Genesis 34
1 En Dina, die dogter van Lea, wat sy vir Jakob gebaar het, het uitgegaan om die dogters van die land te sien.
2 En toe Sigem, die seun van Hemor, die Hewiet, owerste van die land, haar sien, het hy haar geneem en met haar gemeenskap gehad en haar verontreinig.
3 En sy siel het aan Dina, die dogter van Jakob, gekleef, en hy het die meisie liefgehad en vriendelik met die meisie gepraat.
4 En Sigem het met sy vader Hemor gespreek en gesê: Gee vir my hierdie meisie as vrou.
5 Jakob het gehoor dat hy sy dogter Dina verontreinig het; nou was sy seuns met sy vee in die veld; en Jakob het stilgebly totdat hulle gekom het.
6 Hemor, die vader van Sigem, het uitgegaan na Jakob toe om met hom te praat.
7 Die seuns van Jakob het uit die veld gekom toe hulle dit hoor, en die manne was bedroef en baie kwaad, omdat hy dwaasheid in Israel gedoen het deur met die dogter van Jakob gemeenskap te hê; watter ding nie gedoen behoort te word nie.
8 Hemor het met hulle gepraat en gesê: Die siel van my seun Sigem verlang na julle dogter;
9 En maak huwelike met ons en gee julle dogters vir ons en neem ons dogters vir julle.
10 En julle sal by ons woon, en die land sal voor julle wees; woon en handel daarin, en kry vir julle besittings daarin.
11 Toe sê Sigem aan haar vader en haar broers: Laat my genade vind in julle oë, en wat julle vir my sal sê, sal ek gee.
12 Vra my nooit soveel bruidskat en geskenk nie, en ek sal gee soos julle vir my sê; maar gee my die meisie as vrou.
13 En die seuns van Jakob het Sigem en sy vader Hemor bedrieglik geantwoord en gesê omdat hy hulle suster Dina verontreinig het:
14 En hulle sê vir hulle: Ons kan hierdie ding nie doen om ons suster te gee aan een wat nie besny is nie; want dit was vir ons 'n smaad:
15 Maar hierin sal ons met julle instem: As julle wil wees soos ons, dat elke man van julle besny word;
16 Dan sal ons ons dogters vir julle gee, en ons sal julle dogters vir ons neem, en ons sal by julle woon, en ons sal een volk word.
17 Maar as julle nie na ons luister om julle te laat besny nie; dan sal ons ons dogter neem, en ons sal weg wees.
18 En hulle woorde het Hemor en Sigem, die seun van Hemor, behaag.
19 En die jongman het nie uitgestel om die ding te doen nie, omdat hy behae gehad het in die dogter van Jakob, en hy was eerbaarder as die hele huis van sy vader.
20 En Hemor en sy seun Sigem het by die poort van hulle stad gekom en met die manne van hulle stad gepraat en gesê:
21 Hierdie manne is vredeliewend met ons; laat hulle daarom in die land woon en daarin handel dryf; vir die land, kyk, dit is groot genoeg vir hulle; laat ons hulle dogters vir ons as vroue neem, en laat ons ons dogters aan hulle gee.
22 Alleenlik hierin sal die manne ons instem om by ons te woon om een volk te wees, as elke man onder ons besny word soos hulle besny is.
23 Sal hulle vee en hulle besittings en al hulle diere nie ons s'n wees nie? laat ons net met hulle instem, en hulle sal by ons woon.
24 En na Hemor en na sy seun Sigem het almal geluister wat uit die poort van sy stad uitgegaan het; en almal wat manlik is, is besny, almal wat uit die poort van sy stad uitgegaan het.
25 En op die derde dag, toe hulle swaar gekry het, het twee van die seuns van Jakob, Simeon en Levi, die broers van Dina, elkeen sy swaard geneem en die stad met vrymoedigheid afgekom en al die manspersone gedood.
26 En hulle het Hemor en sy seun Sigem met die skerpte van die swaard gedood en Dina uit Sigem se huis geneem en uitgegaan.
27 Die seuns van Jakob het op die gesneuweldes afgekom en die stad geplunder, omdat hulle hul suster verontreinig het.
28 Hulle het hulle skape en hulle beeste en hulle esels geneem, en wat in die stad was en wat in die veld was,
29 En al hulle rykdom en al hulle kindertjies en hulle vroue het hulle gevange geneem en selfs alles wat in die huis was, geplunder.
30 Toe sê Jakob vir Simeon en Levi: Julle het my verskrik om my te laat stink onder die inwoners van die land, onder die Kanaäniete en die Feresiete; en ek is min in getal, hulle sal teen my vergader en my doodmaak; en ek sal vernietig word, ek en my huis.
31 En hulle sê: Moet hy met ons suster handel soos met 'n hoer?