Bible

1 En Paulus het die Raad ernstig aanskou en gesê: Broeders, ek het met 'n goeie gewete voor God gelewe tot vandag toe. 2 En die hoëpriester Ananias het die wat by hom staan bevel gegee om hom op die mond te slaan. 3 Toe sê Paulus vir hom: God sal jou slaan, gewitte muur, want sit jy om my volgens die wet te oordeel en beveel dat ek in stryd met die wet geslaan moet word? 4 En die wat daar gestaan het, het gesê: Beledig jy God se hoëpriester? 5 Toe sê Paulus: Ek het nie geweet nie, broeders, dat hy die hoëpriester was, want daar is geskrywe: Jy mag geen kwaad spreek van die owerste van jou volk nie. 6 Maar toe Paulus sien dat die een deel Sadduseërs en die ander Fariseërs was, het hy in die Raad uitgeroep: Manne en broeders, Ek is 'n Fariseër, die seun van 'n Fariseër; oor die hoop en opstanding van die dode is Ek ingeroep vraag. 7 En toe Hy dit gesê het, het daar 'n onenigheid ontstaan tussen die Fariseërs en die Sadduseërs, en die menigte was verdeeld. 8 Want die Sadduseërs sê dat daar geen opstanding is nie, geen engel of gees nie, maar die Fariseërs bely albei. 9 En daar het 'n groot geroep ontstaan, en die skrifgeleerdes wat van die Fariseërs was, het opgestaan en stry en gesê: Ons vind geen onheil in hierdie man nie; maar as 'n gees of 'n engel met hom gespreek het, laat ons nie teen God veg nie. 10 En toe daar 'n groot onenigheid ontstaan het, het die hoofkaptein, uit vrees dat Paulus van hulle in stukke geruk sou word, die soldate beveel om af te gaan en hom met geweld onder hulle uit te haal en in die kasteel in te bring. 11 En die volgende nag het die Here by hom gestaan en gesê: Hou goeie moed, Paulus, want soos jy in Jerusalem van My getuig het, so moet jy ook in Rome getuig. 12 En toe dit dag geword het, het sommige van die Jode saamgespan en hulleself onder 'n vloek verbind en gesê dat hulle nie sou eet of drink voordat hulle Paulus doodgemaak het nie. 13 En hulle was meer as veertig wat hierdie sameswering gemaak het. 14 En hulle het by die owerpriesters en die ouderlinge gekom en gesê: Ons het onsself onder 'n groot vloek gebind, dat ons niks sal eet voordat ons Paulus doodgemaak het nie. 15 Julle dan nou saam met die Raad beduie aan die owerste owerste dat hy hom môre na julle afbring, asof julle iets volmaakter aangaande hom wil vra; en ons, of hy ooit nader kom, is gereed om hom dood te maak. 16 En toe die seun van Paulus se suster hoor dat hulle loer, het hy gegaan en in die kasteel ingegaan en dit aan Paulus vertel. 17 Toe roep Paulus een van die hoofman oor honderd na hom en sê: Bring hierdie jongman na die owerste owerste, want hy het iets om hom te sê. 18 Hy het hom toe geneem en na die owerste owerste gebring en gesê: Die gevangene Paulus het my na hom geroep en my gebid om hierdie jongman na jou toe te bring wat iets het om vir jou te sê. 19 Daarop gryp die owerste oor duisend hom aan die hand en gaan alleen saam met hom opsy en vra hom: Wat het jy om my te sê? 20 En hy sê: Die Jode het ooreengekom om jou te begeer dat jy Paulus môre in die Raad sou afbring, asof hulle hom nog beter sou raadpleeg. 21 Maar jy gee nie aan hulle oor nie, want meer as veertig man van hulle lê en wag vir hom wat hulleself met 'n eed verbind het dat hulle nie sal eet of drink voordat hulle hom doodgemaak het nie; en nou is hulle gereed en kyk na 'n belofte van jou. 22 Toe het die owerste oor duisend die jongman laat vertrek en hom bevel gegee: Pas op dat jy aan niemand vertel dat jy hierdie dinge aan my te kenne gegee het nie. 23 En hy het twee honderdmanne na hom geroep en gesê: Maak twee honderd soldate gereed om na Cesaréa te gaan, en ruiters sestig en tien en tweehonderd spiesmanne, teen die derde uur van die nag; 24 En voorsien vir hulle diere, dat hulle Paulus kan aansit en hom veilig na Felix, die goewerneur, kan bring. 25 En hy het 'n brief op hierdie manier geskryf: 26 Claudius Lisias stuur 'n groet aan die voortreflikste goewerneur Felix. 27 Hierdie man is van die Jode geneem en moes deur hulle doodgemaak word; toe het ek met 'n leër gekom en hom gered, omdat ek verstaan het dat hy 'n Romein was. 28 En toe ek die oorsaak geweet het waarom hulle hom beskuldig het, het ek hom na hulle raad gebring. 29 Wie ek gesien het dat hy beskuldig word van vrae van hulle wet, maar dat hy niks opgelê is wat die dood of boeie verdien nie. 30 En toe daar aan my meegedeel is dat die Jode die man gewag het, het ek dadelik na jou gestuur en sy aanklaers bevel gegee om ook voor jou te sê wat hulle teen hom het. Vaarwel. 31 Toe het die soldate, soos hulle beveel is, Paulus geneem en hom in die nag na Antipatris gebring. 32 Die volgende dag het hulle die perderuiters verlaat om saam met hom te gaan en na die kasteel teruggekeer. 33 Toe hulle in Cesaréa kom en die brief aan die goewerneur oorhandig het, het hulle Paulus ook voor hom gestel. 34 En toe die goewerneur die brief gelees het, het hy gevra van watter provinsie hy was. En toe hy verstaan dat hy van Cilicië was; 35 Ek sal na jou luister, sê hy, wanneer jou beskuldigers ook kom. En hy het beveel dat hy in Herodes se regslokaal bewaar moes word.