Joshua 9
1 En dit het gebeur toe al die konings wat aan die anderkant van die Jordaan was, op die heuwels en in die valleie en in al die kuste van die Groot See teenoor die Líbanon, die Hetiete en Amoriete, die Kanaäniete, die Feresiete, die Hewiete en Jebusiete het daarvan gehoor;
2 dat hulle bymekaargekom het om eendragtig teen Josua en Israel te veg.
3 En toe die inwoners van Gibeon hoor wat Josua met Jerigo en Ai gedoen het,
4 Hulle het listig gewerk en gegaan en gemaak asof hulle gesante was, en ou sakke op hulle esels geneem en wynsakke, oud en geskeur en gebind;
5 En ou skoene en gewonne aan hulle voete, en ou klere daarop; en al die brood van hulle voedsel was droog en muf.
6 En hulle het na Josua gegaan in die laer by Gilgal en vir hom en die manne van Israel gesê: Ons het van 'n ver land af gekom; sluit dan nou 'n verbond met ons.
7 Toe sê die manne van Israel aan die Hewiete: Miskien woon julle onder ons; en hoe sal ons 'n liga met jou maak?
8 En hulle het vir Josua gesê: Ons is u dienaars. En Josua sê vir hulle: Wie is julle? en waar kom julle vandaan?
9 Toe sê hulle vir hom: Uit 'n baie ver land het u dienaars gekom ter wille van die Naam van die HERE u God, want ons het die gerug van hom gehoor en alles wat hy in Egipte gedoen het,
10 En alles wat hy gedoen het aan die twee konings van die Amoriete wat anderkant die Jordaan was, aan Sihon, die koning van Hesbon, en aan Og, die koning van Basan, wat by Astarot was.
11 Daarom het ons oudstes en al die inwoners van ons land met ons gespreek en gesê: Neem voedsel saam met julle op die reis en gaan hulle tegemoet en sê vir hulle: Ons is julle dienaars; sluit daarom nou 'n verbond met ons.
12 Hierdie brood van ons het ons uit ons huise warm geneem as voedsel op die dag toe ons uitgegaan het om na julle te gaan; maar nou, kyk, dit is droog en dit is mummel;
13 En hierdie sakke wyn wat ons volgemaak het, was nuut; en kyk, hulle het geskeur, en hierdie ons klere en ons skoene het oud geword vanweë die baie lang reis.
14 En die manne het van hulle lewensmiddele geneem en geen raad gevra in die mond van die HERE nie.
15 En Josua het vrede met hulle gesluit en met hulle 'n verbond gesluit om hulle te laat lewe; en die owerstes van die vergadering het vir hulle gesweer.
16 En aan die einde van drie dae nadat hulle 'n verbond met hulle gesluit het, het hulle gehoor dat hulle hul bure was en dat hulle onder hulle gewoon het.
17 En die kinders van Israel het weggetrek en op die derde dag by hulle stede aangekom. En hulle stede was Gibeon en Kefira en Beërot en Kirjat-Jeárim.
18 En die kinders van Israel het hulle nie verslaan nie, omdat die owerstes van die vergadering vir hulle gesweer het by die HERE, die God van Israel. En die hele vergadering het teen die vorste gemurmureer.
19 Maar al die vorste het aan die hele vergadering gesê: Ons het vir hulle gesweer by die HERE, die God van Israel; daarom mag ons hulle nou nie aanraak nie.
20 Dit sal ons aan hulle doen; ons sal hulle ook laat lewe, dat daar nie toorn oor ons kom vanweë die eed wat ons hulle gesweer het nie.
21 En die vorste sê vir hulle: Laat hulle lewe; maar laat hulle houtkappers en waterputters wees vir die hele vergadering; soos die vorste hulle beloof het.
22 En Josua het hulle geroep en met hulle gespreek en gesê: Waarom het julle ons bedrieg deur te sê: Ons is baie ver van julle af; wanneer julle onder ons woon?
23 Daarom is julle vervloek, en niemand van julle sal verlos word van slawe en houtkappers en waterputters vir die huis van my God nie.
24 En hulle het Josua geantwoord en gesê: Omdat dit aan u dienaars sekerlik meegedeel is dat die HERE u God sy dienaar Moses beveel het om aan u die hele land te gee en al die inwoners van die land voor u uit te verdelg, daarom het ons swaar gekry bang vir ons lewe oor jou, en het hierdie ding gedoen.
25 En nou, kyk, ons is in u hand; doen soos dit goed en reg is in u oë om aan ons te doen.
26 En so het hy met hulle gedoen en hulle verlos uit die hand van die kinders van Israel, sodat hulle hulle nie gedood het nie.
27 En Josua het hulle dié dag houtkappers en waterputters gemaak vir die vergadering en vir die altaar van die HERE, tot vandag toe op die plek wat Hy sou uitkies.