2 Kings 4
1 En daar het 'n sekere vrou uit die vroue van die profete-seuns na Elísa geroep en gesê: U dienaar, my man, is dood; en jy weet dat jou kneg die HERE gevrees het, en die skuldeiser het gekom om my twee seuns vir hom te neem om slawe te wees.
2 Toe sê Elísa vir haar: Wat moet ek vir jou doen? sê vir my, wat het jy in die huis? En sy sê: U dienares het niks in die huis nie, behalwe 'n pot olie.
3 Toe sê hy: Gaan leen vir jou kanne van al jou bure, leë kanne; leen nie 'n paar nie.
4 En as jy ingaan, moet jy die deur vir jou en jou seuns toesluit en in al daardie voorwerpe uitgiet, en jy moet wat vol is, opsy sit.
5 Sy het toe van hom af weggegaan en die deur vir haar en haar seuns toegesluit, wat die voorwerpe vir haar gebring het; en sy het uitgegooi.
6 En toe die kanne vol was, sê sy vir haar seun: Bring vir my nog 'n voorwerp. En hy sê vir haar: Daar is nie 'n vat meer nie. En die olie het gebly.
7 Daarna het sy gekom en dit aan die man van God vertel. En hy sê: Gaan verkoop die olie en betaal jou skuld, en laat jy en jou kinders van die ander lewe lewe.
8 En dit het op 'n dag gekom dat Elísa na Sunem oorgegaan het, waar 'n groot vrou was; en sy het hom gedwing om brood te eet. En so het hy so dikwels as hy verbygegaan het, daarheen ingedraai om brood te eet.
9 En sy sê vir haar man: Kyk tog, ek merk dat dit 'n heilige man van God is wat gedurigdeur by ons verbygaan.
10 Laat ons tog 'n kamertjie teen die muur maak; en laat ons daar vir hom 'n bed en 'n tafel en 'n stoeltjie en 'n kandelaar neersit; en as hy by ons kom, moet hy daarheen indraai.
11 En dit het op 'n dag gekom dat hy daarheen gekom het, en hy het in die kamer ingegaan en daar gaan lê.
12 En hy sê vir sy dienaar Gehasi: Roep hierdie Sunamitiese. En toe hy haar roep, gaan sy voor hom staan.
13 En hy sê vir hom: Sê nou vir haar: Kyk, jy het met al hierdie sorg vir ons gesorg; wat moet vir jou gedoen word? sou jy aan die koning of aan die leërowerste gespreek word? En sy antwoord: Ek woon onder my eie mense.
14 En hy sê: Wat moet dan vir haar gedoen word? En Gehasi antwoord: Voorwaar, sy het geen kind nie, en haar man is oud.
15 En hy sê: Roep haar. En toe hy haar roep, gaan staan sy in die deur.
16 En hy sê: Teen hierdie tyd, volgens die tyd van die lewe, moet jy 'n seun omhels. En sy sê: Nee, my heer, jy man van God, lieg nie vir u dienares nie.
17 En die vrou het swanger geword en 'n seun gebaar in die tyd wat Elísa vir haar gesê het, volgens die tyd van die lewe.
18 En toe die kind groot was, het dit op 'n dag geval dat hy na sy vader uitgegaan het na die maaiers.
19 En hy sê vir sy vader: My hoof, my kop. En hy sê vir 'n seun: Dra hom na sy moeder.
20 En nadat hy hom geneem en na sy moeder gebring het, het hy tot die middag op haar knieë gesit en daarna gesterf.
21 En sy het opgegaan en hom op die bed van die man van God neergelê en die deur vir hom toegesluit en uitgegaan.
22 En sy het haar man geroep en gesê: Stuur tog vir my een van die jongmanne en een van die esels, dat ek na die man van God kan hardloop en terugkom.
23 En hy sê: Waarom sal jy vandag na hom toe gaan? dit is nie nuwemaan of sabbat nie. En sy sê: Dit sal goed gaan.
24 Toe saal sy 'n esel op en sê vir haar dienaar: Ry en gaan vorentoe; Moenie jou ry vir my verslap nie, tensy ek jou sê.
