2 Chronicles 10
1 Καὶ ὑπῆγεν ὁ Ῥοβοὰμ εἰς Συχέμ· διότι ἤρχετο πᾶς ὁ Ἰσραήλ εἰς Συχὲμ διὰ νὰ κάμῃ αὐτὸν βασιλέα.
2 Καὶ ὡς ἤκουσε τοῦτο Ἱεροβοὰμ ὁ υἱὸς τοῦ Ναβάτ, ὅστις ἦτο ἐν Αἰγύπτῳ, ὅπου εἶχε φύγει ἀπὸ προσώπου Σολομῶντος τοῦ βασιλέως, ἐπέστρεψεν ὁ Ἱεροβοὰμ ἐξ Αἰγύπτου,
3 διότι ἀπέστειλαν καὶ ἐκάλεσαν αὐτόν. Τότε ἦλθον ὁ Ἱεροβοὰμ καὶ πᾶς ὁ Ἰσραήλ, καὶ ἐλάλησαν πρὸς τὸν Ῥοβοάμ, λέγοντες,
4 Ὁ πατήρ σου ἐσκλήρυνε τὸν ζυγὸν ἡμῶν· τώρα λοιπὸν τὴν δουλείαν τὴν σκληρὰν τοῦ πατρὸς σου καὶ τὸν ζυγὸν αὐτοῦ τὸν βαρύν, τὸν ὁποῖον ἐπέβαλεν ἐφ᾿ ἡμᾶς, ἐλάφρωσον σύ, καὶ θέλομεν σοὶ δουλεύει.
5 Ὁ δὲ εἶπε πρὸς αὐτούς, Ἐπανέλθετε πρὸς ἐμὲ μετὰ τρεῖς ἡμέρας. Καὶ ἀνεχώρησεν ὁ λαός.
6 Καὶ συνεβουλεύθη ὁ βασιλεὺς Ῥοβοὰμ τοὺς πρεσβυτέρους, οἵτινες παρίσταντο ἐνώπιον Σολομῶντος τοῦ πατρὸς αὐτοῦ ἔτι ζῶντος, λέγων, Τί μὲ συμβουλεύετε σεῖς νὰ ἀποκριθῶ πρὸς τὸν λαὸν τοῦτον;
7 Καὶ ἐλάλησαν πρὸς αὐτόν, λέγοντες, Ἐὰν φερθῇς εὐμενῶς πρὸς τὸν λαὸν τοῦτον καὶ εὐαρεστήσῃς εἰς αὐτούς, καὶ λαλήσῃς πρὸς αὐτοὺς ἀγαθοὺς λόγους, τότε θέλουσιν εἶσθαι δοῦλοί σου διὰ παντός.
8 Ἀπέρριψεν ὅμως τὴν συμβουλήν τῶν πρεσβυτέρων, τὴν ὁποίαν ἔδωκαν εἰς αὐτόν, καὶ συνεβουλεύθη τοὺς νέους τοὺς συνανατραφέντας μετ᾿ αὐτοῦ, τοὺς παρισταμένους ἐνώπιον αὐτοῦ.
9 Καὶ εἶπε πρὸς αὐτούς, Τί μὲ συμβουλεύετε σεῖς νὰ ἀποκριθῶμεν πρὸς τὸν λαὸν τοῦτον, ὅστις ἐλάλησε πρὸς ἐμέ, λέγων, Ἐλάφρωσον τὸν ζυγὸν τὸν ὁποῖον ὁ πατήρ σου ἐπέβαλεν ἐφ᾿ ἡμᾶς;
10 Καὶ ἐλάλησαν πρὸς αὐτὸν οἱ νέοι οἱ συνανατραφέντες μετ᾿ αὐτοῦ, λέγοντες, Οὕτω θέλεις λαλήσει πρὸς τὸν λαόν, ὅστις ἐλάλησε πρὸς σέ, λέγων, Ὁ πατήρ σου ἐβάρυνε τὸν ζυγὸν ἡμῶν, ἀλλὰ σὺ ἐλάφρωσον αὐτὸν εἰς ἡμᾶς· οὕτω θέλεις λαλήσει πρὸς αὐτούς· Ὁ μικρὸς μου δάκτυλος θέλει εἶσθαι παχύτερος τῆς ὀσφύος τοῦ πατρὸς μου·
11 τώρα λοιπὸν ὁ μὲν πατήρ μου ἐπεφόρτισεν εἰς ἐσᾶς ζυγὸν βαρύν, ἐγὼ δὲ θέλω κάμει βαρύτερον τὸν ζυγὸν σας· ὁ πατήρ μου σᾶς ἐπαίδευσε μὲ μάστιγας, ἐγὼ δὲ θέλω σᾶς παιδεύσει μὲ σκορπίους.
