1 Corinthians 10
1 Δὲν θέλω δὲ νὰ ἀγνοῆτε, ἀδελφοί, ὅτι οἱ πατέρες ἡμῶν ἦσαν πάντες ὑπὸ τὴν νεφέλην, καὶ πάντες διὰ τῆς θαλάσσης διῆλθον,
2 καὶ πάντες εἰς τὸν Μωϋσῆν ἐβαπτίσθησαν ἐν τῇ νεφέλῃ καὶ ἐν τῇ θαλάσσῃ,
3 καὶ πάντες τὴν αὐτήν πνευματικήν βρῶσιν ἔφαγον,
4 καὶ πάντες τὸ αὐτὸ πνευματικὸν ποτὸν ἔπιον διότι ἔπινον ἀπὸ πνευματικῆς πέτρας ἀκολουθούσης, ἡ δὲ πέτρα ἦτο ὁ Χριστός
5 ἀλλὰ δὲν εὐηρεστήθη ὁ Θεὸς εἰς τοὺς πλειοτέρους ἐξ αὐτῶν διότι κατεστρώθησαν ἐν τῇ ἐρήμῳ.
6 Ταῦτα δὲ ἔγειναν παραδείγματα ἡμῶν, διὰ νὰ μή ἤμεθα ἡμεῖς ἐπιθυμηταὶ κακῶν, καθὼς καὶ ἐκεῖνοι ἐπεθύμησαν.
7 Μηδὲ γίνεσθε εἰδωλολάτραι, καθὼς τινὲς ἐξ αὐτῶν, ὡς εἶναι γεγραμμένον Ἐκάθησεν ὁ λαὸς διὰ νὰ φάγῃ καὶ νὰ πίῃ, καὶ ἐσηκώθησαν νὰ παίζωσι.
8 Μηδὲ ἄς πορνεύωμεν, καθὼς τινές αὐτῶν ἐπόρνευσαν καὶ ἔπεσον ἐν μιᾷ ἡμέρᾳ εἰκοσιτρεῖς χιλιάδες.
9 Μηδὲ ἄς πειράζωμεν τὸν Χριστόν, καθὼς καὶ τινὲς αὐτῶν ἐπείρασαν καὶ ἀπωλέσθησαν ὑπὸ τῶν ὄφεων.
10 Μηδὲ γογγύζετε, καθὼς καὶ τινὲς αὐτῶν ἐγόγγυσαν, καὶ ἀπωλέσθησαν ὑπὸ τοῦ ἐξολοθρευτοῦ.
11 Ταῦτα δὲ πάντα ἐγίνοντο εἰς ἐκείνους παραδείγματα, καὶ ἐγράφησαν πρὸς νουθεσίαν ἡμῶν, εἰς τοὺς ὁποίους τὰ τέλη τῶν αἰώνων ἔφθασαν.
12 Ὥστε ὁ νομίζων ὅτι ἵσταται ἄς βλέπῃ μή πέσῃ.
13 Πειρασμὸς δὲν σᾶς κατέλαβεν εἰμή ἀνθρώπινος πιστὸς ὅμως εἶναι ὁ Θεός, ὅστις δὲν θέλει σᾶς ἀφήσει νὰ πειρασθῆτε ὑπὲρ τὴν δύναμίν σας, ἀλλὰ μετὰ τοῦ πειρασμοῦ θέλει κάμει καὶ τὴν ἔκβασιν, ὥστε νὰ δύνασθε νὰ ὑποφέρητε.
14 Διὰ τοῦτο, ἀγαπητοὶ μου, φεύγετε ἀπὸ τῆς εἰδωλολατρείας.
15 Λέγω ὡς πρὸς φρονίμους κρίνατε σεῖς τοῦτο τὸ ὁποῖον λέγω
16 Τὸ ποτήριον τῆς εὐλογίας, τὸ ὁποῖον εὐλογοῦμεν, δὲν εἶναι κοινωνία τοῦ αἵματος τοῦ Χριστοῦ; Ὁ ἄρτος, τὸν ὁποῖον κόπτομεν, δὲν εἶναι κοινωνία τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ;
17 διότι εἷς ἄρτος, ἕν σῶμα εἴμεθα οἱ πολλοί ἐπειδή πάντες ἐκ τοῦ ἑνὸς ἄρτου μετέχομεν.