25 Sy het toe gegaan en by die man van God op die berg Karmel gekom. En toe die man van God haar van ver af sien, sê hy aan sy dienaar Gehasi: Kyk, daar is daardie Sunamitiese.
26 Hardloop tog tog om haar tegemoet en sê vir haar: Gaan dit goed met jou? gaan dit goed met jou man? gaan dit goed met die kind? En sy antwoord: Dit is goed.
27 En toe sy by die man van God op die heuwel kom, gryp sy hom aan sy voete; maar Gehasi het nader gekom om haar weg te stoot. En die man van God sê: Laat haar staan; want haar siel is gekwel in haar, en die HERE het dit vir my verberg en dit aan my nie te kenne gegee nie.
28 Toe sê sy: Het ek 'n seun van my heer begeer? het ek nie gesê: Moet my nie bedrieg nie?
29 Toe sê hy vir Gehasi: Omgord jou heupe en neem my staf in jou hand en gaan heen; as jy iemand ontmoet, groet hom nie; en as iemand jou groet, antwoord hom nie weer nie; en lê my staf op die aangesig van die seuntjie.
30 Toe sê die moeder van die kind: So waar as die HERE leef en jou siel leef, ek sal jou nie verlaat nie. En hy het opgestaan en haar gevolg.
31 En Gehasi het voor hulle uit gegaan en die staf op die aangesig van die seun gelê; maar daar was geen stem of gehoor nie. Daarom het hy hom weer tegemoetgegaan en hom meegedeel en gesê: Die kind is nie wakker nie.
32 En toe Elisa in die huis kom, was die kind dood en lê op sy bed.
33 Hy het toe ingegaan en die deur vir hulle twee toegesluit en tot die HERE gebid.
34 En hy het opgegaan en op die kind gaan lê en sy mond op sy mond gelê en sy oë op sy oë en sy hande op sy hande; en die vlees van die kind het warm geword.
35 Toe het hy teruggegaan en in die huis heen en weer geloop; en hy het opgegaan en hom op hom uitgestrek, en die kind het sewe maal nies, en die kind het sy oë oopgemaak.
36 En hy het Gehasi geroep en gesê: Roep hierdie Sunamitiese. Daarom het hy haar gebel. En toe sy by hom ingaan, sê hy: Neem jou seun op.
37 Daarna het sy ingegaan en voor sy voete geval en haarself na die grond gebuig en haar seun opgeneem en uitgegaan.
38 En Elísa het weer in Gilgal aangekom, en daar was gebrek in die land; en die profete-seuns het voor hom gesit;
39 En een het uitgegaan in die veld om kruie te pluk, en hy het 'n wilde wingerdstok gevind en sy skoot vol daarvan gepluk en gekom en dit in 'n pot pot gesny, want hulle het dit nie geken nie.
40 Hulle het toe uitgegooi vir die manne om te eet. En terwyl hulle besig was om van die kos te eet, het hulle uitgeroep en gesê: O man van God, daar is dood in die pot! En hulle kon nie daarvan eet nie.
41 Maar hy sê: Bring dan meel. En hy het dit in die pot gegooi; en hy sê: Gooi uit vir die volk, dat hulle kan eet. En daar was geen kwaad in die pot nie.
42 En daar het 'n man van Baälsálísa gekom en vir die man van God brood van die eerstelinge gebring, twintig garsbrode en vol are in die doppe daarvan. En hy sê: Gee aan die volk, dat hulle kan eet.
43 En sy dienaar sê: Wat, moet ek dit aan honderd man voorhou? Hy sê weer: Gee die volk dat hulle kan eet, want so sê die HERE: Hulle sal eet en daarvan oorbly.
44 En hy het dit voor hulle neergesit, en hulle het geëet en daarvan oorgebly, volgens die woord van die HERE.