1 Peter 4
1 Ἐπειδή λοιπὸν ὁ Χριστὸς ἔπαθεν ὑπὲρ ἡμῶν κατὰ σάρκα, ὁπλίσθητε καὶ σεῖς τὸ αὐτὸ φρόνημα, διότι ὁ παθὼν κατὰ σάρκα ἔπαυσεν ἀπὸ τῆς ἁμαρτίας,
2 διὰ νὰ ζήσητε τὸν ἐν σαρκὶ ἐπίλοιπον χρόνον, οὐχὶ πλέον ἐν ταῖς ἐπιθυμίαις τῶν ἀνθρώπων, ἀλλ᾿ ἐν τῷ θελήματι τοῦ Θεοῦ.
3 Διότι ἀρκετὸς εἶναι εἰς ἡμᾶς ὁ παρελθὼν καιρὸς τοῦ βίου, ὅτε ἐπράξαμεν τὸ θέλημα τῶν ἐθνῶν, περιπατήσαντες ἐν ἀσελγείαις, ἐπιθυμίαις, οἰνοποσίαις, κώμοις, συμποσίοις καὶ ἀθεμίτοις εἰδωλολατρείαις·
4 καὶ διὰ τοῦτο παραξενεύονται ὅτι σεῖς δὲν συντρέχετε μὲ αὐτοὺς εἰς τὴν αὐτήν ἐκχείλισιν τῆς ἀσωτίας, καὶ σᾶς βλασφημοῦσιν·
5 οἵτινες θέλουσιν ἀποδώσει λόγον εἰς ἐκεῖνον, ὅστις εἶναι ἕτοιμος νὰ κρίνῃ ζῶντας καὶ νεκρούς.
6 Ἐπειδή διὰ τοῦτο ἐκηρύχθη τὸ εὐαγγέλιον καὶ πρὸς τοὺς νεκρούς, διὰ νὰ κριθῶσι μὲν κατὰ ἀνθρώπους ἐν σαρκί, νὰ ζῶσι δὲ κατὰ Θεὸν ἐν πνεύματι.
7 Πάντων δὲ τὸ τέλος ἐπλησίασε. Φρονίμως λοιπὸν διάγετε καὶ ἀγρυπνεῖτε εἰς τὰς προσευχάς·
8 πρὸ πάντων δὲ ἔχετε ἔνθερμον τὴν εἰς ἀλλήλους ἀγάπην, διότι ἡ ἀγάπη θέλει καλύψει πλῆθος ἁμαρτιῶν·
9 γίνεσθε φιλόξενοι εἰς ἀλλήλους χωρὶς γογγυσμῶν·
10 ἕκαστος κατὰ τὸ χάρισμα, τὸ ὁποῖον ἔλαβεν, ὑπηρετεῖτε κατὰ τοῦτο εἰς ἀλλήλους ὡς καλοὶ οἰκονόμοι τῆς πολυειδοῦς χάριτος τοῦ Θεοῦ·
11 ἐὰν τις λαλῇ, ἄς λαλῇ ὡς λαλῶν λόγια Θεοῦ· ἐὰν τις ὑπηρετῇ, ἄς ὑπηρετῇ ὡς ὑπηρετῶν ἐκ τῆς δυνάμεως, τὴν ὁποίαν χορηγεῖ ὁ Θεός· διὰ νὰ δοξάζηται ἐν πᾶσιν ὁ Θεὸς διὰ Ἰησοῦ Χριστοῦ, εἰς τὸν ὁποῖον εἶναι ἡ δόξα καὶ τὸ κράτος εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων· ἀμήν.
12 Ἀγαπητοί, μή παραξενεύεσθε διὰ τὸν βασανισμὸν τὸν γινόμενον εἰς ἐσᾶς πρὸς δοκιμασίαν, ὡς ἐὰν συνέβαινεν εἰς ἐσᾶς παράδοξόν τι,
13 ἀλλὰ καθότι εἶσθε κοινωνοὶ τῶν παθημάτων τοῦ Χριστοῦ, χαίρετε, ἵνα καὶ ὅταν ἡ δόξα αὐτοῦ φανερωθῇ χαρῆτε ἀγαλλιώμενοι.
14 Ἐὰν ὀνειδίζησθε διὰ τὸ ὄνομα τοῦ Χριστοῦ, εἶσθε μακάριοι, διότι τὸ Πνεῦμα τῆς δόξης καὶ τὸ τοῦ Θεοῦ ἀναπαύεται ἐφ᾿ ὑμᾶς· κατὰ μὲν αὐτοὺς βλασφημεῖται, κατὰ δὲ ὑμᾶς δοξάζεται.
15 Διότι μηδεὶς ὑμῶν ἄς μή πάσχῃ ὡς φονεὺς ἤ κλέπτης ἤ κακοποιὸς ἤ ὡς περιεργαζόμενος τὰ ἀλλότρια.
16 ἀλλ᾿ ἐὰν πάσχῃ ὡς Χριστιανός, ἄς μή αἰσχύνηται, ἀλλ᾿ ἄς δοξάζῃ τὸν Θεὸν κατὰ τοῦτο.
17 Διότι ἔφθασεν ὁ καιρὸς τοῦ νὰ ἀρχίσῃ ἡ κρίσις ἀπὸ τοῦ οἴκου τοῦ Θεοῦ· καὶ ἄν ἀρχίζῃ πρῶτον ἀφ᾿ ἡμῶν, τί θέλει εἶσθαι τὸ τέλος τῶν ἀπειθούντων εἰς τὸ εὐαγγέλιον τοῦ Θεοῦ;
18 καὶ ἄν ὁ δίκαιος μόλις σώζηται, ὁ ἀσεβής καὶ ἁμαρτωλὸς ποῦ θέλει φανῆ;
19 Ὥστε καὶ οἱ πάσχοντες κατὰ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ ἄς ἐμπιστεύωνται τὰς ἑαυτῶν ψυχὰς εἰς αὐτόν, ὡς εἰς πιστὸν δημιουργὸν ἐν ἀγαθοποιΐᾳ.