12 Καὶ ἦλθεν ὁ Ἱεροβοὰμ καὶ πᾶς ὁ λαὸς πρὸς τὸν Ῥοβοὰμ τὴν τρίτην ἡμέραν, ὡς εἶχε λαλήσει ὁ βασιλεύς, λέγων, Ἐπανέλθετε πρὸς ἐμὲ τὴν τρίτην ἡμέραν.
13 Καὶ ἀπεκρίθη ὁ βασιλεὺς πρὸς αὐτοὺς σκληρῶς· καὶ ἐγκατέλιπεν ὁ βασιλεὺς Ῥοβοὰμ τὴν συμβουλήν τῶν πρεσβυτέρων,
14 καὶ ἐλάλησε πρὸς αὐτοὺς κατὰ τὴν συμβουλήν τῶν νέων, λέγων, Ὁ πατήρ μου ἐβάρυνε τὸν ζυγὸν σας, ἀλλ᾿ ἐγὼ θέλω κάμει αὐτὸν βαρύτερον· ὁ πατήρ μου σᾶς ἐπαίδευσε μὲ μάστιγας, ἀλλ᾿ ἐγὼ θέλω σᾶς παιδεύσει μὲ σκορπίους.
15 Καὶ δὲν εἰσήκουσεν ὁ βασιλεὺς εἰς τὸν λαόν· διότι τὸ πρᾶγμα ἔγεινε παρὰ τοῦ Θεοῦ, διὰ νὰ ἐκτελέσῃ ὁ Κύριος τὸν λόγον αὑτοῦ, τὸν ὁποῖον ἐλάλησε διὰ τοῦ Ἀχιὰ τοῦ Σηλωνίτου πρὸς Ἱεροβοὰμ τὸν υἱὸν τοῦ Ναβάτ.
16 Καὶ ἰδὼν πᾶς ὁ Ἰσραήλ ὅτι ὁ βασιλεὺς δὲν εἰσήκουσεν εἰς αὐτούς, ἀπεκρίθη ὁ λαὸς πρὸς τὸν βασιλέα, λέγων, Τί μέρος ἔχομεν ἡμεῖς εἰς τὸν Δαβίδ; οὐδεμίαν κληρονομίαν ἔχομεν εἰς τὸν υἱὸν τοῦ Ἰεσσαί· εἰς τὰς σκηνὰς σου ἕκαστος, Ἰσραήλ· πρόβλεψον τώρα, Δαβίδ, περὶ τοῦ οἴκου σου. Καὶ ἀνεχώρησε πᾶς ὁ Ἰσραήλ εἰς τὰς σκηνὰς αὑτοῦ.
17 Περὶ δὲ τῶν υἱῶν Ἰσραήλ τῶν κατοικούντων ἐν ταῖς πόλεσιν Ἰούδα, ὁ Ῥοβοὰμ ἐβασίλευσεν ἐπ᾿ αὐτούς.
18 Καὶ ἀπέστειλεν ὁ βασιλεὺς Ῥοβοὰμ τὸν Ἁδωράμ, τὸν ἐπὶ τῶν φόρων· καὶ ἐλιθοβόλησαν αὐτὸν οἱ υἱοὶ Ἰσραήλ μὲ λίθους, καὶ ἀπέθανεν. Ὅθεν ἔσπευσεν ὁ βασιλεὺς Ῥοβοὰμ νὰ ἀναβῇ εἰς τὴν ἅμαξαν, διὰ νὰ φύγῃ εἰς Ἱερουσαλήμ.
19 Οὕτως ἀπεστάτησεν ὁ Ἰσραήλ ἀπὸ τοῦ οἴκου τοῦ Δαβίδ, ἕως τῆς ἡμέρας ταύτης.