1 Samuel 1
1 En daar was 'n sekere man van Ramataimsofim, van die gebergte van Efraim, en sy naam was Elkana, die seun van Jeróham, die seun van Elihu, die seun van Tohu, die seun van Suf, 'n Efratiet.
2 En hy het twee vroue gehad; die naam van die een was Hanna en die naam van die ander Peninna; en Peninna het kinders gehad, maar Hanna het geen kinders gehad nie.
3 En hierdie man het jaarliks uit sy stad opgetrek om te aanbid en te offer aan die HERE van die leërskare in Silo. En die twee seuns van Eli, Hofni en Pinehas, die priesters van die HERE, was daar.
4 En toe die tyd was dat Elkana geoffer het, het hy aan sy vrou Peninna en aan al haar seuns en haar dogters porsies gegee.
5 Maar aan Hanna het hy 'n waardige deel gegee; want hy het Hanna liefgehad, maar die HERE het haar skoot toegesluit.
6 En haar teëstander het haar ook geterg om haar kwaad te maak, omdat die HERE haar skoot toegesluit het.
7 En soos hy jaar na jaar so gedoen het as sy opgaan na die huis van die HERE, so het sy haar geterg; daarom het sy geween en nie geëet nie.
8 Toe sê haar man Elkana vir haar: Hanna, waarom ween jy? en waarom eet jy nie? en waarom is jou hart bedroef? Is ek nie vir jou beter as tien seuns nie?
9 Toe het Hanna opgestaan nadat hulle in Silo geëet het en nadat hulle gedrink het. En die priester Eli het op 'n stoel by 'n paal van die tempel van die HERE gaan sit.
10 En sy was bitter van siel en het tot die HERE gebid en bitterlik geween.
11 En sy het 'n gelofte gedoen en gesê: HERE van die leërskare, as U die ellende van u dienares en aan my dink, en u dienares nie vergeet nie, maar aan u dienares 'n manlike seun gee, dan sal ek hom aan die HERE al die dae van sy lewe, en geen skeermes sal op sy hoof kom nie.
12 En terwyl sy aanhou bid voor die aangesig van die HERE, merk Eli op haar mond.
13 En Hanna, sy het in haar hart gepraat; net haar lippe het beweeg, maar haar stem is nie gehoor nie; daarom het Eli gedink sy was dronk.
14 Toe sê Eli vir haar: Hoe lank sal jy dronk wees? verwyder jou wyn van jou af.
15 En Hanna het geantwoord en gesê: Nee, my heer, ek is 'n vrou met 'n bedroefde gees; ek het nie wyn of sterk drank gedrink nie, maar my siel voor die aangesig van die HERE uitgestort.
16 Moenie u slavin as 'n dogter van Belial ag nie, want uit die oorvloed van my klagte en droefheid het ek tot dusver gespreek.
17 Toe antwoord Eli en sê: Gaan in vrede, en die God van Israel gee jou jou bede wat jy van hom gevra het.
18 En sy sê: Laat u dienares genade vind in u oë. So het die vrou toe gegaan en geëet, en haar aangesig was nie meer bedroef nie.
19 En hulle het die môre vroeg opgestaan en voor die aangesig van die HERE aanbid en teruggekeer en by hulle huis in Rama aangekom; en Elkana het sy vrou Hanna beken; en die HERE het aan haar gedink.
20 Daarom het dit gebeur, toe die tyd aanbreek dat Hanna swanger geword het, dat sy 'n seun gebaar het en hom Samuel genoem het en gesê: Omdat ek hom van die HERE gevra het.
21 En die man Elkana en sy hele huis het opgegaan om die jaarlikse offer en sy gelofte aan die HERE te bring.
22 Maar Hanna het nie opgegaan nie; want sy het vir haar man gesê: Ek sal nie optrek voordat die kind gespeen is nie, en dan sal ek hom bring, dat hy voor die aangesig van die HERE kan verskyn en daar vir ewig kan bly.
23 Toe sê haar man Elkana vir haar: Doen wat jy goed vind; vertoef totdat jy hom gespeen het; net die HERE bevestig sy woord. Die vrou het toe gebly en haar seun laat soog totdat sy hom gespeen het.
24 En nadat sy hom gespeen het, het sy hom saam met haar opgeneem, met drie bulle en een efa meel en 'n sak wyn, en sy het hom na die huis van die HERE in Silo gebring, en die kind was jonk.
25 En hulle het 'n bul geslag en die kind na Eli gebring.
26 En sy sê: Ag, my heer, so waar as U siel leef, my heer, ek is die vrou wat hier by U gestaan het en tot die HERE gebid het.
27 Vir hierdie kind het ek gebid; en die HERE het my bede gegee wat ek van Hom gevra het.
28 Daarom het ek hom ook aan die HERE geleen; so lank as hy lewe, sal hy aan die HERE geleen word. En hy het die HERE daar aanbid.