Jonah 4
1 Maar dit het Jona uitermate mishaag, en hy was baie kwaad.
2 En hy het tot die HERE gebid en gesê: Ek bid U, HERE, was dit nie wat ek gesê het toe ek nog in my land was nie? Daarom het ek vooraf na Tarsis gevlug, want ek het geweet dat U 'n genadige en barmhartige God is, lankmoedig en groot van goedertierenheid, en U is berou oor die onheil.
3 Daarom, o HERE, neem tog tog my lewe van my weg; want dit is vir my beter om te sterf as om te lewe.
4 Toe sê die HERE: Is dit goed om kwaad te word?
5 Jona het toe uit die stad gegaan en aan die oostekant van die stad gaan sit en vir hom 'n hutte gemaak en in die skadu daaronder gaan sit totdat hy kon sien wat van die stad sou word.
6 En die HERE God het 'n kalbas berei en dit oor Jona laat opkom, sodat dit 'n skaduwee oor sy hoof kon wees om hom van sy droefheid te verlos. En Jona was baie bly oor die kalbas.
7 Maar God het 'n wurm berei toe dit die volgende dag opkom, en dit het die kalbas getref dat dit verdroog het.
8 En toe die son opkom, het God 'n hewige oostewind voorberei; en die son het op die hoof van Jona geslaan, dat hy beswyk het en in homself wou sterwe en gesê het: Dit is vir my beter om te sterwe as om te lewe.
9 Toe sê God vir Jona: Is dit goed dat jy kwaad word vir die kalbas? En hy sê: Dit is goed om my toornig te wees tot die dood toe.
10 Toe sê die HERE: U het U ontferm oor die kalbas, waarvoor U nie gearbei en nie laat groei het nie; wat in 'n nag opgekom en in 'n nag omgekom het;
11 En moet ek Nineve, die groot stad, nie spaar nie, waarin meer as sestigduisend mense is wat nie tussen hulle regter- en hulle linkerhand kan onderskei nie; en ook baie beeste?