Isaiah 38
1 In daardie dae was Hiskia tot die dood toe siek. Toe kom die profeet Jesaja, die seun van Amos, na hom en sê vir hom: So spreek die HERE: Maak reg in jou huis, want jy sal sterwe en nie lewe nie.
2 Toe draai Hiskia sy aangesig na die muur en bid tot die HERE:
3 en gesê: Onthou tog tog, HERE, hoe ek voor u aangesig in waarheid en met 'n volkome hart gewandel het en gedoen het wat goed is in u oë. En Hiskia het bitterlik gehuil.
4 Toe het die woord van die HERE tot Jesaja gekom en gesê:
5 Gaan sê vir Hiskía: So spreek die HERE, die God van jou vader Dawid: Ek het jou gebed gehoor, Ek het jou trane gesien; kyk, Ek sal by jou dae vyftien jaar byvoeg.
6 En Ek sal jou en hierdie stad red uit die hand van die koning van Assirië, en Ek sal hierdie stad beskerm.
7 En dit sal vir jou 'n teken wees van die HERE, dat die HERE hierdie ding sal doen wat Hy gespreek het;
8 Kyk, Ek bring die skaduwee van die grade wat in die sonwyser van Agas gedaal het, weer tien grade agteruit. So het die son tien grade teruggekeer, met watter grade dit ondergegaan het.
9 Die skrywe van Hiskia, die koning van Juda, toe hy siek was en van sy siekte genees is:
10 Ek het in die afsny van my dae gesê: Ek sal na die poorte van die doderyk gaan: Ek is beroof van die oorblyfsel van my jare.
11 Ek het gesê: Ek sal die HERE, ja, die HERE, in die land van die lewendes nie sien nie;
12 My leeftyd het gewyk en soos 'n herdertent van my af weggeneem; soos 'n wewer het ek my lewe afgesny; deur pynsiekte sal hy my uitroei; van dag tot nag sal U aan my 'n einde maak.
13 Ek het tot die môre toe gereken dat hy soos 'n leeu al my gebeente sal breek; van dag tot nag sal U 'n einde aan my maak.
14 Soos 'n kraanvoël of 'n swaeltjie, so het ek geklets: ek het getreur soos 'n duif; my oë beswyk om na bo te kyk; vir my onderneem.
15 Wat sal ek sê? hy het met my gespreek en self dit gedoen; ek sal my jare lank saggies gaan in die bitterheid van my siel.
16 O HERE, van hierdie dinge lewe mense, en in al hierdie dinge is die lewe van my gees; so sal U my herstel en my laat lewe.
17 Kyk, vir vrede het ek groot bitterheid gehad, maar U het dit in liefde vir my siel gered uit die put van verderf, want U het al my sondes agter u rug gewerp.
18 Want die doderyk kan U nie loof nie, die dood kan U nie loof nie; die wat in die kuil neerdaal, kan nie op u waarheid hoop nie.
19 Die lewendes, die lewendes, hy sal U loof, soos ek vandag doen: die vader aan die kinders sal u waarheid bekend maak.
20 Die HERE was gereed om my te red; daarom sal ons my liedere vir die snaarinstrumente sing al die dae van ons lewe in die huis van die HERE.
21 Want Jesaja het gesê: Laat hulle 'n klomp vye neem en dit as 'n pleister op die sweer lê, en hy sal gesond word.
22 Hiskia het ook gesê: Wat is die teken dat ek sal opgaan na die huis van die HERE?