱ πατέρες μου κατέστρεψαν, τὴν Γωζὰν καὶ τὴν Χαρρὰν καὶ Ῥεσὲφ καὶ τοὺς υἱοὺς τοῦ Ἐδὲν τοὺς ἐν Τελασσάρ;
13 ποῦ ὁ βασιλεὺς τῆς Αἰμὰθ, καὶ ὁ βασιλεὺς τῆς Ἀρφάδ, καὶ ὁ βασιλεὺς τῆς πόλεως Σεφαρουΐμ, Ἐνὰ καὶ Αὐά;
14 Καὶ λαβὼν ὁ Ἐζεκίας τὴν ἐπιστολήν ἐκ τῆς χειρὸς τῶν πρέσβεων, ἀνέγνωσεν αὐτήν· καὶ ἀνέβη ὁ Ἐζεκίας εἰς τὸν οἶκον τοῦ Κυρίου καὶ ἐξετύλιξεν αὐτήν ἐνώπιον τοῦ Κυρίου.
15 Καὶ προσηυχήθη ἐνώπιον τοῦ Κυρίου ὁ Ἐζεκίας, λέγων, Κύριε Θεὲ τοῦ Ἰσραήλ, ὁ καθήμενος ἐπὶ τῶν χερουβείμ, σὺ αὐτὸς εἶσαι ὁ Θεός, ὁ μόνος, πάντων τῶν βασιλείων τῆς γῆς· σὺ ἔκαμες τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν·
16 κλῖνον, Κύριε, τὸ ος σου καὶ ἄκουσον· ἄνοιξον, Κύριε, τοὺς ὀφθαλμοὺς σου καὶ ἰδέ· καὶ ἄκουσον τοὺς λόγους τοῦ Σενναχειρείμ, ὅστις ἀπέστειλε τοῦτον διὰ νὰ ὀνειδίσῃ τὸν ζῶντα Θεόν·
17 ἀληθῶς, Κύριε, οἱ βασιλεῖς τῆς Ἀσσυρίας ἠρήμωσαν τὰ ἔθνη καὶ τοὺς τόπους αὐτῶν,
18 καὶ ἔρριψαν εἰς τὸ πῦρ, τοὺς θεοὺς αὐτῶν· διότι δὲν ἦσαν θεοί, ἀλλ᾿ ἔργον χειρῶν ἀνθρώπων, ξύλα καὶ λίθοι· διὰ τοῦτο κατέστρεψαν αὐτούς·
19 τώρα λοιπόν, Κύριε Θεὲ ἡμῶν, σῶσον ἡμᾶς, δέομαι, ἐκ τῆς χειρὸς αὐτοῦ· διὰ νὰ γνωρίσωσι πάντα τὰ βασίλεια τῆς γῆς, ὅτι σὺ εἶσαι Κύριος ὁ Θεός, ὁ μόνος.
20 Τότε ἀπέστειλεν Ἡσαΐας ὁ υἱὸς τοῦ Ἀμὼς πρὸς τὸν Ἐζεκίαν, λέγων, Οὕτω λέγει Κύριος ὁ Θεὸς τοῦ Ἰσραήλ· Ἤκουσα ὅσα προσηυχήθης εἰς ἐμὲ κατὰ τοῦ Σενναχειρεὶμ βασιλέως τῆς Ἀσσυρίας.
21 Οὗτος εἶναι ὁ λόγος τὸν ὁποῖον ὁ Κύριος ἐλάλησε περὶ αὐτοῦ· Σὲ κατεφρόνησε, σὲ ἐνέπαιξεν παρθένος, ἡ θυγάτηρ τῆς Σιών· ὀπίσω σου ἔσεισε κεφαλήν ἡ θυγάτηρ τῆς Ἱερουσαλήμ.
22 Τίνα νείδισας καὶ ἐβλασφήμησας; καὶ κατὰ τίνος ὕψωσας φωνήν καὶ ἐσήκωσας ὑψηλὰ τοὺς ὀφθαλμοὺς σου; Κατὰ τοῦ Ἁγίου τοῦ Ἰσραήλ.
23 Τὸν Κύριον νείδισας διὰ τῶν πρέσβεών σου καὶ εἶπας, Μὲ τὸ πλῆθος τῶν ἁμαξῶν μου ἀνέβην ἐγὼ εἰς τὸ ὕψος τῶν ὀρέων, εἰς τὰ πλευρὰ τοῦ Λιβάνου· καὶ θέλω κόψει τὰς ὑψηλὰς κέδρους αὐτοῦ, τὰς ἐκλεκτὰς ἐλάτους αὐτοῦ· καὶ θέλω εἰσέλθει εἰς τὰ ἔσχατα οἰκήματα αὐτοῦ, εἰς τὸ δάσος τοῦ Καρμήλου αὐτοῦ·
24 ἐγὼ ἀνέσκαψα καὶ ἔπιον ὕδατα ξένα· καὶ μὲ τὸ ἴχνος τῶν ποδῶν μου ἐξήρανα πάντας τοὺς ποταμοὺς τῶν πολιορκουμένων.
