1 Samuel 20
1 En Dawid het van Najot in Rama gevlug en gekom en voor Jónatan gesê: Wat het ek gedoen? wat is my ongeregtigheid? en wat is my sonde voor jou vader, dat hy my lewe soek?
2 En hy sê vir hom: God verhoed dit; jy sal nie sterwe nie; kyk, my vader sal niks groots of kleins doen nie, maar dit aan my te kenne gee; en waarom sou my vader hierdie ding vir my verberg? dit is nie so nie.
3 En Dawid het verder gesweer en gesê: Jou vader weet sekerlik dat ek genade in jou oë gevind het; en hy sê: Laat Jónatan dit nie weet nie, dat hy nie bedroef word nie; maar so waar as die HERE leef en u siel leef, daar is maar 'n tree tussen my en die dood.
4 Toe sê Jónatan vir Dawid: Alles wat jou siel begeer, dit sal ek ook vir jou doen.
5 Toe sê Dawid vir Jónatan: Kyk, môre is dit nuwemaan, en ek moet nie versuim om saam met die koning te sit aan tafel nie; maar laat my gaan, dat ek my in die veld kan verberg tot die derde dag teen die aand.
6 As jou vader my enigsins mis, sê dan: Dawid het my ernstig verlof gevra dat hy na sy stad Betlehem kan hardloop, want daar is 'n jaarlikse offer daar vir die hele familie.
7 As hy so sê: Dit is goed; u dienaar sal vrede hê, maar as hy baie kwaad word, moet u seker wees dat die onheil deur hom bepaal word.
8 Daarom moet jy vriendelik wees met jou dienaar; want jy het jou kneg in 'n verbond van die HERE met jou gebring; want waarom sou jy my na jou vader toe bring?
9 En Jónatan sê: Dit is ver van jou af, want as ek sekerlik geweet het dat die onheil deur my vader besluit is om oor jou te kom, sou ek jou dit dan nie vertel nie?
10 Toe sê Dawid vir Jónatan: Wie sal my dit vertel? of wat as jou vader jou hardop antwoord?
11 En Jónatan sê vir Dawid: Kom, laat ons uitgaan na die veld. En hulle het altwee uitgegaan na die veld.
12 En Jónatan het vir Dawid gesê: HERE, God van Israel, as ek môre of op die derde dag my vader geblaas het, en kyk, as daar goed is teen Dawid, en ek dan nie na u stuur om te wys dit jy;
13 Die HERE doen so en nog baie meer aan Jónatan; maar as dit my vader behaag om kwaad aan jou te doen, dan sal Ek dit jou te kenne gee en jou wegstuur, dat jy in vrede kan gaan; en die HERE sal met jou wees soos Hy by my pa was.
14 En jy sal nie net solank ek nog lewe aan my die goedertierenheid van die HERE bewys nie, dat ek nie sterwe nie.
15 Maar jy mag ook nie vir ewig jou goedertierenheid uit my huis uitroei nie;
16 Daarom het Jónatan 'n verbond gesluit met die huis van Dawid en gesê: Laat die HERE dit ook eis van die hand van Dawid se vyande.
17 En Jónatan het Dawid weer laat sweer, omdat hy hom liefgehad het, want hy het hom liefgehad soos hy sy eie siel liefgehad het.
18 Toe sê Jónatan vir Dawid: Môre is dit nuwemaan, en jy sal gemis word, want jou sitplek sal leeg wees.
19 En as jy drie dae lank gebly het, moet jy gou afgaan en by die plek kom waar jy jou weggesteek het toe die saak aan die gang was, en by die klip Esel bly.
20 En ek sal drie pyle aan die kant daarvan skiet, asof ek op 'n punt skiet.
21 En kyk, Ek stuur 'n seun wat sê: Gaan soek die pyle. As ek uitdruklik vir die seun sê: Kyk, die pyle is aan die ander kant van jou, neem dit; dan kom jy, want daar is vrede vir jou en geen kwaad nie; so waar as die HERE leef.
22 Maar as ek so vir die jongman sê: Kyk, die pyle is verby jou; gaan, want die HERE het jou weggestuur.
23 En wat die saak betref waaroor ek en jy gespreek het, kyk, die HERE is vir ewig tussen jou en my.
24 Dawid het hom toe weggesteek in die veld, en toe die nuwemaan gekom het, het die koning hom gaan sit om vleis te eet.
25 En die koning het op sy stoel gaan sit, soos die vorige kere, op 'n stoel by die muur;
26 Maar Saul het daardie dag niks gespreek nie, want hy het gedink: Iets het hom oorgekom, hy is nie rein nie; sekerlik is hy nie rein nie.
27 En die volgende dag, dit was die tweede dag van die maand, was die plek van Dawid leeg, en Saul sê vir sy seun Jónatan: Waarom kom die seun van Isai nie om te eet nie, nie gister en ook nie vandag nie?
28 En Jónatan het vir Saul geantwoord: Dawid het my ernstig verlof gevra om na Betlehem te gaan.
29 En hy sê: Laat my tog gaan; want ons familie het 'n offer in die stad; en my broer, hy het my beveel om daar te wees; en nou, as ek guns in u oë gevind het, laat my tog weggaan en my broers sien. Daarom kom hy nie na die koning se tafel nie.
30 Toe ontvlam Saul se toorn teen Jónatan, en hy sê vir hom: Jou seun van die verkeerde wederstrewige vrou, weet ek nie dat jy die seun van Isai uitverkies het tot jou eie wanorde en tot verwarring van jou moeder se naaktheid nie?
31 Want so lank as die seun van Isai op die aarde leef, sal jy nie bevestig word nie, ook nie jou koninkryk nie. Stuur dan nou en haal hom na my, want hy sal sekerlik sterwe.
32 En Jónatan het sy vader Saul geantwoord en vir hom gesê: Waarom moet hy gedood word? wat het hy gedoen?
33 En Saul het 'n spies na hom gegooi om hom te slaan, sodat Jónatan geweet het dat sy vader vasbeslote was om Dawid dood te maak.
34 Daarop het Jónatan in hewige woede van die tafel opgestaan en op die tweede dag van die maand geen vleis geëet nie, want hy was bedroef oor Dawid, omdat sy vader hom beskaamd gemaak het.
35 En dit het gebeur in die môre dat Jónatan die veld in gegaan het op die tyd wat met Dawid vasgestel is, en 'n klein seuntjie saam met hom.
36 En hy sê vir sy seun: Hardloop, vind nou die pyle uit wat ek skiet. En terwyl die seun hardloop, het hy 'n pyl verby hom geskiet.
37 En toe die seun by die plek kom van die pyl wat Jónatan geskiet het, het Jonatan die seun agterna geroep en gesê: Is die pyl nie anderkant jou nie?
38 En Jónatan het agter die seun aan geroep: Maak gou, maak gou, bly nie. En die seun van Jonatan het die pyle bymekaargemaak en by sy heer gekom.
39 Maar die seun het niks geweet nie; net Jonatan en Dawid het die saak geweet.
40 En Jónatan het sy geweer aan sy seun gegee en vir hom gesê: Gaan dra hulle na die stad.
41 En toe die seun weg was, het Dawid opgestaan uit 'n plek na die suide, en op sy aangesig na die grond geval en hom drie maal gebuig;
42 Toe sê Jónatan vir Dawid: Gaan in vrede, omdat ons ons albei in die Naam van die HERE gesweer het en gesê het: Die HERE sal vir ewig wees tussen my en jou en tussen my saad en jou nageslag. En hy het opgestaan en weggegaan, en Jónatan het in die stad ingegaan.