Luke 9
1 Toe het Hy sy twaalf dissipels bymekaargeroep en aan hulle mag en gesag gegee oor al die duiwels en om siektes te genees.
2 En Hy het hulle gestuur om die koninkryk van God te verkondig en die siekes te genees.
3 Toe sê Hy vir hulle: Neem niks vir julle reis nie, geen stokke of skei of brood of geld nie; ook nie twee jasse elk nie.
4 En in watter huis julle ook al ingaan, bly daar en vertrek daarvandaan.
5 En elkeen wat julle nie ontvang nie, as julle uit daardie stad uitgaan, skud die stof van julle voete af as 'n getuienis teen hulle.
6 En hulle het weggetrek en deur die stede gegaan en die evangelie verkondig en oral genees.
7 En Herodes, die viervors, het gehoor van alles wat deur hom gedoen is;
8 En van sommige, dat Elía verskyn het; en van ander, dat een van die ou profete opgestaan het.
9 En Herodes sê: Johannes het ek onthoof, maar wie is Hy van wie ek sulke dinge hoor? En hy wou hom sien.
10 En toe die apostels terugkom, het hulle Hom alles vertel wat hulle gedoen het. En hy het hulle geneem en alleen opsy gegaan na 'n verlate plek wat aan die stad behoort wat Betsáida genoem word.
11 En toe die volk dit weet, het hulle Hom gevolg; en Hy het hulle aangeneem en met hulle oor die koninkryk van God gespreek en die wat genesing nodig gehad het, gesond gemaak.
12 En toe die dag begin aanbreek het, kom die twaalf en sê vir hom: Stuur die skare weg, dat hulle na die stede en omstreke kan gaan en vernag en voedsel kry; want ons is hier in 'n woestyn plek.
13 Maar Hy sê vir hulle: Gee julle vir hulle om te eet. En hulle sê: Ons het net vyf brode en twee visse; behalwe dat ons vir al hierdie volk moet gaan vleis koop.
14 Want hulle was omtrent vyfduisend man. En Hy sê vir sy dissipels: Laat hulle vyftig in 'n geselskap sit.
15 En hulle het so gedoen en hulle almal laat sit.
16 Toe neem Hy die vyf brode en die twee visse, kyk op na die hemel, seën dit en breek dit en gee aan die dissipels om voor die skare voor te sit.
17 En hulle het geëet en almal versadig geword, en van die brokstukke wat vir hulle oorgebly het, is twaalf mandjies opgetel.
18 En terwyl Hy alleen besig was om te bid, was sy dissipels by Hom; en Hy het hulle gevra en gesê: Wie sê die volk is Ek?
19 Hulle antwoord en sê: Johannes die Doper; maar sommige sê: Elía! en ander sê, dat een van die ou profete opgestaan het.
20 Hy sê vir hulle: Maar wie sê julle is Ek? Petrus antwoord en sê: Die Christus van God.
21 En hy het hulle streng bevel gegee en hulle beveel om dit aan niemand te vertel nie;
22 en gesê: Die Seun van die mens moet baie ly en deur die ouderlinge en owerpriesters en skrifgeleerdes verwerp word en gedood word en op die derde dag opgewek word.
23 En Hy sê vir almal: As iemand agter My aan wil kom, laat hom homself verloën en sy kruis elke dag opneem en My volg.
24 Want elkeen wat sy lewe wil red, sal dit verloor; maar elkeen wat sy lewe ter wille van My verloor, hy sal dit red.
25 Want wat baat 'n mens as hy die hele wêreld win en homself verloor of verwerp word?
26 Want elkeen wat hom vir My en my woorde skaam, vir hom sal die Seun van die mens hom skaam wanneer Hy kom in sy eie heerlikheid en in dié van sy Vader en van die heilige engele.
27 Maar Ek sê vir julle voorwaar, daar staan sommige hier wat die dood nie sal smaak voordat hulle die koninkryk van God sien nie.
28 En omtrent agt dae ná hierdie woorde het hy Petrus en Johannes en Jakobus geneem en op die berg geklim om te bid.
29 En terwyl hy gebid het, het die mode van sy gelaat verander, en sy klere was wit en glinsterend.
30 En kyk, daar het twee manne met hom gespreek, dit was Moses en Elia.
31 Wat in heerlikheid verskyn het en van sy dood gespreek het wat hy in Jerusalem sou volbring.
32 Maar Petrus en die wat by hom was, was swaar van die slaap; en toe hulle wakker word, sien hulle sy heerlikheid en die twee manne wat by hom gestaan het.