25 Μή δὲν ἤκουσας ὅτι ἐγὼ ἔκαμον τοῦτο παλαιόθεν, καὶ ἀπὸ ἡμερῶν ἀρχαίων ἐβουλεύθην αὐτό; τώρα δὲ ἐξετέλεσα τοῦτο, ὥστε σὺ νὰ ἦσαι διὰ νὰ καταστρέφῃς πόλεις χυρωμένας εἰς ἐρειπίων σωρούς.
26 Διὰ τοῦτο οἱ κάτοικοι αὐτῶν ἦσαν μικρᾶς δυνάμεως, ἐτρόμαξαν καὶ κατῃσχύνθησαν· ἦσαν ὡς ὁ χόρτος τοῦ ἀγροῦ καὶ ὡς ἡ χλόη, ὡς ὁ χόρτος τῶν δωμάτων καὶ ὡς ὁ σῖτος ὁ καιόμενος πρὶν καλαμώσῃ.
27 Πλήν ἐγὼ ἐξεύρω τὴν κατοικίαν σου καὶ τὴν ἔξοδόν σου καὶ τὴν εἴσοδόν σου καὶ τὴν κατ᾿ ἐμοῦ λύσσαν σου.
28 Ἐπειδή ἡ κατ᾿ ἐμοῦ λύσσα σου καὶ ἡ ἀλαζονεία σου ἀνέβησαν εἰς τὰ ὦτά μου, διὰ τοῦτο θέλω βάλει τὸν κρίκον μου εἰς τοὺς μυκτῆράς σου καὶ τὸν χαλινὸν μου εἰς τὰ χείλη σου, καὶ θέλω σὲ ἐπιστρέψει διὰ τῆς ὁδοῦ δι᾿ ἧς ἦλθες.
29 Καὶ τοῦτο θέλει εἶσθαι εἰς σὲ τὸ σημεῖον· Τὸ ἔτος τοῦτο θέλετε φάγει ὅ, τι εἶναι αὐτοφυές· καὶ τὸ δεύτερον ἔτος, ὅ, τι ἐκφύεται ἀπὸ τοῦ αὐτοῦ· τὸ δὲ τρίτον ἔτος, σπείρατε καὶ θερίσατε καὶ φυτεύσατε ἀμπελῶνας καὶ φάγετε τὸν καρπὸν αὐτῶν.
30 Καὶ τὸ ὑπόλοιπον ἐκ τοῦ οἴκου Ἰούδα, τὸ διασωθέν, θέλει ῥιζώσει πάλιν ὑποκάτωθεν καὶ θέλει δώσει ἐπάνω καρπούς.
31 Διότι ἐξ Ἱερουσαλήμ θέλει ἐξέλθει τὸ ὑπόλοιπον καὶ ἐκ τοῦ ὄρους Σιὼν τὸ διασωθέν· ὁ ζῆλος τοῦ Κυρίου τῶν δυνάμεων θέλει ἐκτελέσει τοῦτο.
32 Ὅθεν οὕτω λέγει Κύριος περὶ τοῦ βασιλέως τῆς Ἀσσυρίας· Δὲν θέλει εἰσέλθει εἰς τὴν πόλιν ταύτην οὐδὲ θέλει τοξεύσει ἐκεῖ βέλος οὐδὲ θέλει προβάλει κατ᾿ αὐτῆς ἀσπίδα οὐδὲ θέλει ὑψώσει ἐναντίον αὐτῆς πρόχωμα.
33 Διὰ τῆς ὁδοῦ δι᾿ ἧς ἦλθε, δι᾿ αὐτῆς θέλει ἐπιστρέψει, καὶ εἰς τὴν πόλιν ταύτην δὲν θέλει εἰσέλθει, λέγει Κύριος.
34 Διότι θέλω ὑπερασπισθῆ τὴν πόλιν ταύτην, ὥστε νὰ σώσω αὐτήν, ἕνεκεν ἐμοῦ καὶ ἕνεκεν τοῦ δούλου μου Δαβίδ.
35 Καὶ τὴν νύκτα ἐκείνην ἐξῆλθεν ὁ ἄγγελος τοῦ Κυρίου καὶ ἐπάταξεν ἐν τῷ στρατοπέδῳ τῶν Ἀσσυρίων ἑκατὸν ὀγδοήκοντα πέντε χιλιάδας· καὶ ὅτε ἐξηγέρθησαν τὸ πρωΐ, ἰδού, ἦσαν πάντες σώματα νεκρά.
36 Καὶ ἐσηκώθη Σενναχειρείμ, ὁ βασιλεὺς τῆς Ἀσσυρίας, καὶ ἔφυγε καὶ ἐπέστρεψε καὶ κατῴκησεν ἐν Νινευή.
37 Καὶ ἐνῷ προσεκύνει ἐν τῷ οἴκῳ Νισρὼκ τοῦ θεοῦ αὑτοῦ, Ἀδραμμέλεχ καὶ Σαρασὰρ οἱ υἱοὶ αὐτοῦ ἐπάταξαν αὐτὸν ἐν μαχαίρᾳ· αὐτοὶ δὲ ἔφυγον εἰς γῆν Ἀραράτ· ἐβασίλευσε δὲ ἀντ᾿ αὐτοῦ Ἐσαραδδὼν ὁ υἱὸς αὐτοῦ.