18 Βλέπετε τὸν Ἰσραήλ κατὰ σάρκα οἱ τρώγοντες τὰς θυσίας δὲν εἶναι κοινωνοὶ τοῦ θυσιαστηρίου;
19 Τί λοιπὸν λέγω; ὅτι τὸ εἴδωλον εἶναί τι; ἤ ὅτι τὸ εἰδωλόθυτον εἶναί τι; οὐχί
20 ἀλλ᾿ ὅτι ἐκεῖνα, τὰ ὁποῖα θυσιάζουσι τὰ ἔθνη, εἰς τὰ δαιμόνια θυσιάζουσι καὶ οὐχὶ εἰς τὸν Θεόν καὶ δὲν θέλω σεῖς νὰ γίνησθε κοινωνοὶ τῶν δαιμονίων.
21 Δὲν δύνασθε νὰ πίνητε τὸ ποτήριον τοῦ Κυρίου καὶ τὸ ποτήριον τῶν δαιμονίων δὲν δύνασθε νὰ ἦσθε μέτοχοι τῆς τραπέζης τοῦ Κυρίου καὶ τῆς τραπέζης τῶν δαιμονίων.
22 Ἤ τὸν Κύριον θέλομεν νὰ διεγείρωμεν εἰς ζηλοτυπίαν; μήπως εἴμεθα ἰσχυρότεροι αὐτοῦ;
23 Πάντα εἶναι εἰς τὴν ἐξουσίαν μου ἀλλὰ πάντα δὲν συμφέρουσι πάντα εἶναι εἰς τὴν ἐξουσίαν μου, ἀλλὰ πάντα δὲν οἰκοδομοῦσι.
24 Μηδεὶς ἄς ζητῇ τὸ ἑαυτοῦ συμφέρον, ἀλλ᾿ ἕκαστος τὰ τοῦ ἄλλου.
25 Πᾶν τὸ πωλούμενον ἐν τῷ μακελλίῳ τρώγετε, μηδὲν ἐξετάζοντες διὰ τὴν συνείδησιν
26 διότι τοῦ Κυρίου εἶναι ἡ γῆ καὶ τὸ πλήρωμα αὐτῆς.
27 Καὶ ἐὰν τις τῶν ἀπίστων σᾶς προσκαλῇ καὶ θέλετε νὰ ὑπάγητε, τρώγετε ὅ, τι βάλλεται ἔμπροσθέν σας, μηδὲν ἐξετάζοντες διὰ τὴν συνείδησιν.
28 Ἐὰν δὲ τίς σᾶς εἴπῃ, Τοῦτο εἶναι εἰδωλόθυτον, μή τρώγετε δι᾿ ἐκεῖνον τὸν φανερώσαντα καὶ διὰ τὴν συνείδησιν διότι τοῦ Κυρίου εἶναι ἡ γῆ καὶ τὸ πλήρωμα αὐτῆς.
29 Συνείδησιν δὲ λέγω οὐχὶ τὴν ἰδικήν σου, ἀλλὰ τὴν τοῦ ἄλλου. Ἐπειδή διὰ τί ἡ ἐλευθερία μου κρίνεται ὑπὸ ἄλλης συνειδήσεως;
30 Καὶ ἐὰν ἐγὼ μετ᾿ εὐχαριστίας μετέχω, διὰ τί βλασφημοῦμαι δι᾿ ἐκεῖνο, διὰ τὸ ὁποῖον ἐγὼ εὐχαριστῶ;
31 Εἴτε λοιπὸν τρώγετε εἴτε πίνετε εἴτε πράττετέ τι, πάντα πράττετε εἰς δόξαν Θεοῦ.
32 Μή γίνεσθε πρόσκομμα μήτε εἰς Ἰουδαίους μήτε εἰς Ἕλληνας μήτε εἰς τὴν ἐκκλησίαν τοῦ Θεοῦ,
33 καθὼς καὶ ἐγὼ κατὰ πάντα ἀρέσκω εἰς πάντας, μή ζητῶν τὸ ἰδικὸν μου συμφέρον, ἀλλὰ τὸ τῶν πολλῶν, διὰ νὰ σωθῶσι.