33 En toe hulle van Hom weggaan, sê Petrus vir Jesus: Meester, dit is goed dat ons hier is, en laat ons drie hutte maak; een vir jou en een vir Moses en een vir Elía, sonder om te weet wat hy gesê het.
34 Terwyl Hy so spreek, het daar 'n wolk gekom en hulle oorskadu; en hulle was bang toe hulle in die wolk ingaan.
35 En daar het 'n stem uit die wolk gekom wat sê: Dit is my geliefde Seun; luister na hom.
36 En toe die stem verby was, is Jesus alleen gevind. En hulle het dit naby gehou en aan niemand vertel in daardie dae van die dinge wat hulle gesien het nie.
37 En dit het gebeur dat die volgende dag, toe hulle van die heuwel afgekom het, baie mense hom teëgekom het.
38 En kyk, 'n man van die skare het uitgeroep en gesê: Meester, ek bid U, kyk na my seun, want hy is my enigste kind.
39 En kyk, 'n gees gryp hom, en hy roep skielik uit; en dit verskeur hom dat hy weer skuim, en om hom te verbrysel, wyk skaars van hom af.
40 En ek het u dissipels versoek om hom uit te dryf; en hulle kon nie.
41 En Jesus antwoord en sê: O ongelowige en verkeerde geslag, hoe lank sal Ek by julle wees en julle verdra? Bring jou seun hierheen.
42 En terwyl Hy nog aan die kom was, het die duiwel hom neergewerp en hom getrap. En Jesus het die onreine gees bestraf en die kind gesond gemaak en hom aan sy vader oorgegee.
43 En hulle was almal verbaas oor die magtige krag van God. Maar terwyl hulle almal verwonder het oor alles wat Jesus gedoen het, sê Hy vir sy dissipels:
44 Laat hierdie woorde in julle ore insink, want die Seun van die mens sal oorgelewer word in die hande van mense.
45 Maar hulle het hierdie woord nie verstaan nie, en dit was vir hulle verborge, sodat hulle dit nie bespeur het nie; en hulle was bevrees om hom na hierdie woord te vra.
46 Toe het daar 'n redenasie onder hulle ontstaan, wie van hulle die grootste sou wees.
47 En toe Jesus die gedagte van hulle hart bemerk, neem Hy 'n kind en sit hom by hom.
48 En hy sê vir hulle: Elkeen wat hierdie kindjie in my Naam ontvang, ontvang My; en elkeen wat My ontvang, ontvang Hom wat My gestuur het; want hy wat die minste onder julle almal is, hy sal groot wees.
49 En Johannes antwoord en sê: Meester, ons het iemand gesien wat in u Naam duiwels uitdryf; en ons het hom verbied, omdat hy nie met ons volg nie.
50 En Jesus sê vir hom: Verbied hom nie, want wie nie teen ons is nie, is vir ons.
51 En dit het gebeur, toe die tyd aangebreek het dat hy opgeneem sou word, het hy vasberade sy aangesig gerig om na Jerusalem te gaan,
52 En hulle het boodskappers voor sy aangesig gestuur, en hulle het gegaan en in 'n dorpie van die Samaritane ingegaan om vir hom gereed te maak.
53 En hulle het hom nie ontvang nie, want sy aangesig was asof hy na Jerusalem sou gaan.
54 En toe sy dissipels Jakobus en Johannes dit sien, sê hulle: Here, wil U dat ons beveel dat vuur uit die hemel neerdaal en hulle verteer, net soos Elia gedoen het?
55 Maar hy het omgedraai en hulle bestraf en gesê: Julle weet nie van watter soort gees julle is nie.
56 Want die Seun van die mens het nie gekom om mense se lewens te vernietig nie, maar om hulle te red. En hulle het na 'n ander dorp gegaan.
57 En terwyl hulle op die pad gegaan het, het 'n sekere man vir Hom gesê: Here, ek sal U volg waar U ook al gaan.
58 En Jesus sê vir hom: Jakkalse het gate en voëls van die hemel neste; maar die Seun van die mens het geen plek om sy hoof neer te lê nie.
59 En hy sê vir 'n ander: Volg My. Maar hy sê: Here, laat my toe om eers my vader te gaan begrawe.
60 Jesus sê vir hom: Laat die dooies hul dooies begrawe, maar gaan heen en verkondig die koninkryk van God.
61 En 'n ander het ook gesê: Here, ek sal U volg; maar laat ek hulle eers gaan groet, wat tuis by my huis is.
62 En Jesus sê vir hom: Niemand wat sy hand aan die ploeg slaan en terugkyk, is geskik vir die koninkryk van God nie.