1 Corinthians 13
1 Al spreek ek in die tale van mense en engele en het ek geen liefde nie, ek het geword soos klinkende koper of 'n luidende simbaal.
2 En al sou ek die gawe van profesie hê en al die verborgenhede en alle kennis verstaan; en al het ek alle geloof, sodat ek berge kon versit, en het ek geen liefde nie, ek is niks.
3 En al gee ek al my goed om die armes te voed, en al gee ek my liggaam om verbrand te word en het ek geen liefde nie, baat dit my niks.
4 Die naasteliefde verduur lank en is vriendelik; liefdadigheid beny nie; liefdadigheid roem homself nie, is nie opgeblase nie,
5 Gedra hom nie onvanpas nie, soek nie haar eie nie, word nie maklik geterg nie, dink geen kwaad nie;
6 is nie bly oor ongeregtigheid nie, maar is bly in die waarheid;
7 Verdra alles, glo alles, hoop alles, verdra alles.
8 Die naasteliefde faal nooit; maar of daar profesieë is, hulle sal misluk; of daar tale is, hulle sal ophou; of daar kennis is, dit sal verdwyn.
9 Want ons ken ten dele, en ons profeteer ten dele.
10 Maar wanneer dit wat volmaak is, gekom het, dan sal dit wat ten dele is, tot niet gemaak word.
11 Toe ek 'n kind was, het ek gepraat soos 'n kind, ek het verstaan soos 'n kind, ek het gedink soos 'n kind; maar toe ek 'n man geword het, het ek kinderlike dinge weggegooi.
12 Want nou sien ons deur 'n glas, donker; maar dan van aangesig tot aangesig: nou weet ek ten dele; maar dan sal ek weet soos ek ook geken is.
13 En nou bly geloof, hoop, liefde, hierdie drie; maar die grootste hiervan is liefdadigheid.