Genesis 24
1 Abraham was oud en verdruk van ouderdom, en die HERE het Abraham in alles geseën.
2 Toe sê Abraham aan sy oudste dienaar van sy huis wat oor alles wat hy het regeer: Sit tog jou hand onder my heup.
3 En ek sal jou laat sweer by die HERE, die God van die hemel en die God van die aarde, dat jy vir my seun uit die dogters van die Kanaäniete onder wie ek woon, geen vrou sal neem nie.
4 Maar jy moet na my land en na my familie gaan en vir my seun Isak 'n vrou neem.
5 Toe sê die dienaar vir hom: Miskien sal die vrou nie bereid wees om my na hierdie land te volg nie; moet ek jou seun terugbring na die land waaruit jy gekom het?
6 Toe sê Abraham vir hom: Pasop dat jy my seun nie daarheen terugbring nie.
7 Die HERE, die God van die hemel, wat my weggeneem het uit die huis van my vader en uit die land van my familie, en wat met my gespreek en vir my gesweer en gesê het: Aan jou nageslag sal Ek hierdie land gee; hy moet sy engel voor jou uit stuur, en jy moet daarvandaan vir my seun 'n vrou neem.
8 En as die vrou nie gewillig is om jou te volg nie, dan moet jy van hierdie my eed ontslae raak: bring net my seun daarheen nie terug nie.
9 En die dienaar het sy hand onder die heup van Abraham, sy heer, gelê en vir hom 'n eed oor die saak gesweer.
10 Die dienaar het tien kamele van die kamele van sy heer geneem en weggegaan; want al die goed van sy heer was in sy hand; en hy het opgestaan en na Mesopotamië gegaan, na die stad Nahor.
11 En hy het sy kamele buite die stad laat kniel by 'n fontein in die aand, die tyd wat vroue uitgaan om water te skep.
12 En hy het gesê: HERE, God van my heer Abraham, stuur tog nog vandag vir my, en bewys guns aan my heer Abraham.
13 Kyk, ek staan hier by die waterput; en die dogters van die manne van die stad het uitgekom om water te skep.
14 Laat die meisie vir wie ek sê: Laat tog jou kruik neersit dat ek kan drink; en sy sal sê: Drink, en Ek sal ook jou kamele laat drink. Laat dit sy wees wat jy vir U kneg Isak aangestel het; en daardeur sal ek weet dat jy guns bewys het aan my heer.
15 En voordat hy klaar gepraat het, kom Rebekka uit, wat gebore is vir Betuel, seun van Milka, die vrou van Nahor, Abraham se broer, met haar kruik op haar skouer.
16 Die meisie was baie mooi, 'n maagd, en niemand het haar geken nie; en sy het afgegaan na die put en haar kruik volgemaak en opgekom.
17 Toe hardloop die dienaar haar tegemoet en sê: Laat my tog 'n bietjie water van jou kruik drink.
18 En sy sê: Drink, my heer! en sy het gou haar kruik op haar hand laat sak en hom laat drink.
19 En nadat sy hom klaar laat drink het, sê sy: Ek sal ook vir jou kamele water skep totdat hulle klaar gedrink het.
20 Sy het gou gemaak en haar kruik in die trog leeggemaak en weer na die put gehardloop om water te skep, en het vir al sy kamele geput.
21 Die man wat haar verwonder het, het stilgebly, om te weet of die HERE sy reis voorspoedig gemaak het of nie.
22 En terwyl die kamele klaar gedrink het, neem die man 'n goue oorring van 'n halwe sikkel en twee armbande vir haar hande van tien sikkels goud;
23 Wie se dogter is jy? sê tog vir my: is daar plek in jou vader se huis vir ons om in te vernag?
24 En sy sê vir hom: Ek is die dogter van Betuel, die seun van Milka, wat sy vir Nahor gebaar het.
25 Verder sê sy vir hom: Ons het genoeg strooi, voer en slaapplek.
26 En die man het sy hoof neergebuig en die HERE aanbid.
27 Toe sê hy: Geloofd sy die HERE, die God van my heer Abraham, wat my heer nie verootmoedig het van sy goedertierenheid en sy trou nie;
28 En die meisie het gehardloop en hulle hierdie dinge van haar moeder se huis vertel.
29 En Rebekka het 'n broer gehad, en sy naam was Laban; en Laban het na die man gehardloop, na die put.
30 En dit het gebeur toe hy die oorring en armbande aan sy suster se hande sien, en toe hy die woorde van sy suster Rebekka hoor wat sê: So het die man met my gespreek; dat hy na die man gekom het; en kyk, hy staan by die kamele by die put.
31 En hy sê: Kom in, geseëndes van die HERE; waarom staan jy daarbuite? want Ek het die huis gereed gemaak en plek vir die kamele.
32 En die man het in die huis gekom, en hy het sy kamele losgemaak en vir die kamele strooi en voer gegee en water om sy voete te was en die voete van die manne wat by hom was.
33 En daar is vleis voor hom voorgesit om te eet, maar hy het gesê: Ek sal nie eet voordat ek my opdrag vertel het nie. En hy sê: Spreek voort.
