Exodus 4
1 Toe antwoord Moses en sê: Maar kyk, hulle sal my nie glo en na my stem nie luister nie, want hulle sal sê: Die HERE het nie aan jou verskyn nie.
2 Toe sê die HERE vir hom: Wat is dit in jou hand? En hy sê: 'n Pad.
3 En hy sê: Gooi dit op die grond. En hy het dit op die grond gegooi, en dit het 'n slang geword; en Moses het voor dit gevlug.
4 Toe sê die HERE vir Moses: Steek jou hand uit en gryp dit aan die stert. En hy het sy hand uitgesteek en dit gegryp, en dit het 'n staf in sy hand geword.
5 Sodat hulle kan glo dat die HERE, die God van hulle vaders, die God van Abraham, die God van Isak en die God van Jakob, aan jou verskyn het.
6 En die HERE het verder vir hom gesê: Steek tog jou hand in jou boesem. En hy het sy hand in sy boesem gesteek, en toe hy dit uithaal, kyk, sy hand was melaats soos sneeu.
7 En hy sê: Steek jou hand weer in jou boesem. En hy steek weer sy hand in sy boesem; en hy het dit uit sy boesem geruk, en kyk, dit het verander soos sy ander vlees.
8 En dit sal gebeur dat as hulle jou nie glo nie, en ook nie luister na die stem van die eerste teken nie, dat hulle die stem van die laaste teken sal glo.
9 En as hulle ook hierdie twee tekens nie glo en na jou stem nie luister nie, moet jy van die water van die rivier neem en dit op die droë grond uitgiet en die waters wat jy weggevoer het, van die rivier sal bloed word op die droë grond.
10 Toe sê Moses vir die HERE: Ag, my Meester, ek is nie welsprekend nie, ook nie tevore of vandat U met U kneg gespreek het nie; maar ek is traag van spraak en 'n stadige tong.
11 Toe sê die HERE vir hom: Wie het die mond van die mens gemaak? of wie maak die stomme of die dowe of die siende of die blinde? het Ek nie die HERE nie?
12 Gaan dan nou, en Ek sal met jou mond wees en jou leer wat jy moet sê.
13 En hy het gesê: My HERE, stuur tog deur die hand van hom wat U sal stuur.
14 Toe het die toorn van die HERE teen Moses ontvlam, en Hy het gesê: Is Aäron, die Leviet, nie jou broer nie? Ek weet hy kan goed praat. En kyk, Hy kom jou tegemoet, en as hy jou sien, sal hy bly wees in sy hart.
15 En jy moet met hom spreek en woorde in sy mond lê; en Ek sal met jou mond en met sy mond wees en jou leer wat jy moet doen.
16 En hy sal jou woordvoerder vir die volk wees, en hy sal wees, selfs hy sal vir jou wees in die plek van 'n mond, en jy sal vir hom in die plek van God wees.
17 En jy moet hierdie staf in jou hand neem waarmee jy tekens moet doen.
18 Moses het toe gegaan en na sy skoonvader Jetro teruggekeer en vir hom gesê: Laat my tog gaan en teruggaan na my broers wat in Egipte is, en kyk of hulle nog lewe. En Jetro sê vir Moses: Gaan in vrede.
19 Toe sê die HERE vir Moses in Mídian: Gaan, keer terug na Egipte, want al die manne wat jou lewe gesoek het, is dood.
20 Toe neem Moses sy vrou en sy seuns en sit hulle op 'n esel, en hy het na Egipteland teruggekeer; en Moses het die staf van God in sy hand geneem.
21 Toe sê die HERE vir Moses: As jy gaan om na Egipte terug te keer, sorg dat jy al daardie wonders doen voor Farao wat Ek in jou hand gegee het; maar Ek sal sy hart verhard, dat hy die volk nie sal laat trek nie.
22 En jy moet vir Farao sê: So spreek die HERE: Israel is my seun, my eersgeborene.
23 En Ek sê vir jou: Laat my seun gaan, dat hy My kan dien; en as jy weier om hom te laat gaan, kyk, Ek sal jou seun, jou eersgeborene, doodmaak.
24 En terwyl hy verbygaan, kom die HERE hom tegemoet en probeer om hom dood te maak.
25 Toe neem Sippora 'n skerp klip en kap die voorhuid van haar seun af en gooi dit voor sy voete en sê: Waarlik, jy is vir my 'n bloedman.
26 Toe het hy hom laat gaan; toe sê sy: 'n Bloedman is jy vanweë die besnydenis.
27 Toe sê die HERE vir Aäron: Gaan na die woestyn om Moses te ontmoet. En hy het gegaan en hom op die berg van God ontmoet en hom gesoen.
28 Toe het Moses vir Aäron al die woorde van die HERE vertel wat hom gestuur het, en al die tekens wat Hy hom beveel het.
29 En Moses en Aäron het gegaan en al die oudstes van die kinders van Israel bymekaar laat kom.
30 En Aäron het al die woorde gespreek wat die HERE met Moses gespreek het en die tekens gedoen voor die oë van die volk.
31 En die volk het geglo, en toe hulle hoor dat die HERE die kinders van Israel besoek het en dat Hy hulle ellende gesien het, het hulle hul hoofde gebuig en aanbid.