Joel 1
1 Die woord van die HERE wat tot Joël, die seun van Petuel, gekom het.
2 Hoor dit, ou manne, en luister, alle inwoners van die land. Was dit in julle dae of selfs in die dae van julle vaders?
3 Vertel julle kinders daarvan, en laat julle kinders dit aan hulle kinders vertel, en hulle kinders 'n ander geslag.
4 Wat die palmwurm oorgebly het, het die sprinkaan geëet; en wat die sprinkaan oorgebly het, het die kankerwurm geëet; en wat die kankerwurm oorgebly het, het die ruspe geëet.
5 Ontwaak, julle dronkaards, en ween; en huil, alle wyndrinkers, oor die nuwe wyn; want dit is van jou mond afgesny.
6 Want 'n nasie het opgetrek oor my land, sterk en ontelbaar, wie se tande die tande van 'n leeu is, en hy het die wangtande van 'n groot leeu.
7 Hy het my wingerdstok verwoes en my vyeboom geblaf; Hy het dit kaal gemaak en weggegooi; sy takke word wit gemaak.
8 Klaag soos 'n maagd wat met rouklere omgord is oor die man van haar jeug.
9 Die spysoffer en die drankoffer word uit die huis van die HERE uitgeroei; die priesters, die dienaars van die HERE, treur.
10 Die veld is verwoes, die land treur; want die koring is vermors, die mos het opgedroog, die olie kwyn.
11 Skaam julle, o landbouers! huil, o wynboere, oor die koring en oor die gars! want die oes van die land is vergaan.
12 Die wingerdstok het opgedroog, en die vyeboom kwyn; die granaatboom, ook die palmboom en die appelboom, al die bome van die veld, het verdor, want die vreugde het verdor van die mensekinders.
13 Omgord julle en weeklaag, priesters; huil, dienaars van die altaar; kom lê die hele nag in rouklere, dienaars van my God, want die spysoffer en die drankoffer word van die huis van julle God teruggehou.
14 Heilig 'n vasdag, roep 'n plegtige byeenkoms, versamel die oudstes en al die inwoners van die land in die huis van die HERE julle God, en roep tot die HERE,
15 Ai vir die dag! want die dag van die HERE is naby, en dit sal kom as 'n verderf van die Almagtige.
16 Is die vleis nie voor ons oë afgesny nie, ja, vreugde en blydskap uit die huis van onse God nie?
17 Die saad is vrot onder hulle kluite, die skure is woes gelê, die skure is afgebreek; want die koring is verdor.
18 Hoe kreun die diere! die troppe vee is verward, omdat hulle geen weiveld het nie; ja, die troppe skape het verlate gemaak.
19 O HERE, ek roep tot U, want die vuur het die weivelde van die woestyn verteer, en die vlam het al die bome van die veld verbrand.
20 Ook roep die diere van die veld na U, want die waterstrome het opgedroog, en die vuur het die weivelde van die woestyn verteer.