Genesis 21
1 Die HERE het Sara besoek soos Hy gespreek het, en die HERE het met Sara gedoen soos Hy gespreek het.
2 Sara het swanger geword en vir Abraham 'n seun gebaar in sy ouderdom, op die vasgestelde tyd waarvan God met hom gespreek het.
3 En Abraham het die naam van sy seun wat vir hom gebore is, wat Sara vir hom gebaar het, Isak genoem.
4 Abraham het sy seun Isak besny toe hy agt dae oud was, soos God hom beveel het.
5 Abraham was honderd jaar oud toe sy seun Isak vir hom gebore is.
6 En Sara sê: God het my laat lag, sodat almal wat dit hoor, saam met my kan lag.
7 En sy sê: Wie sou vir Abraham gesê het dat Sara die kinders moes soog? want Ek het vir hom 'n seun in sy ouderdom gebore.
8 Die kind het grootgeword en is gespeen, en Abraham het 'n groot feesmaal gehou op dieselfde dag dat Isak gespeen is.
9 En Sara het gesien hoe die seun van Hagar, die Egiptenaar, wat sy vir Abraham gebore het, spot.
10 Daarom sê sy vir Abraham: Verdryf hierdie slavin en haar seun, want die seun van hierdie slavin sal nie saam met my seun, Isak, erfgenaam word nie.
11 Die saak was baie ernstig in Abraham se oë vanweë sy seun.
12 God het vir Abraham gesê: Laat dit nie sleg wees in jou oë vanweë die seun en vanweë jou slavin nie; In alles wat Sara aan jou gesê het, luister na haar stem; want in Isak sal jou nageslag genoem word.
13 Ek sal ook uit die seun van die slavin 'n nasie maak, want hy is jou nageslag.
14 Abraham het die môre vroeg opgestaan en brood en 'n kruik water geneem en dit aan Hagar gegee en dit op haar skouer en die kindjie gesit en haar weggestuur; en sy het weggegaan en in die woestyn rondgedwaal. Berseba.
15 Die water in die bottel was op, en sy het die kind onder een van die struike gegooi.
16 Sy het gegaan en haar teenoor hom gaan sit, 'n entjie verder, soos 'n boogskoot; want sy het gesê: Laat my nie die dood van die kind sien nie. En sy het teenoor hom gaan sit en haar stem verhef en geween.
17 God het die stem van die seun gehoor; en die engel van God het na Hagar uit die hemel geroep en vir haar gesê: Wat is dit met jou, Hagar? Moet nie vrees nie; want God het die stem van die seun gehoor waar hy is.
18 Staan op, lig die seun op en hou hom in jou hand; want Ek sal hom 'n groot nasie maak.
19 God het haar oë geopen, en sy het 'n fontein met water gesien; en sy het gegaan en die kruik vol water gemaak en die seuntjie laat drink.
20 God was met die seun; en hy het opgegroei en in die woestyn gaan woon en 'n boogskutter geword.
21 En hy het in die woestyn Paran gewoon, en sy moeder het vir hom 'n vrou uit Egipteland geneem.
22 En in dié tyd het Abimeleg en Pikol, die owerste van sy leër, met Abraham gespreek en gesê: God is met jou in alles wat jy doen.
23 Sweer dan nou vir my hier by God dat jy nie vals sal handel met my en my seun of my seun se seun nie; maar volgens die goedertierenheid wat ek aan jou bewys het, moet jy aan my en aan die land bewys waarin jy as vreemdeling vertoef het.
24 Toe sê Abraham: Ek sal sweer.
25 En Abraham het Abimeleg tereggewys oor 'n waterput wat Abimeleg se dienaars met geweld weggeneem het.
26 Toe sê Abimeleg: Ek weet nie wie hierdie ding gedoen het nie;
27 Abraham het skape en beeste geneem en dit aan Abiméleg gegee; en hulle het al twee 'n verbond gesluit.
28 Abraham het sewe ooilammers van die kleinvee afsonderlik opgestel.
29 Toe sê Abiméleg vir Abraham: Wat beteken hierdie sewe ooilammers wat jy vir hulleself gesit het?
30 Toe sê hy: Hierdie sewe ooilammers moet jy uit my hand neem, dat hulle vir my 'n getuie kan wees dat ek hierdie put gegrawe het.
31 Daarom het hy daardie plek Berseba genoem; want daar het hulle albei gesweer.
32 So het hulle dan 'n verbond gesluit in Berséba, en Abimeleg het opgestaan en Pikol, die owerste van sy leër, en hulle het teruggekeer na die land van die Filistyne.
33 Abraham het 'n bos in Berseba geplant en daar die Naam van die HERE, die ewige God, aangeroep.
34 Abraham het baie dae as vreemdeling in die land van die Filistyne vertoef.