Job 9
1 І адказваў Ёў і сказаў:
2 праўда! ведаю, што так; але як апраўдаецца чалавек прад Богам?
3 Калі захоча ўступіць у спрэчку зь Ім, дык не адкажа Яму ні на адно з тысячы.
4 Мудры сэрцам і магутны сілаю; хто паўставаў супроць Яго і заставаўся ў спакоі?
5 Ён перасоўвае горы, і не пазнаюць іх: Ён ператварае іх у гневе Сваім;
6 зрушвае зямлю зь месца яе, і слупы яе дрыжаць:
7 скажа сонцу, — і ня ўзыдзе, і на зоркі накладвае пячатку.
8 Ён адзін распасьцірае нябёсы і ходзіць па вышынях мора;
9 стварыў Ас, Кесіль, і Хіма і тайнікі поўдня;
10 робіць вялікае, непаддосьледнае і цудоўнае бясконца!
11 Вось, Ён пройдзе перад мною, і ня ўбачу Яго; праімчыцца, і не заўважу Яго.
12 Возьме, і хто забароніць Яму? хто скажа Яму: што Ты робіш?
13 Бог не адверне гневу Свайго; прад Ім упадуць паборцы гардунства.
14 Тым больш ці магу я адказваць Яму і шукаць сабе словаў прад Ім?
15 Хоць бы я і ў праўдзе быў, але ня буду адказваць, а буду ўмольваць Судзьдзю майго.
16 Калі б я паклікаў і Ён адказаў мне, я не паверыў бы, што голас мой пачуў Той,
17 Хто ў віхуры пабівае мяне і памнажае бязьвінна раны мае,
18 не дае мне перавесьці дух, а перапаўняе мяне гаротамі.
19 Калі дзеяць сілаю, дык Ён магутны; калі судом, хто зьвядзе мяне зь Ім?
20 Калі я буду апраўдвацца, дык мае ж вусны зьвінавацяць мяне; калі я невінаваты, дык Ён прызнае мяне вінаватым.
21 Невінаваты я; не хачу ведаць душы маёй, пагарджаю жыцьцём маім.
22 Усё адно; таму я сказаў, што Ён губіць і беззаганнага і вінаватага.
23 Калі гэтага пабівае Ён бічом раптам, дык з пыткі нявінных сьмяецца.
24 Зямля аддадзена ў рукі бязбожных; твары судзьдзяў яе Ён засланяе. Калі не Ён, тады хто ж?
25 Дні мае хутчэйшыя за ганца, — бягуць, ня бачаць дабра,
26 імчацца, як лёгкія лодкі, як арол імкне на здабычу.
27 Калі сказаць мне: "забуду я скаргі мае, адкладу змрочны выгляд свой і падбадзёруся",
28 дык трымчу ад усіх пакутаў маіх, ведаючы, што Ты не абвесьціш мяне невінаватым.
29 Калі ж я вінаваты, дык навошта марна пакутую?
30 Хоць бы я абмыўся і снежнаю вадою і цалкам ачысьціў рукі мае,
31 дык і тады Ты апусьціш мяне ў бруд, і пагардзіць мною вопратка мая.
32 Бо Ён не чалавек, як я, каб я мог адказваць Яму і ісьці разам зь Ім на суд!
33 Няма паміж імі пасрэдніка, які паклаў бы руку сваю на абодвух нас.
34 Хай адхіліць Ён ад мяне жазло Сваё і страх Ягоны хай не жахае мяне,
35 і тады я буду гаварыць і не збаюся Яго, бо я не такі самы ў сабе.