2 Samuel 13
1 En daarna het Absalom, die seun van Dawid, 'n mooi suster gehad met die naam van Tamar; en Amnon, die seun van Dawid, het haar liefgehad.
2 En Amnon was so ontsteld dat hy siek geword het oor sy suster Tamar; want sy was 'n maagd; en Amnon het dit vir hom moeilik geag om iets aan haar te doen.
3 Maar Amnon het 'n vriend gehad met die naam van Jonadab, die seun van Simea, Dawid se broer; en Jonadab was 'n baie listige man.
4 En hy sê vir hom: Waarom is jy, wat die seun van die koning is, van dag tot dag maer? sal jy dit nie vir my sê nie? En Amnon sê vir hom: Ek het Tamar lief, my broer Absalom se suster.
5 En Jonadab sê vir hom: Lê jou op jou bed neer en maak jou siek; en as jou vader jou kom sien, sê vir hom: Laat tog my suster Tamar kom en vir my vleis gee en die vleis berei voor my oë, dat ek dit kan sien en dit van haar hand kan eet.
6 Amnon het toe gaan lê en homself siek gemaak; en toe die koning kom om hom te sien, sê Amnon vir die koning: Laat tog my suster Tamar kom en vir my 'n paar koeke maak voor my oë, dat ek kan eet aan haar hand.
7 Dawid het toe na Tamar huis toe gestuur en gesê: Gaan nou na die huis van jou broer Amnon en maak vir hom vleis klaar.
8 Toe het Tamar na haar broer Amnon se huis gegaan; en hy is neergelê. En sy het meel geneem en dit geknie en koeke voor sy oë gemaak en die koeke gebak.
9 En sy het 'n pan geneem en dit voor hom uitgegooi; maar hy het geweier om te eet. En Amnon sê: Laat almal van my af weggaan. En hulle het elkeen van hom uitgegaan.
10 En Amnon sê vir Tamar: Bring die vleis in die kamer, dat ek uit jou hand kan eet. En Tamar het die koeke wat sy gemaak het, geneem en dit na haar broer Amnon in die kamer gebring.
11 En nadat sy dit na hom gebring het om te eet, het hy haar gegryp en vir haar gesê: Kom lê by my, my suster.
12 En sy antwoord hom: Nee, my broer, moet my nie dwing nie; want so iets mag nie in Israel gedoen word nie; moenie hierdie sotheid nie.
13 En ek, waarheen sal ek my skande laat gaan? en wat jou aangaan, jy sal wees soos een van die dwase in Israel. Spreek tog nou tog met die koning; want hy sal my nie van jou weerhou nie.
14 Maar hy wou nie na haar stem luister nie, maar omdat hy sterker was as sy, het hy haar gedwing en met haar gemeenskap gehad.
15 Toe het Amnon haar baie gehaat; sodat die haat waarmee hy haar gehaat het groter was as die liefde waarmee hy haar liefgehad het. En Amnon sê vir haar: Staan op, gaan weg.
16 En sy sê vir hom: Daar is geen oorsaak nie: hierdie onheil deur my weg te stuur, is groter as die ander wat jy my aangedoen het. Maar hy wou nie na haar luister nie.
17 Toe roep hy sy dienaar wat hom dien, en sê: Sit tog hierdie vrou van my af weg en sluit die deur agter haar aan.
18 En sy het 'n kleed van verskillende kleure aan haar gehad, want met sulke klere was die koningsdogters wat maagde was, geklee. Toe bring sy dienaar haar uit en sluit die deur agter haar aan.
19 Toe het Tamar as op haar hoof gegooi en haar kleurvolle kleed wat op haar was, geskeur en haar hand op haar hoof gelê en aangehou huil.
20 En haar broer Absalom sê vir haar: Was jou broer Amnon by jou? maar swyg nou, my suster, hy is jou broer; ag hierdie ding nie. Tamar het toe woes gebly in haar broer Absalom se huis.
21 Maar toe koning Dawid van al hierdie dinge hoor, was hy baie kwaad.
22 En Absalom het met sy broer Amnon nie goed of sleg gespreek nie, want Absalom het Amnon gehaat, omdat hy sy suster Tamar gedwing het.
23 En ná twee volle jare het Absalom skaapskeerders gehad in Baäl-Hazor wat langs Efraim is, en Absalom het al die koning se seuns genooi.
24 Toe kom Absalom na die koning en sê: Kyk tog, u dienaar het skaapskeerders; laat tog die koning en sy dienaars saam met u dienaar gaan.
25 Daarop sê die koning vir Absalom: Nee, my seun, laat ons nie almal nou gaan nie, sodat ons jou nie verskuldig is nie. En hy het hom gedruk, maar hy wou nie gaan nie, maar het hom geseën.
26 Toe sê Absalom: Indien nie, laat my broer Amnon tog saam met ons gaan. En die koning sê vir hom: Waarom sou hy saam met jou gaan?
27 Maar Absalom het hom verdruk, dat hy Amnon en al die koning se seuns saam met hom laat gaan het.
28 En Absalom het sy dienaars bevel gegee en gesê: Let tog op wanneer Amnon se hart vrolik is van die wyn, en as ek vir julle sê: Slaan Amnon; maak hom dan dood, wees nie bevrees nie. Het ek jou nie beveel nie? wees moedig en dapper.
29 En die dienaars van Absalom het met Amnon gedoen soos Absalom beveel het. Toe het al die seuns van die koning opgestaan, en elkeen het hom op sy muil getrek en gevlug.
30 En terwyl hulle op die pad was, het die tyding tot Dawid gekom en gesê: Absalom het al die seuns van die koning gedood, en daar is nie een van hulle oor nie.
31 Toe het die koning opgestaan en sy klere geskeur en op die aarde gaan lê; en al sy dienaars het daar gestaan met geskeurde klere.
32 En Jonadab, die seun van Simea, Dawid se broer, het geantwoord en gesê: Laat my heer nie dink dat hulle al die jongmanne, die seuns van die koning, gedood het nie; want Amnon alleen is dood, want volgens Absalom se besluit is dit vasgestel van die dag af dat hy sy suster Tamar gedwing het.
33 Laat my heer die koning dan nou die saak nie ter harte neem om te dink dat al die seuns van die koning dood is nie; want Amnon alleen is dood.
34 Maar Absalom het gevlug. En die jongman wat die wag gehou het, slaan sy oë op en kyk, en kyk, daar kom baie mense op die pad van die heuwel agter hom aan.
35 En Jonadab sê vir die koning: Kyk, die koning se seuns kom; soos u dienaar gesê het, so is dit.
36 En net toe hy klaar gepraat het, kom die seuns van die koning en verhef hulle stem en geween; en ook die koning en al sy dienaars het baie hard geween.
37 Maar Absalom het gevlug en na Talmai, die seun van Ammihud, die koning van Gesur, gegaan. En Dawid het elke dag oor sy seun getreur.
38 Absalom het toe gevlug en na Gesur gegaan, en hy was daar drie jaar.
39 En die siel van koning Dawid het verlang om na Absalom uit te gaan, want hy was getroos oor Amnon, omdat hy dood was.