Job 27
1 Verder het Job sy gelykenis voortgesit en gesê:
2 So waar as God leef, wat my oordeel weggeneem het; en die Almagtige wat my siel gekwel het;
3 Die hele tyd is my asem in my, en die gees van God is in my neus;
4 My lippe sal geen goddeloosheid spreek nie, en my tong sal geen bedrog uitspreek nie.
5 God verhoed dat ek jou regverdig sou maak; totdat ek sterwe, sal ek my onkreukbaarheid nie van my wegneem nie.
6 My geregtigheid hou ek vas en laat dit nie los nie; my hart sal my nie smaad so lank as wat ek lewe nie.
7 Laat my vyand wees soos 'n goddelose, en hy wat teen my opstaan soos 'n onregverdige.
8 Want wat is die hoop van die huigelaar, al het hy gewen, as God sy siel wegneem?
9 Sal God sy geroep hoor as daar benoudheid oor hom kom?
10 Sal hy hom verlustig in die Almagtige? sal hy God altyd aanroep?
11 Ek sal julle deur die hand van God leer: wat by die Almagtige is, sal ek nie verberg nie.
12 Kyk, julle het dit almal self gesien; waarom is julle dan heeltemal ydel?
13 Dit is die deel van 'n goddelose by God en die erfdeel van die verdrukkers wat hulle van die Almagtige sal ontvang.
14 As sy kinders vermenigvuldig word, is dit vir die swaard, en sy nageslag sal nie versadig word van brood nie.
15 Die wat van hom oorbly, sal in die dood begrawe word, en sy weduwees sal nie ween nie.
16 Al versamel hy silwer soos die stof, en berei hy klere soos klei;
17 Hy kan dit berei, maar die regverdige moet dit aantrek, en die onskuldige moet die silwer deel.
18 Hy bou sy huis soos 'n mot en soos 'n hutte wat die wagter maak.
19 Die ryk man sal gaan lê, maar hy word nie versamel nie; hy maak sy oë oop, en hy is nie.
20 Verskrikkinge gryp hom soos waters, 'n storm sluip hom weg in die nag.
21 Die oostewind dra hom weg, en hy gaan weg, en soos 'n storm stoot hom uit sy plek uit.
22 Want God sal op hom werp en nie spaar nie; hy wil graag uit sy hand vlug.
23 Die manne sal vir hom hande klap en hom uit sy plek fluit.