1 Samuel 21
1 Καὶ ἦλθεν ὁ Δαβὶδ εἰς Νώβ, πρὸς Ἀχιμέλεχ τὸν ἱερέα· ἐξεπλάγη δὲ ὁ Ἀχιμέλεχ εἰς τὴν συνάντησιν τοῦ Δαβὶδ καὶ εἶπε πρὸς αὐτόν, Διὰ τί σὺ μόνος, καὶ δὲν εἶναι οὐδεὶς μετὰ σοῦ;
2 Καὶ εἶπεν ὁ Δαβὶδ πρὸς τὸν Ἀχιμέλεχ τὸν ἱερέα, Ὁ βασιλεὺς προσέταξεν εἰς ἐμὲ ὑπόθεσίν τινα καὶ μοὶ εἶπεν, Ἄς μή ἐξεύρῃ μηδεὶς μηδὲν περὶ τῆς ὑποθέσεως, διὰ τὴν ὁποίαν ἐγὼ σὲ ἀποστέλλω, μηδὲ τί προσέταξα εἰς ἐσέ· καὶ διώρισα εἰς τοὺς δούλους τὸν δεῖνα καὶ δεῖνα τόπον.
3 Τώρα λοιπὸν τί σοὶ εἶναι πρόχειρον; δὸς πέντε ἄρτους εἰς τὴν χεῖρά μου, ἤ ὅ, τι εὑρίσκεται.
4 Καὶ ἀπεκρίθη ὁ ἱερεὺς πρὸς τὸν Δαβίδ, καὶ εἶπε, Δὲν ἔχω πρόχειρον οὐδένα κοινὸν ἄρτον, ἀλλ᾿ εἶναι ἄρτοι ἡγιασμένοι· οἱ νέοι ἐφυλάχθησαν καθαροὶ τοὐλάχιστον ἀπὸ γυναικῶν;
5 Καὶ ἀπεκρίθη ὁ Δαβὶδ πρὸς τὸν ἱερέα καὶ εἶπε πρὸς αὐτόν, Μάλιστα αἱ γυναῖκες εἶναι μακρὰν ἀφ᾿ ἡμῶν εἰς τὰς τρεῖς ταύτας ἡμέρας, ἀφοῦ ἐξῆλθον, καὶ τὰ σκεύη τῶν νέων εἶναι καθαρά· καὶ οὗτος ὁ ἄρτος εἶναι τρόπον τινὰ κοινός, μάλιστα ἐπειδή σήμερον εἶναι ἄλλος ἡγιασμένος εἰς τὰ σκεύη.
6 Ἔδωκε λοιπὸν ὁ ἱερεὺς εἰς αὐτὸν τοὺς ἄρτους τοὺς ἁγίους· διότι δὲν ἦτο ἐκεῖ ἄρτος παρὰ τοὺς ἄρτους τῆς προθέσεως, οἵτινες εἶχον σηκωθῆ ἀπ᾿ ἔμπροσθεν τοῦ Κυρίου, διὰ νὰ θέσωσιν ἄρτους ζεστοὺς καθ᾿ ἥν ἡμέραν ἐσηκώθησαν ἐκεῖνοι.
7 Ἦτο δὲ ἐκεῖ ἄνθρωπός τις ἐκ τῶν δούλων τοῦ Σαούλ, τὴν ἡμέραν ἐκείνην, κρατούμενος ἐνώπιον τοῦ Κυρίου· καὶ τὸ ὄνομα αὐτοῦ Δωήκ, ὁ Ἰδουμαῖος, ὁ πρώτιστος τῶν ποιμένων τοῦ Σαούλ.
8 Καὶ εἶπεν ὁ Δαβὶδ πρὸς τὸν Ἀχιμέλεχ, Καὶ δὲν ἔχεις ἐδὼ πρόχειρον κανὲν δόρυ ἤ ῥομφαίαν; διότι οὔτε τὴν ῥομφαίαν μου οὔτε τὰ ὅπλα μου ἔλαβον ἐν τῇ χειρὶ μου, ἐπειδή τοῦ βασιλέως ἡ ὑπόθεσις ἦτο κατεπείγουσα.
9 Καὶ εἶπεν ὁ ἱερεύς, Ἡ ῥομφαία Γολιὰθ τοῦ Φιλισταίου, τὸν ὁποῖον ἐπάταξας ἐν τῇ κοιλάδι Ἠλά, ἰδοὺ εἶναι περιτετυλιγμένη εἰς φόρεμα ὄπισθεν τοῦ ἐφόδ· ἐὰν θέλῃς νὰ λάβῃς αὐτήν, λάβε· διότι ἐνταῦθα δὲν εἶναι ἄλλη παρὰ ἐκείνην. Καὶ εἶπεν ὁ Δαβὶδ. Δὲν εἶναι οὐδεμία ὡς αὐτή· δὸς μοι αὐτήν.
10 Καὶ ἐσηκώθη ὁ Δαβὶδ καὶ ἔφυγε τὴν ἡμέραν ἐκείνην ἀπὸ προσώπου τοῦ Σαούλ, καὶ ὑπῆγε πρὸς τὸν Ἀγχοῦς, βασιλέα τῆς Γάθ
11 Καὶ εἶπον οἱ δοῦλοι τοῦ Ἀγχοῦς πρὸς αὐτόν, Δὲν εἶναι οὗτος ὁ Δαβὶδ ὁ βασιλεὺς τοῦ τόπου; δὲν εἶναι οὗτος, εἰς τὸν ὁποῖον ἀμοιβαίως ἔψαλλον ἐν τοῖς χοροῖς, λέγουσαι, Ὁ Σαοὺλ ἐπάταξε τὰς χιλιάδας αὑτοῦ, καὶ ὁ Δαβὶδ τὰς μυριάδας αὑτοῦ;
12 Καὶ ἔβαλεν ὁ Δαβὶδ τοὺς λόγους τούτους ἐν τῇ καρδίᾳ αὑτοῦ καὶ ἐφοβήθη σφόδρα ἀπὸ τοῦ Ἀγχοῦς βασιλέως τῆς Γάθ.
13 Καὶ ἤλλαξε τὸν τρόπον αὑτοῦ ἔμπροσθεν αὐτῶν, καὶ προσεποιήθη τὸν τρελλὸν μεταξὺ τῶν χειρῶν αὐτῶν, καὶ ἔξυεν ἐπάνω τῶν θυρῶν τῆς πύλης, καὶ ἄφινε τὸν σίελον αὑτοῦ νὰ καταπίπτῃ εἰς τὸ γένειον αὑτοῦ.
14 Τότε εἶπεν ὁ Ἀγχοῦς πρὸς τοὺς δούλους αὑτοῦ, Ἰδού, σεῖς βλέπετε τὸν ἄνθρωπον ὅτι εἶναι τρελλός· διὰ τί ἐφέρετε αὐτὸν πρὸς ἐμέ;
15 μήπως ἐγὼ στεροῦμαι τρελλῶν, ὥστε νὰ φέρητε τοῦτον διὰ νὰ κάμνῃ τὸν τρελλὸν ἔμπροσθέν μου; οὗτος ἤθελεν εἰσέλθει εἰς τὴν οἰκίαν μου;