Habakkuk 3
1 'n Gebed van die profeet Habakuk op Sjigionot.
2 O HERE, ek het u woord gehoor, en ek was bevrees; o HERE, laat u werk lewend in die middel van die jare, maak dit bekend in die middel van die jare; in toorn onthou barmhartigheid.
3 God het van Teman gekom, en die Heilige van die berg Paran af. Sela. Sy heerlikheid het die hemel bedek, en die aarde was vol van sy lof.
4 En sy glans was soos die lig; horings het uit sy hand uitgekom, en daar was die verberging van sy krag.
5 Voor hom het die pes gegaan, en brandende kole het by sy voete uitgegaan.
6 Hy het gaan staan en die aarde gemeet; en die ewige berge is verstrooi, die ewige heuwels het gebuig; sy weë is ewig.
7 Ek het die tente van Kusan in benoudheid gesien, en die gordyne van die land Mídian het gebewe.
8 Was die HERE ontevrede oor die riviere? was jou toorn teen die riviere? was u toorn teen die see, dat u op u perde en u strydwaens van verlossing gery het?
9 U boog is heeltemal naak gemaak, volgens die eed van die stamme, ja, u woord. Sela. U het die aarde met riviere gekloof.
10 Die berge het jou gesien, en hulle het gebewe: die oorstroming van die water het verbygegaan; die watervloed het sy stem verhef en sy hande in die hoogte opgehef.
11 Die son en die maan het stilgestaan in hulle woonplek: deur die lig van u pyle het hulle gegaan en deur die glans van u glinsterende spies.
12 U het deur die land getrek in verontwaardiging, U het die heidene in toorn gedors.
13 U het uitgegaan tot redding van u volk, ja, tot redding saam met u gesalfde; U het die hoof uit die huis van die goddelose gewond deur die fondament tot aan die nek te ontdek. Sela.
14 U het die hoof van sy dorpe met sy stokke deurgeslaan; soos 'n stormwind het hulle uitgekom om my te verstrooi; hulle gejuig was soos om die armes in die geheim te verslind.
15 U het met u perde deur die see geloop, deur die hoop groot waters.
16 Toe ek dit hoor, het my maag gebewe; my lippe het gebewe van die stem: verrotting het in my gebeente ingekom, en ek het in myself gebewe, dat ek kon rus in die dag van benoudheid;
17 Al sal die vyeboom nie blom nie, en daar sal geen vrugte aan die wingerde wees nie; die arbeid van die olyf sal ophou, en die lande sal geen vleis oplewer nie; die kleinvee moet uit die kraal uitgeroei word, en daar mag geen beeste in die stalle wees nie;
18 Maar ek sal jubel in die HERE, ek sal juig in die God van my heil.
19 Die HERE God is my sterkte, en Hy sal my voete maak soos dié van herte, en Hy sal my laat loop op my hoogtes. Aan die hoofsanger op my snaarinstrumente.