Judges 5
1 Toe het Debora en Barak, die seun van Abinoam, op dié dag gesing en gesê:
2 Prys die HERE vir die wraak van Israel toe die volk hulle gewillig geoffer het.
3 Hoor, o konings! luister, o vorste! Ek sal tot eer van die HERE sing; Ek wil psalmsing tot eer van die HERE, die God van Israel.
4 HERE, toe U uit Seïr uitgetrek het, toe U uit die veld van Edom opgetrek het, het die aarde gebewe, en die hemel het gedrup, en die wolke het ook water gedrup.
5 Die berge het gesmelt voor die aangesig van die HERE, ja, die Sinai voor die aangesig van die HERE, die God van Israel.
6 In die dae van Samgar, die seun van Anat, in die dae van Jael, was die snelweë onbewoon, en die reisigers het deur paaie geloop.
7 Die inwoners van die dorpe het opgehou, hulle het opgehou in Israel, totdat ek, Debora, opgestaan het, dat ek as moeder in Israel opgestaan het.
8 Hulle het nuwe gode gekies; dan was daar oorlog in die poorte; was daar 'n skild of spies te sien onder veertigduisend in Israel?
9 My hart is op die goewerneurs van Israel wat hulle gewillig onder die volk aangebied het. Loof die HERE.
10 Spreek, julle wat op wit esels ry, julle wat in die gereg sit en op die pad loop.
11 Die wat verlos is van die geraas van die boogskutters in die plekke van waterputting, daar sal hulle die regverdige dade van die HERE verhoor, die regverdige dade teenoor die inwoners van sy dorpe in Israel; dan sal die volk van die HERE aftrek na die hekke.
12 Word wakker, ontwaak, Debora, ontwaak, ontwaak, spreek 'n lied; staan op, Barak, en voer jou gevangeneskap weg, seun van Abinoam.
13 Toe het Hy die wat oorbly, laat heers oor die edeles onder die volke; die HERE het my oor die helde laat heers.
14 Uit Efraim was daar 'n wortel van hulle teen Amalek; agter jou, Benjamin, onder jou volk; uit Magir het goewerneurs afgekom, en uit Sébulon die wat die pen van die skrywer hanteer.
15 En die vorste van Issaskar was saam met Debóra; ja, Issaskar en ook Barak; hy is te voet die dal in gestuur. Vir die afdelings van Ruben was daar groot gedagtes van hart.
16 Waarom bly jy tussen die skaapkrale om die geblaas van die kleinvee te hoor? Vir die afdelings van Ruben was daar groot ondersoeke van hart.
17 Gilead het anderkant die Jordaan gebly, en waarom het Dan op skepe gebly? Aser het op die seestrand gebly en in sy skeure gebly.
18 Sebulon en Naftali was 'n volk wat hulle lewe tot die dood in gevaar gestel het op die hoogtes van die veld.
19 Die konings het gekom en geveg, en daarna het die konings van Kanaän in Taänag by die waters van Megiddo geveg; hulle het geen geld gewin nie.
20 Hulle het uit die hemel geveg; die sterre op hulle bane het teen Sisera geveg.
21 Die rivier van Kison het hulle meegesleur, daardie ou rivier, die rivier Kison. O my siel, jy het krag vertrap.
22 Toe is die perdehoewe gebreek deur middel van die gejaagdheid, die geslinger van hulle magtiges.
23 Vloek Meros, sê die Engel van die HERE, vervloek sy inwoners bitterlik; omdat hulle die HERE nie tot hulp gekom het nie, die HERE teen die helde te hulp gekom het.
24 Geseënd sal Jael wees bo vroue, die vrou van Heber, die Keniet, geseënd sal sy wees bo vroue in die tent.
25 Hy het water gevra, en sy het vir hom melk gegee; sy het botter in 'n heerlike skottel gebring.
26 Sy steek haar hand aan die spyker en haar regterhand aan die hamer van die werksmense; en met die hamer het sy Sisera geslaan, sy kop afgeslaan toe sy sy slape deurboor en geslaan het.
27 Voor haar voete het hy gebuig, hy het geval, hy het gaan lê; by haar voete het hy gebuig, hy het geval; waar hy gebuig het, daar het hy dood neergeval.
28 Die moeder van Sisera het by 'n venster uitgekyk en deur die traliewerk uitgeroep: Waarom verlang sy strydwa so lank om te kom? waarom vertoef die wiele van sy strydwaens?
29 Haar wyse dames het haar geantwoord, ja, sy het haarself geantwoord,
30 Het hulle nie gejaag nie? het hulle nie die prooi verdeel nie; vir elke man 'n meisie of twee; vir Sisera 'n buit van allerhande kleure, 'n buit van allerhande kleure van naaldwerk, van allerhande kleure van naaldwerk aan beide kante, die nekke van die wat die buit neem?
31 Laat dan al u vyande omkom, HERE, maar laat die wat Hom liefhet, wees soos die son wanneer hy in sy sterkte opgaan. En die land het veertig jaar rus gehad.