Song of Solomon 6
1 Waar is jou beminde heen, o mooiste onder die vroue? waar is jou beminde afgewend? dat ons Hom saam met jou kan soek.
2 My beminde het in sy tuin gedaal, na die speserye, om in die tuine te wei en om lelies te versamel.
3 Ek behoort aan my beminde, en my beminde is myne; hy voed onder die lelies.
4 Jy is mooi, o my geliefde, soos Tirsa, mooi soos Jerusalem, verskriklik soos 'n leër met baniere.
5 Draai jou oë van my af, want hulle het my oorwin; jou hare is soos 'n trop bokke wat uit Gílead verskyn.
6 Jou tande is soos 'n trop skape wat van die was af opkom, waarvan elkeen 'n tweeling baar, en daar is nie een onvrugbare onder hulle nie.
7 Soos 'n stukkie van 'n granaat is jou slape binne jou lokke.
8 Daar is sestig koninginne en tagtig byvroue en maagde sonder getal.
9 My duif, my onbesmette is maar een; sy is die enigste een van haar ma, sy is die uitverkore een van haar wat haar gebaar het. Die dogters het haar gesien en haar geseën; ja, die koninginne en die byvroue, en hulle het haar geprys.
10 Wie is sy wat uitkyk soos die môre, mooi soos die maan, helder soos die son en vreeslik soos 'n leër met baniere?
11 Ek het afgegaan in die tuin van neute om die vrugte van die dal te sien en te sien of die wingerdstok floreer en die granate bot.
12 Of ek ooit geweet het, my siel het my gemaak soos die strydwaens van Amminadib.
13 Keer terug, keer terug, Sulamiet! keer terug, keer terug, dat ons na U kan kyk. Wat sal julle in die Sulamiet sien? As 't ware die geselskap van twee leërs.