34 En hy sê: Ek is Abraham se dienaar.
35 Die HERE het my heer baie geseën; en hy het groot geword, en hy het aan hom kleinvee en beeste, silwer, goud, slawe, slavinne, kamele en esels gegee.
36 Sara, die vrou van my heer, het vir my heer 'n seun gebaar toe sy oud was, en aan hom het hy alles gegee wat hy het.
37 En my heer het my laat sweer en gesê: Jy mag vir my seun uit die dogters van die Kanaäniete in wie se land ek woon, geen vrou neem nie.
38 Maar jy moet na die huis van my vader en na my familie gaan en 'n vrou vir my seun neem.
39 En ek het vir my heer gesê: Miskien sal die vrou my nie volg nie.
40 En hy het vir my gesê: Die HERE voor wie ek wandel, sal sy engel saam met jou stuur en jou weg voorspoedig maak; en jy moet vir my seun 'n vrou neem uit my geslag en uit my vader se huis.
41 Dan sal jy van hierdie my eed ontslae raak as jy by my familie kom; en as hulle jou nie een gee nie, sal jy vry wees van my eed.
42 En ek het vandag by die put gekom en gesê: HERE, God van my heer Abraham, as U my weg wat ek gaan, nou voorspoedig maak!
43 Kyk, ek staan by die waterput; en as die maagd uitkom om water te skep, en ek vir haar sê: Gee my tog 'n bietjie water van jou kruik om te drink;
44 En sy het vir my gesê: Drink jy albei, en ek sal ook vir jou kamele skep; laat dit die vrou wees wat die HERE vir die seun van my heer aangestel het.
45 Voordat ek klaar in my hart gepraat het, het Rebekka uitgekom met haar kruik op haar skouer; en sy het afgegaan na die put en water geskep; en ek het vir haar gesê: Laat my tog drink.
46 En sy het gou gemaak en haar kruik van haar skouer laat sak en gesê: Drink, en ek sal jou kamele ook laat drink; daarom het ek gedrink, en sy het die kamele ook laat drink.
47 Ek het haar gevra en gesê: Wie se dogter is jy? En sy sê: Die dogter van Betuel, die seun van Nahor, wat Milka vir hom gebaar het;
48 En ek het my hoof neergebuig en die HERE aanbid en die HERE, die God van my heer Abraham, geprys, wat my op die regte weg gelei het om die dogter van my heer se broer na sy seun te neem.
49 En as julle nou vriendelik en waaragtig teenoor my heer wil handel, sê vir my; en so nie, sê vir my; dat ek regs of links kan draai.
50 Toe antwoord Laban en Betuel en sê: Die saak kom van die HERE af; ons kan nie kwaad of goed met jou spreek nie.
51 Kyk, Rebekka is voor jou, neem haar en gaan, en laat sy die vrou van jou heer se seun wees, soos die HERE gespreek het.
52 En toe die dienaar van Abraham hulle woorde hoor, het hy die HERE aanbid en hom na die aarde gebuig.
53 En die dienaar het silwer- en goue juwele en klere uitgebring en dit aan Rebekka gegee; ook aan haar broer en haar moeder het hy kosbare goed gegee.
54 Hulle het geëet en gedrink, hy en die manne wat by hom was, en die hele nag vertoef; en hulle het die môre klaargemaak en gesê: Stuur my weg na my heer.
55 Toe sê haar broer en haar moeder: Laat die meisie 'n paar dae by ons bly, ten minste tien; daarna sal sy gaan.
56 En hy sê vir hulle: Verhinder my nie, aangesien die HERE my weg voorspoedig gemaak het; stuur my weg dat ek na my heer kan gaan.
57 En hulle het gesê: Ons sal die meisie roep en haar mond raadpleeg.
58 En hulle het Rebekka geroep en vir haar gesê: Wil jy saam met hierdie man gaan? En sy sê: Ek sal gaan.
59 En hulle het hulle suster Rebekka en haar verpleegster en die dienaar van Abraham en sy manne weggestuur.
60 En hulle het Rebekka geseën en vir haar gesê: Jy is ons suster, wees die moeder van duisende van miljoene, en laat jou nageslag die poort van dié wat hulle haat, in besit neem.
61 En Rebekka en haar meisies het opgestaan en op die kamele gery en die man gevolg; en die dienaar het Rebekka geneem en weggegaan.
62 Isak het gekom van die pad na die put Lahairoi; want hy het in die Suidland gewoon.
63 Isak het teen die aand uitgegaan om in die veld te peins; en hy slaan sy oë op en sien, die kamele kom.
64 Rebekka het haar oë opgeslaan, en toe sy Isak sien, het sy die kameel afgesteek.
65 Want sy het vir die dienskneg gesê: Watter man is dit wat in die veld ons tegemoet loop? En die dienaar het gesê: Dit is my heer; daarom het sy 'n sluier geneem en haar toegemaak.
66 En die dienskneg het vir Isak alles vertel wat hy gedoen het.
67 Isak het haar in die tent van sy moeder Sara ingebring en Rebekka genoem, en sy het sy vrou geword; en hy het haar liefgehad, en Isak is getroos ná sy moeder se dood.